ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΓΙΩΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΣΑΝΑΚΗ
Σιωπές, αλήθεια, ανάσα, οξυγόνο, συνειδήσεις… Ένα ποίημα τόσο επίκαιρο κι αληθινό, όση είναι και η ανάγκη της κοινωνίας για περισσότερο φως. Ο Αιγιώτης ποιητής Γιώργος Κατσανάκης, κεντρίζει το ενδιαφέρον για άλλη μία φορά με την προσέγγισή του σε θέματα άλυτα, περιγράφοντας τη δύναμη της σιωπής που αποζητά απαντήσεις και τροφοδοτώντας μας με περισσότερες σκέψεις.
Ανθίσματα στον κήπο των ψυχών
Προχωρούσε πάντα κρατώντας
ένα λουλούδι στο χέρι
σαν από συνήθεια σαν από
κάποιο αδήλωτο μυστικό
ποιος να ξέρει άλλωστε να ερμηνεύσει
τα βάθη της ψυχής
μπορεί να ήταν μια ασυναίσθητα φευγαλέα σκέψη που έγινε καθημερινότητα
ή ακόμα μια τυχαία συνάντηση
που άφησε το στίγμα της εκεί
όπως και να ήταν όμως
άνθιζε ένα μήνυμα που δεν
ερνούσε ποτέ απαρατήρητο
για αυτό και τάραξε τόσο πολύ
τις συνειδήσεις
έκανε να αρχίσουν να ξεπροβάλουν παντού δειλά δειλά λουλούδια
μαραμένων ψυχών
στην άκρη του απέραντου
κήπου στην αρχή
και προχωρώντας μετά προς τα μέσα
ένα βουβό ποτάμι ανθισμένων σιωπών
που δεν θέλουν να παν την ζωή παρακάτω
θέλουν να μείνουν εκεί κοιτώντας στα μάτια τον εξαγνισμό
όποιος και να είναι αυτός όπως και να λέγεται ακόμα και ας μην υπάρχει
τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνα τα βλέμματα των σιωπών
που κραυγάζουν σπαρακτικά
να ειπωθεί η αλήθεια
να ανασάνει η ζωή το οξυγόνο
που της είναι κλεμμένο
