Του ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Πώς μπορούσε να τους αντιμετωπίσει ένας 3χρονος Άγγελος; Τους δυο ενήλικες… διαβόλους; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, ούτε καν υπάνθρωποι, δαίμονες είναι! Τι έφταιξε το παιδάκι και το σκότωσαν κυριολεκτικά στο ξύλο; Το τι φταίει γι αυτό το ειδεχθέστατο έγκλημα, ένα από τα χειρότερα, σε παγκόσμιο επίπεδο νομίζω, είναι αρμοδιότητα πολλών επιστημών. Αλλά ποια επιστήμη ανθρωπολογική να ερμηνεύσει τις καρδιές των διαβόλων; Αν είχαν μια στάλα καρδιάς πέρα από την βιολογική της λειτουργία, αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα!
Αλλά η καρδούλα του Άγγελου χτυπούσε καλόκαρδα, αγνά και απορημένα με ένα τεράστιο «ΓΙΑΤΙ;» μέσα της. Και στο τέλος έδωσε ζωή σε κάποιο άλλο τυχερό – και όχι τόσο άτυχο σαν το ίδιο – παιδάκι, αφού ο Άγγελος, αυτός ο ήρωας, ο τόσο αθώος επίγειος άγγελος που σε τίποτα δεν έφταιξε, ήταν- εάν είναι δυνατόν- εγκεφαλικά νεκρός δυστυχώς από το ανηλεές ξύλο.
Ενώ αυτοί οι φοβεροί φονιάδες αναπνέουν φυσιολογικά, κι έστω κι από τη φυλακή βλέπουν το φως του ήλιου! Τώρα, τον ήλιο τον ίδιο τον βλέπει και φωτίζεται από το υπέρτατο φως του ο μικρούλης Άγγελος, ουράνιος πλέον. Αλλά το πελώριο «ΓΙΑΤΙ;» συνεχίζεται να πλανιέται. Κι οι άνθρωποι είμαστε μικροί για να απαντήσουμε… Άγγελέ μας υπέφερες βασανιστήρια στη σύντομη ζωή σου από τους δαίμονες, ο ένας μάλιστα ήταν η ίδια σου η μάνα!!! Μόνον 3 χρόνια έζησες εδώ πουλάκι μας γλυκό! Αλλά τώρα η αγνή σου ψυχούλα που τίποτα κακό δεν έκανε στα τέρατα αυτά, αλλά και σε κανέναν φυσικά, φτερούγισε στον παράδεισο. Κι εκεί ψηλά στην αγκαλιά του Χριστού θα βρεις αγάπη ατελείωτη και Θεία ζεστασιά Άγγελέ μας!
