Η Αγγελική Δημοπούλου ξεχωρίζει με τη φωνή και την παρουσία της

Η ΑΙΓΙΩΤΙΣΣΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Είναι ταλαντούχα, όμορφη, με ωραία φωνή και εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή που θα ανέβει στην πίστα. Η Αιγιώτισσα Αγγελική Δημοπούλου, έχει επίσης πολύ καλές συνεργασίες στο ενεργητικό της, ενώ πριν λίγους μήνες “μπήκε” και στον χώρο της δισκογραφίας. Επιπλέον, είναι μια εξαιρετική συνομιλήτρια όπως διαπιστώσαμε και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Ένας άνθρωπος απλός και ιδιαίτερα προσιτός, με λιτό και περιεκτικό λόγο που σε καθηλώνει. Με αρχές και αξίες που δεν διαπραγματεύεται…

Η Αγγελική Δημοπούλου γεννήθηκε στο Αίγιο στις 4 Δεκεμβρίου. Το ταλέντο της ξεκίνησε να αναδεικνύεται από πολύ μικρή ηλικία και όπως λέει η ίδια, από τότε που θυμάται τον εαυτό της τραγουδούσε. Μεγαλώνοντας, ξεχώριζε με τη φωνή της σε κάθε εκδήλωση του σχολείου και μέσα από τη χορωδία τής δόθηκε η δυνατότητα να την “καλλιεργήσει” ακόμη περισσότερο. Οι δάσκαλοί της έχοντας διακρίνει από τότε την καλλιτεχνική της “φλέβα”, της έδιναν την ευκαιρία σε κάθε παιδική παράσταση να “ξεδιπλώσει” ακόμη περισσότερο το ταλέντο της στο τραγούδι, που έμελλε να αποτελέσει στη συνέχεια πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής της. Έχει εμφανιστεί σε διάφορους χώρους της Αθήνας, της Πάτρας όπως το Romeo και τα Αστέρια, αλλά και στο Premiera στον Πύργο. Πρόσφατα εμφανίστηκε για 4 μήνες και σε ελληνικό μαγαζί στον Καναδά.

Αγγελική, από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι επαγγελματικά με το τραγούδι;

Επαγγελματικά ξεκίνησα περίπου στα 25 μου χρόνια, στην Αθήνα, αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει από μικρό παιδί. Απ΄το δημοτικό ακόμη, από την ηλικία των 7 χρονών οι δάσκαλοί μου με είχαν ξεχωρίσει και σε κάθε ευκαιρία, κάθε σχολική εκδήλωση και κάθε παιδική παράσταση με ωθούσαν να ανέβω στη σκηνή. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι το τραγούδι, η μουσική γενικότερα, θα αποτελέσει σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Έχω δουλέψει όμως για αυτό, γιατί το ταλέντο από μόνο του ποτέ δεν είναι αρκετό. Σε ότι και αν επιλέξουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Κάνω μαθήματα φωνητικής από το 2006 έως και σήμερα με την Αγγελική Αντωνοπούλου, γιατί πιστεύω οτι πάντα χρειάζεσαι βελτίωση και δεν πρέπει να επαναπαύεσαι ποτέ. Επίσης, υπό την καθοδήγηση της Μαρίας Πεττεμερίδου για ένα διάστημα ασχολήθηκα και με το κλασσικό τραγούδι.

Πως αντέδρασαν οι δικοί σου όταν τους είπες ότι θα ασχοληθείς με το τραγούδι;

Σε μικρή ηλικία ούτε που ήθελαν να το ακούσουν. Ο πατέρας μου περισσότερο, που ήταν σκληρός ως χαρακτήρας και είχε ζήσει τη νύχτα. Και τη φοβόταν, γιατί γνώριζε τι κινδύνους κρύβει για ένα νέο κορίτσι. Αργότερα όμως, όταν μεγάλωσα και αφού είδε ότι δεν μπορούσε τίποτα να με κάνει να αλλάξω γνώμη, μου “άναψε το πράσινο φως”. Ακόμη θυμάμαι τα λόγια του: “Τώρα το μυαλό σου έχει πήξει, κάνε ότι νομίζεις”.

Ποιοι σε έχουν βοηθήσει περισσότερο στην πορεία σου μέχρι σήμερα;

Δεν θα έλεγα ότι με βοήθησαν κάποιοι ιδιαίτερα και δεν είναι εγωϊστικό αυτό που λέω, αλλά η πραγματικότητα. Ότι με πίστεψαν κάποιοι ναι, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Βασίστηκα στις δικές μου δυνάμεις και αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Πίστεψα και πιστεύω στον εαυτό μου, κάνω τις επιλογές μου και θέλω να είμαι ανεξάρτητη. Είναι ο χαρακτήρας μου και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Άμεσα και μακροπρόθεσμα;

Πριν από λίγο καιρό γύρισα από τον Καναδά, όπου τραγούδησα για τέσσερις μήνες σε ελληνικό μαγαζί αποκομίζοντας σημαντικές εμπειρίες και όμορφα συναισθήματα από την ελληνική ομογένεια. Θα έλεγα ότι διανύω μία μεταβατική περίοδο, θέλω να απολαύσω το καλοκαίρι και να “φορτώσω” τις μπαταρίες μου για τη συνέχεια. Δεν είναι στο μυαλό μου κάτι σταθερό, σκέφτομαι να κάνω κάποιες επιλεγμένες εμφανίσεις.

Ποια είναι τα μουσικά σου πρότυπα, τι σημαίνει το τραγούδι για σένα και ποιο είδος πιστεύεις ότι σου ταιριάζει καλύτερα;

Από μικρή άκουγα ροκ, ξέρετε. Ήμουν “ροκού”. Πάντα όμως μου άρεσε και το καλό λαϊκό τραγούδι, αλλά δίνω πολύ μεγάλη σημασία στον καλό στίχο. Που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει εκλείψει και αυτό αποτελεί κοινή παραδοχή. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς είναι λίγες. Το λαϊκό πιστεύω μου ταιριάζει περισσότερο, αλλά έχω τραγουδήσει και ποπ, μοντέρνο αλλά και ξένο.
Τι σημαίνει το τραγούδι για μένα; Είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένα ξέσπασμα θα έλεγα. Μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο, η αποδοχή, η αγάπη που βιώνεις. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο για έναν καλλιτέχνη;

Τα Social media πόσο βοηθούν και προβάλλουν έναν καλλιτέχνη;

Πιστεύω ότι βοηθούν αρκετά έναν καλλιτέχνη για να προβάλλει τη δουλειά του. Αλλά εγώ δεν το… έχω και πολύ με την τεχνολογία. Να φανταστείτε ότι την προσωπική μου σελίδα στο facebook την διαχειρίζονται άλλοι, φυσικά με τη δική μου συμβολή και βοήθεια.
Πόσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο χώρος αυτός τελικά; Του τραγουδιού και της νυχτερινής διασκέδασης;
Ειδικά για ανθρώπους με τον δικό μου χαρακτήρα, πολύ δύσκολος θα έλεγα. Έχω τεράστιο πρόβλημα αξιών και αισθητικής. Δεν μου αρέσει να αναλώνομαι, να είμαι μέσα στον “σωρό”, ούτε να κάνω υποχωρήσεις. Αλλά θα είμαι ξεκάθαρη. Αν δεν μπεις μέσα σε κλίκες δεν θα προχωρήσεις. Αν πας κόντρα στο σύστημα, αυτό θα σε πετάξει απ΄ έξω. Είναι πράγματα που λίγο πολύ όλοι ξέρουν ότι συμβαίνουν σε αυτόν τον χώρο, αλλά είναι διαφορετικά να τα γνωρίζεις από “πρώτο χέρι” και να τα βιώνεις από μέσα. Το θέμα είναι αν θα συμβιβαστείς ή όχι. Και εγώ έχω μάθει να μη συμβιβάζομαι, να μην ακολουθώ ότι πηγαίνει αντίθετα στις αρχές και τα πιστεύω μου. Χωρίς να υπολογίζω το κόστος. Έχω ακολουθήσει έναν δικό μου δρόμο, ο οποίος συμπορεύεται με τον χαρακτήρα που έχω ως άνθρωπος.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα μουσικά talent shows στην Ελλάδα;

Έχω προσωπική άποψη, γιατί έχω συμμετάσχει στο X- FACTOR. Μάλιστα από τους 8.500 συμμετέχοντες πέρασα στους 100, αλλά βέβαια δεν προχώρησα μέχρι τέλους. Γιατί λέω βέβαια; Γιατί από εκεί και πέρα δυστυχώς δεν υπάρχει αξιοκρατία. Πηγαίνουμε σε άλλο επίπεδο. Γνωριμιών με κάποιους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν, κλίκες και αρκετές… περίεργες καταστάσεις. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορεί κανένας να με διαψεύσει. Από την άλλη δεν παραγνωρίζω το γεγονός, ότι έχει βοηθήσει κάποια παιδιά που πραγματικά άξιζαν και έτσι τους δόθηκε η ευκαιρία να προχωρήσουν. Πιστέψτε με όμως. Τα ταλέντα που έμειναν στην αφάνεια λόγω του συστήματος ήταν πολύ περισσότερα…

Πόσο έχει επηρεάσει αυτόν τον κλάδο η οικονομική κρίση;

Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις επιπτώσεις της κρίσης. Επηρεάζει ολόκληρη τη χώρα και φυσικά τα νυχτερινά κέντρα και γενικά η διασκέδαση δεν εξαιρούνται από το φαινόμενο αυτό. Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν η χώρα της διασκέδασης. Ο κόσμος έβγαινε πολύ συχνά και τα νυχτερινά μαγαζιά ήταν ανοιχτά όλη την εβδομάδα. Πλέον, οι περισσότεροι καλλιτέχνες κάνουν 1-2 νυχτοκάματα και καλύτερα να μη μιλήσουμε για χρήματα. Και κυρίως να μη τα συγκρίνουμε με άλλες εποχές.

Ασχολείσαι επαγγελματικά με κάτι άλλο εκτός από το τραγούδι;

Μέχρι και σήμερα δίνω σεμινάρια σε χώρους ομορφιάς ως τεχνικός μιας αμερικανικής εταιρείας που ειδικεύεται σε προϊόντα καλλωπισμού. Ασχολούμαι αρκετά χρόνια με τον συγκεκριμένο χώρο. Στα 20 μου άνοιξα το πρώτο μου στούντιο ομορφιάς και κομμωτήριο για να ακολουθήσουν άλλα τέσσερα, ενώ ήμουν και ιδιοκτήτρια εταιρίας διοργάνωσης events. Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τη ζωγραφική, το χορό αλλά και με πολεμικές τέχνες.

Είσαι μία πολύ όμορφη γυναίκα. Πόσο ρόλο παίζει η εμφάνιση στο συγκεκριμένο επάγγελμα;

Σίγουρα αποτελεί πλεονέκτημα, αλλά δυστυχώς σήμερα παίζει ρόλο μόνο αυτό. Θυμάμαι, είχα αποχωρήσει από μεγάλη μουσική σκηνή επειδή δεν άρεσε στον ιδιοκτήτη το ντύσιμο που είχα επιλέξει. “Ντύνεσαι σαν καλόγρια και κλείνω τα μάτια όταν βγαίνεις στη σκηνή” μου είχε πει. “Τα αυτιά σου τα έχεις ανοιχτά;;” είπα εγώ. Δεν παίζει ρόλο η φωνή κοριτσάκι μου!” μου απάντησε. Φυσικά τα βρόντηξα και έφυγα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Θα μπορούσα να πω περισσότερα για τη σεξιστική συμπεριφορά της νύχτας και τις εικόνες που έχω αντικρίσει αλλά δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο.

Ξεκίνησες δισκογραφικά με ένα όμορφο τραγούδι, το “Πίνω στην υγειά μου”. Τι απήχηση έχει μέχρι σήμερα και τι σκέφτεσαι για τη συνέχεια; Δισκογραφικά πάντα.

Είναι ένα τραγούδι του Αποστόλη Βλάχου σε ενορχήστρωση Ρουσσέτου Δημητρόγλου, με την βοήθεια του Άκη Δείξιμου στις δεύτερες, από το studio AD. Ο Ρουσσέτος είναι ένας εξαιρετικός ενορχηστρωτής που είχε επιμεληθεί τα τραγούδια του Παντελή Παντελίδη και με τίμησε με τη συμβολή του. Δυστυχώς δεν προωθήθηκε όσο θα έπρεπε, για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι, ότι το μπουζούκι το κυνηγούν χρόνια οι δισκογραφικές. Αν παρατηρήσετε, οι περισσότερες εμπορικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων δεν έχουν μπουζούκι στην ενορχήστρωση. Ένα όργανο κατ΄ εξοχήν ελληνικό που έκανε γνωστή τη χώρα μας σε όλο τον κόσμο. Αν είναι δυνατόν. Εγώ είμαι υπερήφανη ως Ελληνίδα και με ενοχλεί ο πόλεμος που γίνεται τα τελευταία χρόνια σε κάθε τι ελληνικό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο τραγούδι.

Με ποια μεγάλα ονόματα έχεις συνεργαστεί μέχρι τώρα;

Είχα την τιμή μέχρι και σήμερα να συνεργαστώ με πολλά και μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Θέμη Αδαμαντίδη, τον Λευτέρη Πανταζή, τον Στάθη Αγγελόπουλο, τον Άγγελο Διονυσίου, τον Γιώργο Δασκουλίδη, τον Σπύρο Σπυράκο, τον Πάνο Κιάμο κ.α. Και έχω να πω τα καλύτερα, για όλους. Δεν αναφέρομαι στην αξία τους ως καλλιτέχνες, νομίζω δεν χρειάζεται, αλλά στον χαρακτήρα τους. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω μόνο έναν ή δύο, θα αναφερθώ στον Θέμη Αδαμαντίδη, που τον θεωρώ “ψυχούλα” και στον “πρίγκηπα” όπως τον αποκαλώ, Λευτέρη Πανταζή.

Κλείνοντας, ποια είναι άποψή σου για τον γάμο και την οικογένεια;

Υπήρξα παντρεμένη και πλέον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι ο γάμος “σκοτώνει” τον έρωτα. Οι άνθρωποι όταν παντρεύονται αλλάζουν, θα έλεγα “μεταλλάσσονται”. Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή θεωρούν τον άλλον δεδομένο. Ή ένωση δύο ανθρώπων, από την άλλη, θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται στην κατάλληλη στιγμή. Στην δική μου περίπτωση μάλλον δεν έγινε στο σωστό τάιμινγκ. Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον…

ΠΡΟΣΩΠΑ