Ο τεχνικός διευθυντής της ΔΕΥΑ Αιγιαλείας, Παναγιώτης Νικολόπουλος, αναφέρθηκε στην ανάγκη να αντιμετωπιστεί ολιστικά το ζήτημα των μεγάλων αρδευτικών αναγκών του καλοκαιριού. ΄΄Αυτή τη συνάντηση έπρεπε να την κάνουμε χειμώνα για να ετοιμαζόμαστε ενόψει του καλοκαιριού το γεγονός ότι την κάνουμε τώρα δείχνει ότι βλέπουμε το πρόβλημα πολύ κοντά μας. Είμαστε σε μία περιοχή που οι αρδευτικές ανάγκες είναι πολύ μεγάλες και αυτό το γνωρίζαμε. Αν δεν αντιμετωπίσουμε το θέμα της άρδευσης ολιστικά αυτές τις κουβέντες θα κάνουμε συνεχώς. Με την προσπάθεια που γίνεται από τη ΔΕΥΑΑ αυτή τη στιγμή με τους πόρους και το δυναμικό που έχει, καλύπτονται οι ανάγκες της κάθε περιοχής, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Χρειάζονται έργα μεγάλα όπως στην αποχέτευση όπως με το διυλιστήριο κ.λπ.΄΄, σημείωσε, τονίζοντας πως η… ρίζα του κακού είναι στην άρδευση καθώς η κατανάλωση από την ύδρευση είναι μόνο το 10% του νερού και το υπόλοιπο πηγαίνει στην άρδευση. Σημείωσε ακόμη πως το υπουργείο Υποδομών και το Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν πολλά χρόνια που δεν επενδύουν στην άρδευση και ότι άρχισαν να το κάνουν προσφάτως που έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Τρεις άξονες για τη σωστή διαχείριση της κατάστασης
Ο τεχνικός διευθυντής της ΔΕΥΑΑ ανέφερε τρεις συγκεκριμένους άξονες για τη σωστή διαχείριση της κατάστασης: Την ανάγκη να αντιληφθεί η Κεντρική Διοίκηση τη σημασία της εξασφάλισης κονδυλίων για τον εκσυγχρονισμό της άρδευσης με κατασκευή κλειστών δικτύων με μετρητές, την ετοιμότητα των ΔΕΥΑ και των ΤΟΕΒ ώστε να διεκδικήσουν αυτά τα κονδύλια και βεβαίως την αλλαγή νοοτροπίας των καταναλωτών, που πρέπει να προστατεύσουν το υπέρτατο αγαθό του νερού με τη δική τους στάση.
Παράλληλα έκανε ειδική αναφορά στην αναγκαιότητα δημιουργίας κλειστού τύπου άρδευσης καθώς με τα χωμάτινα αυλάκια, το 70% του νερού απορροφάται στη γη. ΄΄Πρέπει να καταλάβει το κράτος ότι πρέπει να επενδύσει και να δώσει χρήματα σε αυτούς που διαχειρίζονται την άρδευση΄΄, είπε ακόμη ενώ σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του, σημείωσε: ΄΄Αποτελεί αιτία αντιπαραθέσεων σε πολιτικό επίπεδο δηλαδή ποιος θα προλάβει να μειώσει το νερό, όμως κανείς δεν ξέρει την πραγματική αξία του νερού και δεν έχει περάσει προς τον κόσμο να αντιληφθεί το πόσο αξίζει το νερό. Παραδείγματος χάριν, το νερό της Μυρτιάς αυτή τη στιγμή έρχεται από τις γεωτρήσεις που είναι στο Βουλωμένο δηλαδή αντλούμε 150 μέτρα νερό, το αποθηκεύουμε, ταξιδεύει μερικά χιλιόμετρα για να φτάσει στη Μυρτιά. Όλο αυτό σε κάθε επίπεδο έχει ένα κόστος είτε ενεργειακό είτε χρηματικό είτε σε ανθρώπινο δυναμικό. Άρα πρέπει να ληφθούν μέτρα. Εν προκειμένω, στη Μυρτιά πρέπει να γίνει γεώτρηση μέσα στο ποτάμι ώστε να παίρνει αυτόνομα νερό. Αν δεν γίνει αυτό, η περιοχή των Εισοδίων και του Πλαστήρα θα έχουν πρόβλημα. Τέτοια θέματα αντιμετωπίζουμε πάρα πολλά όμως δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σημειακά χρειάζονται κονδύλια΄΄.
