Μέχρι η 8η Μαρτίου να είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο και όχι μια υπενθύμιση της απόστασης που έχουμε ακόμα να διανύσουμε για την ισότητα, οι γυναίκες δεν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Γιατί αν ήμασταν πραγματικά ίσες, δεν θα υπήρχε λόγος να παλεύουμε για τα αυτονόητα.
Παρά τις σημαντικές κατακτήσεις, οι προκλήσεις παραμένουν: επαγγελματικές ανισότητες, έμφυλη βία, κοινωνικά στερεότυπα που δεν έχουν ακόμη ξεπεραστεί. Γι’ αυτό, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν μένει στα λόγια, αλλά προχωρά με πράξεις.
Αυστηροποιεί τις ποινές για τα εγκλήματα έμφυλης βίας, διασφαλίζοντας ότι η δικαιοσύνη στέκεται στο πλευρό των θυμάτων.
Ενισχύει τις δομές στήριξης για τις κακοποιημένες γυναίκες και αναβαθμίζει τις τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας, ώστε κάθε γυναίκα να έχει δίπλα της ένα δίχτυ προστασίας.
Διευρύνει τα μέτρα στήριξης των μητέρων, με περισσότερη γονική άδεια και διευκολύνσεις στην εργασία, γιατί η μητρότητα δεν πρέπει να σημαίνει εμπόδιο στην επαγγελματική πορεία.
Προωθεί περισσότερες γυναίκες σε θέσεις ευθύνης, στηρίζοντας την ισότιμη συμμετοχή τους στην πολιτική, στις επιχειρήσεις και στη δημόσια διοίκηση.
Έχουν γίνει αρκετά βήματα, αλλά χρειάζονται πολλά ακόμη! Οι γυναίκες δεν ζητούν ειδική μεταχείριση, ζητούν δικαιοσύνη. Να μπορούν να πετύχουν χωρίς εμπόδια και διακρίσεις, γιατί η κοινωνία μας αλλάζει και η ισότητα των φύλων δεν είναι «πολυτέλεια», είναι προϋπόθεση για μια δίκαιη κοινωνία.
Οι γυναίκες δεν θα περιμένουν να τους ανοίξουν άλλοι τους δρόμους. Θα τους χαράσσουν μόνες τους και όπου βρίσκουν κλειστές πόρτες, θα τις γκρεμίζουν. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος!
