ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΙΓΙΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤO PROTIONLINE.GR
Το… δικό τους δωμάτιο βρίσκεται σε υπόγειο ωστόσο έχει μία ξεχωριστή ΘΕΑ. Πολύ περισσότερο δε όταν το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Μαρτίου ανέβουν στη λαμπερή σκηνή του Δημοτικού Κινηματοθεάτρου «Απόλλων» για να ξεδιπλώσουν μία ιστορία που μπορεί να «μετρά» σχεδόν έναν αιώνα ζωής, μοιάζει όμως να ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο που ανοίγει μόνο με ένα κλειδί: Τη βεβαιότητα πως καμία δεν είναι μόνη και πως όλες μαζί μπορούν να καταφέρουν πολλά…
Η Θεατρική Έκφραση Αιγίου (Θ.Ε.Α) ανεβάζει αυτό το Σαββατοκύριακο, το θεατρικό έργο «Το δικό της δωμάτιο» του Γιάννη Λασπιά, το οποίο είναι βασισμένο στο δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ «Aroomofone’s own». Η παράσταση πρόκειται να παρουσιαστεί αύριο ημέρα που παγκοσμίως τιμάται η Γυναίκα και την επομένη (ώρα έναρξης 9.00μ.μ.) και στόχο έχει να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου σε θέματα ισότητας των φύλων.
Το έργο θα παρουσιαστεί στο δημοτικό κινηματοθέατρο «Απόλλων» υπό την αιγίδα του Δήμου Αιγιαλείας (παραχώρηση αίθουσας) σε συνεργασία με την ΔΕΠΙΣ (Δημοτική Επιτροπή Ισότητας Δήμου Αιγιάλειας) και την Ένωση Γυναικών Ελλάδας (Ε.Γ.Ε) Παράρτημα Αιγίου. Σκηνοθετεί η Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου.
Δύο από τις ηθοποιούς της Θ.Ε.Α. που συμμετέχουν στην παράσταση, μιλούν σήμερα στo Protionline.gr για το έργο και τις απαιτήσεις του, για την προετοιμασία τους καθώς και για το τι αναμένεται να μεταφέρει στο κοινό.
Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου: ΄΄Ένα έργο δύσκολο με απαιτήσεις΄΄
Η Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου συνεργάζεται για τρίτη φορά με τη Θ.Ε.Α. και, όπως σημειώνει στο Protionline.gr, το θεατρικό κείμενο του Γιάννη Λασπιά την κέρδισε από την πρώτη κιόλας ανάγνωση. ΄΄Είχα διαβάσει παλιότερα το δοκίμιο της Γουλφ «Ένα δικό της δωμάτιο», στο οποίο βασίζεται το έργο, και θεωρώ ότι η μεταφορά του σε θεατρικό κείμενο ήταν πολύ επιτυχημένη. Μέχρι εκεί όμως…
Όταν η Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου πρότεινε να «ανεβάσει» αυτό το έργο η ομάδα μας, η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα, και δεν υπερβάλω.
Η γραφή της Βιρτζίνια Γουλφ, γιατί το κείμενο εμπεριέχει αυτούσια κομμάτια από το έργο της, αυτή η αφοπλιστικά άμεση, ασυμβίβαστη, άλλοτε αυτόνομη γραφή της, θα μπορούσε να αποτελεί δίλλημα ακόμα και για επαγγελματίες ηθοποιούς. Πώς θα μπορούσα εγώ να αναμετρηθώ με ένα αριστούργημα; Πίστεψα στη σκηνοθέτη μας. Κατάφερε να φτιάξει κατι τόσο όμορφο, γεμάτο αγάπη, και την ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου έδωσε να είμαιμέροςαυτού του «ταξιδιού». Είδα στα μάτια των υπόλοιπων γυναικών που θα μοιραστούμε αύριο τη σκηνή, τη δύναμη, την θέληση. Όχι μόνο τη θέληση να τα καταφέρουμε, όσο καλύτερα μπορούμε, αλλά και τη θέληση να ακουστεί η φωνή μας.
Όταν έχεις να πεις τόσο σημαντικές αλήθειες, οφείλεις να βάλεις στην άκρη τον εγωισμό σου.
Ο σκοπός μας δεν είναι να δείξουμε αν είμαστε καλές ηθοποιοί, άλλωστε είμαστε όλες ερασιτέχνες, αλλά να μπορέσει ο κόσμος που θα μας δει να ανοίξει τα αυτιά και το μυαλό του σε όσα έχουμε να πούμε΄΄, αναφέρει.
Οι ανισότητες που ακόμα υπάρχουν
΄΄Πόσες άραγε ταλαντούχες γυναίκες συγγραφείς μπορεί να «κρύβονται» ακόμα και σήμερα σε περιοχές της Αφρικής ή του Αφγανιστάν; Μπορούν οι γυναίκες στις… πολιτισμένες κατ’ ευφημισμόν χώρες του κόσμου να υψώσουν τη φωνή τους και αυτή να ακουστεί χωρίς χλευασμό; Πόσες κοινωνικές ομάδες υπάρχουν όπου ακόμα οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση; Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα από όσους βιώνουμε τον δυτικό τρόπο ζωής. Αν και προσωπικά πιστεύω ότι και εμείς έχουμε αρκετά… εδάφη ακόμα να κατακτήσουμε!΄΄, προσθέτει η Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου.
Πάνω από όλα το ταξίδι…
Όσο για την προετοιμασία του έργου, επισημαίνει: ΄΄Στις πρόβες στο υπόγειο της ΘΕΑ, περάσαμε δυνατές στιγμές. Γελάσαμε και κλάψαμε. Πήραμε δύναμη η μια από την άλλη. Γίναμε ένα… με τη Μαρία, με τη Γιώτα, με την Κωνσταντίνα, με την Ντίνα, με την Κάτια, με τον Γιάννη.Με την Νεφέλη και τη Θέλια, την Εύα και τις μικρές της χορεύτριες, με την Μαρία, μια ομάδα, μια ψυχή!
Και με την Αγγέλικα, την καπετάνισσα –όπως μου αρέσει να τη λέω- να μας ανέχεται, να μας βάζει στη σειρά όταν ξεφεύγαμε, να πιστεύει σε εμάς και εμείς σε εκείνη. Με την Βαρβάρα, να μας λέει πόσο καλές είμαστε, αν και δεν είμαστε όλες τις φορές. Τον Σπύρο, να μας προσέχει με το βλέμμα του, και με τα υπόλοιπα μέλη της ΘΕΑ, που ήταν όλοι εκεί, για να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Ύστερα οι πρόβες μας στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο «Απόλλων». Στο σανίδι που έχουν πατήσει μεγάλες μορφές του ελληνικού θέατρου, εκεί όπου όλη αυτή η προσπάθεια φτάνει στην κορύφωσή της. Η δική μου αίσθηση είναι, ότι όλο αυτό έχει ήδη πετύχει. Μένει η τελική πρόβα, η πρεμιέρα, οιπαραστάσεις για να ολοκληρωθεί το ταξίδι μας!΄΄.
Η επιφύλαξη έγινε βεβαιότητα για την Κωνσταντίνα Βαλλιανάτου!
Μιλώντας στo Protionline.gr για το έργο, η Κωνσταντίνα Βαλλιανάτου, η οποία επίσης παίζει στην παράσταση, τονίζει: ΄΄Το έργο που πλέον είναι έτοιμο να ανέβει στο σανίδι είναι “το δικό μου δωμάτιο”. Μια προσπάθεια του Γ. Λασπιά να δώσει την θέση της γυναίκας και την ισονομία αυτής μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Επηρεασμένος από το δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ. Ένα εγχείρημα όχι και εύκολο μιας και πρέπει να δώσουμε να καταλάβει το κοινό με έναν διαφορετικό τρόπο εκτός διαλόγων που έχει μια παράσταση, τι είναι αυτό που πραγματεύεται η συγκεκριμένη παράσταση΄΄.
“Εδώ μπορώ να πω ότι και εγώ στην αρχή ήμουν αρνητική για τον τρόπο που θα μπορούσε να γίνει. Δεν είχα καμία εικόνα που θα με έκανε να το φανταστώ… Όμως πραγματικά η σκηνοθέτης Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου έδωσε όλη της την ψυχή και σε συνεργασία με τις γυναίκες της ομάδας μας, έχουμε το αποτέλεσμα που θα δει η τοπική κοινωνία…
Και μιας και μιλάμε για κοινωνία πρέπει να πω πως για πολλά χρόνια μέχρι φυσικά και σήμερα και πολύ πιθανόν και στα επόμενα χρόνια, η κοινωνία θα συνεχίσει να πράττει με αυτό τον τρόπο απέναντι στη γυναίκα.
Ο δικός μου ρόλος όπως είπα και πριν, ήταν ένα στοίχημα για μένα… Τώρα στην τελική ευθεία νιώθω τεράστια ευθύνη για να μπορέσω να μεταδώσω όλα αυτά που πρεσβεύει η Βιρτζίνια!!!΄΄.
Το μήνυμα που καλείται να μεταδώσει η παράσταση
Και καταλήγει σχετικά με τι το πρέπει να «περάσει» στον θεατή: ΄΄Πρέπει οπωσδήποτε να δώσουμε όσο περισσότερο γίνεται, μηνύματα ισοτιμίας των δύο φύλων. Να κατανοήσει ο καθένας μας πως έχει δικαίωμα ψήφου, δικαίωμα μόρφωσης, δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το φύλο του και το χρώμα του!΄΄.
