ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ» ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΙΓΙΟΥ
Γυναικείες μορφές, φωνές, γραφές στην πορεία των χρόνων, στην αρχαιότητα, στον μεσαίωνα, στην πιο σύγχρονη ζωή, όλες περιορισμένες σε έναν πατριαρχικό κόσμο που τις αδικεί, τις ακινητοποιεί, τις σκοτώνει… εμφανίστηκαν στην παρουσίαση του έργου του Γιάννη Λασπιά «Το δικό της δωμάτιο», βασισμένο στο δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ, από τη μοναδική Θεατρική Έκφραση Αιγίου. Τόσο το Σάββατο 8 όσο και την Κυριακή 9 Μαρτίου, το δημοτικό κινηματοθέατρο «Απόλλων» αποδείχθηκε μικρό για να χωρέσει το πολυπληθές κοινό, που στο τέλος, όρθιο καταχειροκρότησε τις ηθοποιούς και όλους τους συντελεστές, μίας από τις κορυφαίες θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων ετών στην περιοχή.
Τίμησε την Ημέρα της Γυναίκας
Σε αυτό το… ταξίδι – ο τερματισμός του οποίου συνέπεσε με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) – η Θ.Ε.Α. συμπορεύτηκε με την Επιτροπή Ισότητας του δήμου Αιγιαλείας καθώς επίσης και με την Ένωση Γυναικών Ελλάδας – Παράρτημα Αιγίου, με τις προέδρους τους μάλιστα, Μαρία Ιατροπούλου και Λίτσα Γιαννοπούλου αντίστοιχα, να προλογίζουν την παράσταση, ενημερώνοντας ταυτόχρονα για τη δράση και το έργο τους. Ειδική αναφορά έγινε στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών που έχει ξεκινήσει τη λειτουργία του από τον δήμο Αιγιαλείας, δεχόμενο ήδη στους κύκλους του πολλές γυναίκες που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες του.
Τέσσερις γυναικείες προσωπικότητες
Το έργο περιλαμβάνει τη διανομή του κειμένου σε τέσσερις γυναικείες προσωπικότητες από τις οποίες οι τρεις είναι πραγματικές και εμβληματικές γυναικείες προσωπικότητες και η τέταρτη φανταστικό εύρημα της ίδιας της Γουλφ. Οι τρεις γυναίκες είναι η ίδια η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ, η Γαλλίδα φιλόσοφος και συγγραφέας Σιμόν ντε Μποβουάρ και η Αμερικανίδα ποιήτρια Σύλβια Πλαθ, με την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρία Γιδά να αποτελεί την έκπληξη και να εντυπωσιάζει. Η τέταρτη, ήταν η φανταστική αδελφή του Σαίξπηρ, η Τζούντιθ, η οποία υποτίθεται ότι διέθετε το ίδιο ταλέντο με τον Σαίξπηρ, σε μια εποχή στην οποία δεν αναγνωριζόταν στη γυναίκα το δικαίωμα να ασχολείται με το θέατρο.
Οι ηθοποιοί Γιώτα Βαλαούρα, Κωνσταντίνα Βαλλιανάτου, Μαρία Μητροπούλου, Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου, Κωνσταντίνα Σωτηροπούλου και Κάτια Φάκου, εκπέμπουν θεατρική ενέργεια. Η κίνησή τους πάνω στη σκηνή είναι συνεχής, πάλλουσα και παντού υπάρχει ευελιξία αφού ακόμη και τα τραπέζια της βιβλιοθήκης μετατρέπονται σε τραπέζι φαγητού αλλά και σε μέρος του τηλεοπτικού παιχνιδιού, το οποίο φέρνει λίγο το κείμενο στο σήμερα και δημιουργεί μία ευφρόσυνη ατμόσφαιρα. Το σκηνικό έχει παντού βιβλία, ζωντανά, αληθινά… κι ας είναι γραμμένα από γυναίκες. Ή από γυναίκες που υπέγραφαν με αντρικά ονόματα…
Η εναλλαγή με τις μικρές ηθοποιούς Θέλια Ζούμπου- Αλεξανδροπούλου και Νεφέλη Σπανοπούλου δημιουργεί μία εύθυμη διάθεση. Με τη σπιρτάδα και το ταλέντο τους να… ξεχειλίζει, οι μικρές, με το παίξιμό τους και μόνο, δίνουν υπόσχεση, ξέχωρα από το ότι στο τέλος της παράστασης ξεδιπλώνουν τα όνειρά τους που, ευτυχώς, στις μέρες μας είναι εφικτά. Τη γυναικεία αρμονία, δημιουργικότητα και καλαισθησία αποτύπωσαν οι μαθήτριες του Τμήματος Σύγχρονου Χορού της Σχολής Χορού Bella΄s που απέδωσαν άψογα τη χορογραφία της Εύας Παπαγιαννακοπούλου και εντυπωσίασαν. Αυτές ήταν οι Ιωάννα Βασιλακοπούλου, Ράνια Βασιλακοπούλου, Μαρία Ζαφειροπούλου, Εύη Μακρυγιαννάκη, Αλεξάνδρα Μπαζοτοπούλου, Κωνσταντίνα Μπαζοτοπούλου, Ζωή Σκεπαρνιά, Μαρκέλλα Τριανταφύλλου, Μαρία Χρηστάκη.
Η μουσική της παράστασης ήταν τόσο εύστοχη που όσο περνούσε η ώρα… έμοιαζε με μέρος του κειμένου, ενώ ο φωτισμός αναδείκνυε κάθε σημείο και έκανε τον λόγο πιο «δυνατό». Στη φωνή του αυστηρού εκφωνητή ήταν ο Γιάννης Μπάμπαλης. Συμμετείχαν ακόμη οι Σοφία Βασιλείου, Υρώ Καραμανόγλου, Βαρβάρα Σεφέρη.
Αφήνοντας για το… τέλος τη σκηνοθεσία της Αγγέλικας Αλεξανδροπούλου, κατά κοινή ομολογία ήταν μεστή και πανέξυπνη, απογειώνοντας το όλο εγχείρημα και αναδεικνύοντας το δυνατό κείμενο. Συνετέλεσε δε ώστε το έργο να αποδοθεί με τέτοιο τρόπο επιτυγχάνοντας τον σκοπό του: Να ευαισθητοποιήσει και να αναδείξει όλες τις πτυχές των έμφυλων ανισοτήτων κατά των γυναικών.
Ένα «ζωντανό» δυνατό κείμενο που πέρασε από τα αυτιά στην ψυχή
«Όποια γυναίκα κατάφερνε να γράψει, να ζωγραφίσει, να συνθέσει μουσική ή να δημιουργήσει επιστήμη μέχρι και τον 19ο αιώνα, το έργο της θα έμενε ανυπόγραφο, θα είχε ψευδώνυμο ή αυτόματα θα ανήκε ολοκληρωτικά στον σύζυγό της. Πολλές προτίμησαν να κρυφτούν πίσω από ανδρικά ονόματα. Η καταπίεση της αγνότητας υπαγόρευε την ανωνυμία στις γυναίκες». «Κάποιες με χειρότερες συνθήκες ζωής από τις δικές μας, τα κατάφεραν. Χωρίς ιδιαίτερο χρόνο, χωρίς το δικό τους δωμάτιο. Αναγκασμένες να γράφουν στο κοινό σαλόνι μαζί με τα μέλη όλης της οικογένειάς τους. Κάποιες απομονωμένες στα σπίτια τους και κάποιες άλλες σε αγροτικές κατοικίες χωρίς τα δικά τους χρήματα. Έχοντας να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία και τις προκαταλήψεις ανδρών αλλά και γυναικών, όλη της κοινωνίας».
Αποσπάσματα του κειμένου που μαζί με άλλα, καθήλωσαν το κοινό που παρακολουθούσε άλλοτε συγκινημένο κι άλλοτε ανακουφισμένο γιατί αποκαλύφθηκαν μπροστά του αλήθειες που γνώριζε όμως είχε λησμονήσει να παραδεχτεί, έτσι ώστε να αποφεύγει τα ίδια λάθη…
Χαιρετισμός κι ευχαριστίες
΄΄Αυτή είναι η μητέρα, η σύζυγος, η αδελφή, η κόρη. Είμαστε εντυπωσιασμένοι όλοι από αυτή τη θεατρική παράσταση. Οφείλω σαν αρσενικό να ζητήσω μία συγχώρεση για όλα αυτά που έχουν προκληθεί στο γυναικείο φύλο. Ελπίζω ότι θα μας συγχωρέσουν και θα μας δώσουν την ευκαιρία να αλλάξουμε και να γίνουμε καλύτεροι. Θερμά συγχαρητήρια σε όλες σας, μας αφυπνίσατε, μας δημιουργήσατε ανησυχίες αλλά και ελπίδες. Θεωρώ ότι την παράστασή σας πρέπει να την βλέπουν μόνο άνδρες΄΄, ήταν το σχόλιο του δημάρχου Αιγιαλείας Παναγιώτη Ανδριόπουλου όταν εκλήθη για έναν χαιρετισμό.
Η Βαρβάρα Σεφέρη εξέφρασε ευχαριστίες προς τον δήμο Αιγιαλείας, καθώς η παράσταση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του, αφού παραχώρησε την αίθουσα του «Απόλλωνα» και για τις πρόβες. Ακόμη ευχαρίστησε τον Γιάννη Λασπιά, τον συγγραφέα του έργου (βασισμένο στο δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ) για την παραχώρηση των δικαιωμάτων. Ευχαρίστησε ακόμη το «μπουκέτο» των παιδιών της Σχολής Χορού «Bella’s» για την εξαίσια χορογραφία που εμπνεύστηκε η Εύα Παπαγιαννακοπούλου, τη Μαρία Γιδά που αποδέχθηκε άμεσα την πρόσκληση- πρόκληση να ερμηνεύσει το δύσκολο και «σκληρό» ποίημα της Σύλβια Πλαθ και τη γυναίκα που «ενορχήστρωσε», εμπνεύστηκε και εκτέλεσε με άρτιο τρόπο την παράσταση, την Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου. Επίσης όσους συνεργάστηκαν για τον φωτισμό και τον ήχο, τη Δημοτική Επιτροπή Ισότητας και την πρόεδρό της Μαρία Ιατροπούλου και το Παράρτημα Αιγίου της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας και την πρόεδρό του Λίτσα Γιαννοπούλου για τη συνεργασία και την εύστοχη εισήγησή της. Τέλος ευχαρίστησε τον κόσμο και τους χορηγούς της Θ.Ε.Α. που στέκονται αρωγοί στο έργο της.
Η Θ.Ε.Α. απέδειξε για άλλη μία φορά ότι «το θέατρο υπάρχει για να μας ευαισθητοποιεί και να μας μορφώνει» και η ανάγκη ορισμένων ακόμη παραστάσεων του συγκεκριμένου έργου, είναι επιτακτική…
