background img
banner
banner

200 χρόνια από τον θάνατο του Μπάϋρον

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ Α. ΛΟΝΤΟ

Του ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Σε λίγες μέρες εκπνέει το 2024, έτος αφιερωμένο παγκοσμίως στα 200 χρόνια από τότε που ο Λόρδος Μπάϋρον άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι το 1824. Ο μέγιστος των Φιλελλήνων, Έλληνας στην ουσία θυσίασε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στον Αγώνα για την ανεξαρτησία και αναδείχθηκε, στην ολιγόμηνη τελευταία παρουσία του στην Ελλάδα σε …πολεμιστή, μολονότι ρομαντικός ποιητής μέγιστος. Και στο τέλος θυσίασε, ασθενικός και ευαίσθητος καθώς ήταν, και τη ζωή πεθαίνοντας σε έδαφος επαναστατημένο, ελληνικό στην ουσία και σε λίγα χρόνια απελευθερωμένο, αλλά δεν πρόλαβε να το χαρεί.

Κατά το έτος 1809 έφθασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όχι τυχαία φυσικά, και στο πλαίσιο ήρθε και στην Βοστίτσα και που αλλού από το σπίτι του Λόντου. Θα έμενε; Στο ημερολόγιό του ο Σκωτσέζος μέγας ποιητής περιγράφει πολλά, αλλά θα επικεντρώσω σε ένα κυρίως περιστατικό: αυτό αναγράφεται σε προθήκη στο «Μουσείο του Βύρωνα» στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, το οποίο προ μηνών επισκεφθήκαμε ως Ι.Λ.Ε.Α.

Η ματιά του γράφοντος λοιπόν έπεσε σ’ αυτήν την προθήκη. Περιγράφω το περιστατικό προς ευρύτερη ενημέρωση: κατά τη διάρκεια φιλοξενίας στο Λοντέϊκο αρχοντικό, μια μέρα ο Ανδρέας Λόντος άρχισε να τραγουδάει τον Θούριο του Γήγα, αλλά εκείνη την ώρα περιδιάβαινε τους δρόμους της Βοστίτσας ο νέος Τούρκος Καϊμακάμης της.
Ακούγοντας την φωνή την δυνατή ρώτησε τον Τούρκο συνοδό του «τι είναι αυτό που ακούγεται». Κι εκείνος απάντησε: «πάλι μέθυσε το αρχοντόπουλο και τραγουδάει για την Ελευθερία, την νέα Παναγία των Ελλήνων!»

Έτσι λοιπόν, είτε αφελώς αφού κι άλλες φορές θα είχε ακούσει τον Λόντο είτε έξυπνα «δικαιολόγησε» τον Λόντο, αφού ήταν ένας απλός άνθρωπος που… τότε δεν μπορούσε να φαντασθεί τι θα γινόταν λίγα χρόνια αργότερα και έτσι ο Τούρκος «διοικητής» δεν έδωσε καμία συνέχεια συνεχίζοντας την… βόλτα του! Ο Μπάϋρον το κατέγραψε αυτό, διαβλέποντας προφανώς τα μελλούμενα και μάλιστα αργότερα ήταν αυτός που μετέφρασε τον Θούριο του Ρ. Βελεστινλή στην ελληνική γλώσσα (ως γνωστόν γράφτηκε στην Βιέννη). Και πράγματι 12 χρόνια αργότερα, στις 26 Ιανουαρίου 1821 είμαστε ως «Αίγιο» (Βοστίτσα) πρωτοπόροι στον Αγώνα για την ανεξαρτησία με την «Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας».

Εκεί κοντά στο σπίτι του Δεσποτόπουλου που έγινε σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή η 1η Συνεδρία θα ακουγόταν σαν μακρινός αντίλαλος το τραγούδι το επαναστατικό της φωνής του Ανδρέα Λόντου…

Λόρδε Μπάϋρον, η μνήμη σου 200 χρόνια μετά παραμένει ζωντανή. Ας είναι και αιωνία!


Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr