Χωρίς να υστερεί σε τίποτα από τους επαγγελματίες ηθοποιούς, με ερμηνείες που έχουν χαρακτηρίσει ίσως το τοπικό θέατρο, ο Σπύρος Γεωργίου, μέλος της Θεατρικής Έκφρασης Αιγίου, μετρά πλέον μία πορεία σαράντα ετών στα θεατρικά δρώμενα της περιοχής.
Με την εκφραστικότητα, τη χαρακτηριστική φωνή αλλά και την ταύτισή του με τους ρόλους που «ζωντανεύει», κερδίζει δικαίως το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Προσφάτως, απέδειξε ότι εκτός από το θεατρικό σανίδι, τα καταφέρνει εξίσου καλά και στην συγγραφή, υπογράφοντας το θεατρικό έργο «Τα γενέθλια της Ιφιγένειας» που ανέβασε πέρυσι η Θ.Ε.Α.
Μιλώντας στο protionline.gr, αναφέρεται στην πορεία του στα θεατρικά πράγματα της Αιγιάλειας, από τα πρώτα του… βήματα στο θεατρικό σανίδι με την Ε.Φ.Α. μέχρι σήμερα που μόλις ολοκλήρωσε το δεύτερο θεατρικό του έργο, για τις συνεργασίες του, τους ρόλους που έχει υποδυθεί αλλά και αυτά που θα ήθελε να κάνει, καταθέτοντας συνάμα και μία ενδιαφέρουσα πρόταση που έχει να κάνει με τη δημιουργία Δημοτικής Θεατρικής Σκηνής!
κ. Γεωργίου, αναφέρατε λίγα πράγματα για εσάς
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αίγιο. Όταν τέλειωσα το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αιγίου συνέχισα τις σπουδές μου στο Γυμνάσιο και στην κατωτέρα Τεχνική Σχολή Αιγίου όπου σπούδασα ηλεκτρολόγος. Συνέχισα τις σπουδές μου σε εσπερινό Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο στην Αθήνα, όπου φοίτησα υπηρετώντας παράλληλα στο στρατό. Συνέχισα στα ΚΑΤΕΕ Πάτρας, στο τμήμα Ηλεκτρολογίας. Το 1981 επέστρεψα στο Αίγιο, όπου εργάστηκα μέχρι τον Ιανουάριο του 2018, ως τεχνικός της ΔΕΗ Αιγίου και Εργοδηγός. Παράλληλα ασχολήθηκα για σαράντα ολόκληρα χρόνια με το ερασιτεχνικό θέατρο, πρώτα ως μέλος του θεατρικού τμήματος της Ε.Φ.Α. και στη συνέχεια της Θ.Ε.Α., πάντα εθελοντικά, χωρίς αμοιβή. Συμμετείχα επίσης σε μαραθώνιους, στο συνδικαλισμό, και σε κάθε δραστηριότητα που βοηθούσε στην προσωπική μου εξέλιξη. Είμαι σύζυγος της Ευαγγελίας Γιαννοπούλου με την οποία αποκτήσαμε δυο κόρες, τη Νάντια και τη Νεφέλη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, ελεύθερος να πραγματοποιήσω τα μικρά και μεγάλα όνειρα μου.
Είσαστε από τα ιδρυτικά μέλη της Θ.Ε.Α. Πώς κρίνετε την πορεία της; Τι προσφέρει στο τοπικό πολιτιστικό γίγνεσθαι;
Το 1998 δημιουργήσαμε την Θεατρική Έκφραση Αιγίου με στόχο να συμβάλουμε στο πολιτιστικό επίπεδο της πόλης μας με νέες θεατρικές προτάσεις. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις, για να φέρουμε μια νέα πνοή στα Πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας. Υπήρχε ο Αιγιώτης, ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Θεολόγης που μας στήριζε με την εμπειρία και τις γνώσεις του καθώς και το νεοκλασικό κτίριο του «Πολυτεχνείου», που ανακαίνισε σε θέατρο. Ο χώρος του Πολυτεχνείου, για είκοσι ολόκληρα χρόνια, στέγασε τις θεατρικές παραστάσεις μας κι έγινε σημείο αναφοράς για την ψυχαγωγία των συμπολιτών μας. Στην εξελικτική πορεία μας, προστέθηκε τα τελευταία χρόνια, η σκηνοθετική καθοδήγηση της Βαρβάρας Σεφέρη, που ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών μας, σαν θεατρική ομάδα. Αλλά και οι άνθρωποι, που μας παρακολουθούν, έχουν πλέον μεγαλύτερες καλλιτεχνικές απαιτήσεις και έχουν γίνει, πιο αυστηροί στη κριτική τους. Οι υψηλές προσδοκίες τους μας γεμίζουν ευθύνη αλλά μας βοηθούν κιόλας να εξελιχθούμε και να γίνουμε χρόνο με το χρόνο καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε. Προσωπικά νιώθω ότι μέσα από το θέατρο έχω πλουτίσει την ψυχή μου, τον εαυτό μου κι έχω βάλει ένα μικρό λιθαράκι στον πολιτισμό της πόλης μου.
Πού και πώς, αρχίζει η επαφή σας με την υποκριτική; Ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα;
Η πρώτη επαφή μου με το ερασιτεχνικό θέατρο ήταν το καλοκαίρι του 1981, μετά την επιστροφή μου από την Αθήνα στο Αίγιο, όπου συνάντησα τον παιδικό μου φίλο Νίκο Δαγιάμο, ο οποίος συμμετείχε στη θεατρική ομάδα, που δημιουργήθηκε στην Ε.Φ.Α. Αιγίου. Μου μίλησε με ενθουσιασμό για αυτήν και με παρότρυνε να συμμετέχω. Ως νέος που έψαχνε νέες διεξόδους, σε μια εποχή που όλα άλλαζαν ραγδαία, ενθουσιάστηκα με την προοπτική να συμμετέχω στο θέατρο μαζί με τους φίλους μου. Ήταν η πρώτη θεατρική ομάδα που δημιουργήθηκε στο Αίγιο κι έγινε η αιτία να αναπτυχθεί το ερασιτεχνικό θέατρο στην Αιγιαλεία την επόμενη δεκαετία κι αυτό το χρωστάμε στον Κώστα Κλάγκο. Γνώρισα τον καθηγητή και σκηνοθέτη Κώστα Κλάγκο, στην Ε.Φ.Α., ένα νέο άνθρωπο, παθιασμένο με το ερασιτεχνικό θέατρο. Πάνω από μια δεκαετία, παρουσιάσαμε μοναδικές θεατρικές παραστάσεις, Γνωρίσαμε μεγάλους Δασκάλους που με την διδασκαλία τους και την πρακτική τους, μας μύησαν στις τεχνικές της Υποκριτικής τέχνης.
Η υποκριτική για να έχει θετικό και όμορφο αποτέλεσμα, χρειάζεται αρκετά στοιχεία, όπως για παράδειγμα οι συνεργασίες. Ποια η σχέση σας με τα υπόλοιπα μέλη της θεατρικής ομάδας;
Όταν συμμετέχεις σε μια θεατρική ομάδα, μαθαίνεις να λειτουργείς ομαδικά. Μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι, να ακούς τον άλλον, να τον προσέχεις, να τον προφυλάσσεις. Μαθαίνεις σιγά-σιγά να αποβάλεις το ΕΓΩ σου και να το αντικαταστείς με το ΕΜΕΙΣ. Όπως λέει και η Σκηνοθέτης μας Βαρβάρα Σεφέρη: « Ένας για όλους και όλοι για έναν».
Θεωρώ, πως είμαι πολύ τυχερός, που βρίσκομαι και συμμετέχω ακόμα, ισότιμα, σε αυτή τη πολύχρωμη, νεανική, θεατρική ομάδα. Είναι μεγαλείο, να συμμετέχεις στο ζέσταμα, στο χαλάρωμα, πριν από τη πρόβα. Να εισπράττεις αγάπη, εμπιστοσύνη, ενδιαφέρον, πειράγματα και μια αίσθηση, απίστευτης ελευθερίας, που σπάνια συναντάς εκτός παλκοσένικου. Είναι όλα σαν παιδιά μου και τα αγαπώ πολύ και μέσα από την αστείρευτη ενεργητικότητα τους, με παρασύρουν και τις περισσότερες φορές, νιώθω και συμπεριφέρομαι κι εγώ σαν παιδί. Όταν συμμετέχεις σε μια τέτοια ομάδα, η ζωή σου αποκτά ενδιαφέρον, γίνεται πιο χαρούμενη, πιο φωτεινή και δείχνεις μεγαλύτερη κατανόηση στους ανθρώπους, γιατί έχεις συγχωρήσει, πρώτα τον εαυτό σου.
Πέρυσι σας θαυμάσαμε και με τη γραφή σας στο θεατρικό κείμενο, που ανέβασε η Θ.Ε.Α. Πώς προέκυψε αυτό; Θα γράψετε κι άλλα θεατρικά έργα;
Η ενασχόλησή μου με το ερασιτεχνικό θέατρο πάνω από 38 χρόνια στην αγαπημένη πόλη μου, η συμμετοχή μου σε όλες τις διαδικασίες ανεβάσματος ενός θεατρικού έργου κάθε χρόνο, είτε ως ηθοποιός , είτε ως φροντιστής φωτισμού, είτε ως βοηθός κατασκευής σκηνικών, είτε μέσα από σεμινάρια θεατρικά μου προκαλούσαν χαρά κι ευδαιμονία αλλά και με καλυτέρευε ως άνθρωπο με ευαισθητοποιούσε ως πολίτη κι ως καλλιτέχνη. Aπό την οικονομική κρίση στην κρίση της κοινωνίας, της οικογένειας, των ανθρωπίνων σχέσεων, των αρχών, των πεποιθήσεων και των χιλιάδων προσφύγων που πλημμύρισαν τα νησιά του Αιγαίου, όλα αυτά με αναστάτωσαν, με ενέπνευσαν και η γραφή μου πήρε αυτόματα θεατρική μορφή. Όλα αυτά με επηρέασαν και έγραψα «Τα γενέθλια της Ιφιγένειας».
Τα τελευταία χρόνια έχω γράψει αρκετά έργα, τα οποία δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι θα βρουν απήχηση. Ωστόσο, μετά από την τελευταία παράσταση της Ιφιγένειας, με κατέλαβε το μικρόβιο του μαθητευόμενου συγγραφέα, και μπορώ να πω, πως τώρα πια τελείωσα και το δεύτερο θεατρικό έργο.
Ποιος είναι ο ρόλος, που έχετε ενσαρκώσει, που ήταν πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα, ως άνθρωπο; Μιλήστε μας λίγο για τους χαρακτήρες που έχετε υποδυθεί.
Το 2014 επιλέγουμε να ανεβάσουμε «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», σε σκηνοθεσία Χρυσούλας Παπαδοπούλου, που μου εμπιστεύτηκε το ρόλο, του μπαμπά Φρανκ. Ήταν ο πιο συγκλονιστικός ρόλος, που έχω παίξει σε όλη την ερασιτεχνική πορεία, αυτός που ένιωσα πιο κοντά σε μένα. Ρόλος δύσκολος, με πολλές απαιτήσεις. Έπρεπε να κλαίω χωρίς δάκρυα, να πονάω αλλά να μη το δείχνω. Πιστεύω, πως κάθε φορά, που αναλαμβάνεις ένα ρόλο, μικρό η μεγάλο, είναι πάντα ένα μαγικό, εξερευνητικό ταξίδι στο να βρεις, όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, για τον χαρακτήρα, που πρόκειται να υποδυθείς. Στα χρόνια τα πολλά, που ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό θέατρο έχω υποδυθεί, πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Δραματικοί ή κωμικοί. Κάποιοι με επιτυχία και κάποιοι άλλοι, με λιγότερη επιτυχία. Στα τελευταία Οινοξένεια ευχαριστήθηκα το ρόλο, του Στρατηγού της συμφοράς Δημοσθένη, στους Ιππείς, που το είχε σκηνοθετήσει η Μαρία Παναγιωτακοπούλου.
Ποιο έργο ετοιμάζετε για αυτή την άνοιξη;
Είμαστε στη διαδικασία των προβών του νέου έργου, που θα το παρουσιάσουμε τον Μάρτη. Δεν θέλω να σας αποκαλύψω, το έργο που ετοιμάζουμε, γιατί αυτό, το κάνει συνήθως η εκπρόσωπος Τύπου ή η πρόεδρος της Θ.Ε.Α.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας, σαν ηθοποιός, από εδώ και στο εξής; Τι θα θέλατε να σας φέρει καλλιτεχνικά το μέλλον;
Δεν έχω ιδιαίτερες φιλοδοξίες, σαν ερασιτέχνης ηθοποιός συμμετέχω στην ομάδα και όταν υπάρχει κάποιος ρόλος, που θα μπορούσα να υποδυθώ τον αναλαμβάνω. Αλλιώς συμμετέχω με κάποια άλλη ιδιότητα. Όταν θα μεγαλώσω όμως, θέλω να κάνω το Βασιλιά Ληρ. Θέλω να έχουμε υγεία, ειρήνη, δουλειές με ικανοποιητικές αμοιβές, για τους νέους μας. Θα ήταν καλύτερα για τη θεατρική μας ομάδα, όπως και για τις υπόλοιπες να υπάρχει μια μόνιμη θεατρική σκηνή για τις παραστάσεις μας το χειμώνα. Θέλω η νέα Δημοτική αρχή, να δει σοβαρά, τη δημιουργία μιας Δημοτικής θεατρικής σκηνής, που θα λειτουργεί τους χειμερινούς μήνες.
