Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ – ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤO PROTIONLINE.GR ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΥΟΔΩΘΗΚΕ
Ο Δημήτρης Καραΐνδρος με μεγάλη ψυχική και σωματική δύναμη, άφησε πίσω του τα σημάδια του τραυματισμού που είχε στα 25 του. Μπήκε και πάλι δυνατά στα γήπεδα, παρέμεινε ξεχωριστός σαν επιθετικός σημειώνοντας πολλά γκολ, έγινε ξεχωριστός, αλλά και σαν προπονητής στις μικρές ηλικίες, που είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στο ποδόσφαιρο.
Ονειρεύεται τώρα να γίνει ξεχωριστός καθοδηγώντας από τον πάγκο μια μεγάλη ομάδα, αλλά και μια ομάδα στην πόλη αντάξια της ιστορίας του Παναιγιάλειου. Γι’ αυτά και πολλά άλλα μας εξιστορεί στo Protionline.gr βασιζόμενος στα διδάγματα των εμπειριών του και στην τεράστια γνώση του πάνω στο ποδόσφαιρο:
Ανεπηρέαστος από την 5χρονη διακοπή της δράσης σου λόγω τραυματισμού, αποδεικνύεις ότι ήσουν για μεγάλες κατηγορίες όπως ανήκες άλλωστε μέχρι τα 25 σου. Πες μας λίγο για την ποδοσφαιρική σου δράση και ιστορία
Για μεγάλες κατηγορίες δεν νομίζω ότι ήμουν ποτέ απλά τότε δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω! Θεωρώ ότι έφτασα στο δικό μου ταβάνι μέχρι την Γ εθνική. Τουλάχιστον με τα μυαλά που είχα τότε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να φτάσω στο κορυφαίο επίπεδο! Αν είχα το μυαλό του τώρα και την αντίληψη για το παιχνίδι του τώρα ίσως να είχα καταφέρει να διατηρηθώ σε αυτές τις κατηγορίες και να αγγίξω και την αμέσως παραπάνω! Βέβαια μεγάλο ρόλο στο πως βλέπω τώρα το ποδόσφαιρο έχει παίξει η ενασχόληση μου με την προπονητική όποτε ας πούμε ότι μικρός δεν είχα τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω μου από πολύ μικρή ηλικία για να με κατευθύνουν προς την σωστή κατεύθυνση ή δεν ήθελα να ακούσω ! Οσο για την πεντάχρονη απουσία μου πίστεψέ με, με επηρέασε πολύ κυρίως ψυχολογικά!
Αρχικά στα 24, όταν ο γιατρός μου είπε ότι έχω χονδροπάθεια και οστεοαρθρίτιδα στην ποδοκνημική μετά από ένα χειρουργείο που έκανα και ότι δεν θα μπορώ να παίξω ξανά, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου! Τον πρώτο χρονο προσπάθησα κάποιες φορές να δοκιμάσω να τρέξω αλλά δεν μπορούσα να κάνω ούτε 100 μέτρα, οπότε είπα τέλος και αφοσιώθηκα εξ ολοκλήρου σε αυτό που σπούδαζα, στο fitness και την προπονητική! Παρόλα αυτά στα 29 μου ο καλός μου φίλος Μίλτος Ράμμος με έβαλε στην διαδικασία, μετά από πέντε χρόνια που δεν είχα πάει ούτε για 5χ5, να ξεκινήσω πάλι μαζί του στην Αβυθο και στην Β΄ κατηγορία της Αχαΐας!
Έτσι αφού δοκίμασα το πόδι μου και είδα ότι ο χόνδρος έως ενα σημείο έχει αναπλάθει και μπορώ να κάνω 1-2 προπονήσεις την εβδομάδα το δοκίμασα ! θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα κουραστηκα και σταμάτησα στο ζέσταμα ! Αν και η σωματική μου κατάσταση ήταν σε καλό επίπεδο λόγω της δουλειάς μου, η φυσική μου κατάσταση ήταν σε τραγικό επίπεδο ! Όπως και να έχει από τότε ξεκίνησε μια δεύτερη ευκαιρία για εμένα να είμαι ενεργός στο άθλημα που αγαπάω την οποία ευχαριστήθηκα περισσότερο από όταν ήμουν 20 χρόνων και είχα το άγχος αν θα πετύχω ή όχι! Ειδικά όταν πήγα στην Θύελλα Αιγίου την αμέσως επόμενη χρονιά και έπαιζα συμπαίκτης με παιδιά που τα είχα έως προπονητής από την κατηγορία των junior, ήταν για εμένα κάτι το πρωτόγνωρο!
Θεωρείς ότι οι σπουδές σου στην Αθήνα σε κράτησαν μακριά από την συνεργασία σου με τον Παναιγιάλειο;
Ε νομίζω πως ναι. Αλλά δεν το μετανιώνω! Άλλωστε εκείνη την περίοδο έπαιζα σε ίδιες κατηγορίες με τις κατηγορίες που έπαιζε και ο Παναιγιάλειος και παράλληλα τελείωσα και το πανεπιστήμιο μου! Άλλωστε το κομμάτι που σπούδαζα μου άρεσε τόσο πολύ που ποτέ δεν σκέφτηκα να το πάω πίσω για να προσπαθήσω να παίξω ποδόσφαιρο ! Πάντα έλεγα πρώτα το πανεπιστήμιο και μετά το ποδόσφαιρο !
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει χαρούμενο αθλητικά στο Αίγιο, τι θα ήθελες να αλλάξει;
Αν εννοείται στο κομμάτι του ποδοσφαίρου είναι καλό που πλέον υπάρχουν πολλές ομάδες που εστιάζουν στο κομμάτι των ακαδημιών! Γίνεται πολύ καλύτερη δουλειά από τα προηγούμενα χρόνια, υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός, άρα όλοι για να επιβιώσουν πρέπει να λειτουργούν σε επαγγελματικά πρότυπα και αυτό νομίζω είναι πολύ καλό για τους τελικούς αποδέκτες της όλης διαδικασίας που είναι τα παιδιά μας! Αυτό που ευελπιστώ να αλλάξει κάποια στιγμή για το καλό όλων είναι και η μεγάλη ομάδα της πόλης να μπει σε έναν τέτοιο τρόπο λειτουργίας. Θεωρώ ότι εν έτει 2024 είναι ανεπίτρεπτο μια σοβαρή ομάδα να μην έχει οργανωμένη ακαδημία ή να μην επενδύει σε προπονητές, εγκαταστάσεις κτλπ και αντί για αυτό να προχωράει με τη λογική «άντε να βάλουμε κάποια λεφτά φέτος και βλέπουμε για του χρόνου».
Αυτό που με κάνει χαρούμενο είναι να βλέπω παιδιά από την περιοχή μας να ξεχωρίζουν και να επιλέγονται από ομάδες της Super League ! Σημαίνει ότι εμείς οι προπονητές κάτι κάνουμε καλά και αυτή η ηθική ανταμοιβή είναι ανεκτίμητη !
Καταφέρνεις ακόμα να συνδυάζεις την προπονητική παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο. Δύσκολο;
Σαφώς! Δεν έχω σταματήσει και δεν σκοπεύω επίσης! Μπορεί το κομμάτι της προπονητικής στην Ελλάδα να μην σου αποφέρει μεγάλες οικονομικές απολαβές όμως όπως είπα και πριν η ηθική ανταμοιβή όταν βλέπουμε ένα παιδί να προχωράει ή να βελτιώνεται δεν συγκρίνεται με τίποτα! Όσο για το αν συνδυάζεται με το να παίζεις ποδόσφαιρο, η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο πόσο μάλλον αν δουλεύεις και στο κομμάτι του fitness 10-12 ώρες την ημέρα και περιμένεις το Σαββατοκύριακο για να ξεκουραστείς, αλλα το Σαββατοκύριακο πρέπει να είσαι από το πρωί έως το βράδυ στα γήπεδα!
Σε καλύπτουν προσωπικά οι μέχρι τώρα γνώσεις σου στην προπονητική. Που και πως τις εξασκείς;
Νομίζω ναι! Αυτή τη στιγμή έχω το UEFA B και σκοπεύω όταν τελειώσω το ποδόσφαιρο να πάω και για το Α! Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχω αναλάβει την ηλικία των K12 της Θύελλας Αιγίου! Είναι η αγαπημένη μου ηλικία! Στην βιβλιογραφία αναφέρεται ως «η χρυσή ηλικία της μάθησης»! Είναι η ηλικία που αρχίζουν να καταλαβαίνουν τα παιδιά το παιχνίδι, όποτε η ευθύνη του προπονητή σε αυτήν την ηλικία είναι τεράστια !
Ποιες οι διδαχές που έχεις αποκομίσει από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου; Ταιριάζει η «χημεία» σου με τις αθλητικές και κοινωνικές συμπεριφορές της περιοχής μας;
Ευτυχώς είχα την τύχη από την αρχή της προπονητικής μου καριέρας να δουλέψω στο σωμάτιο της Θύελλας Αιγίου, όποτε έμαθα δίπλα στον Κυριάκο Αθανασίου! Θεωρώ ότι οι διδαχές και οι αρχές μου σαν άνθρωπος πρώτα από όλα και μετά σαν προπονητής έχουν ταιριάξει απόλυτα με αυτόν τον σύλλογο και ότι πολύ δύσκολα θα ταίριαζα με κάποιον άλλον. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ένας ευεργέτης στο κομμάτι των ακαδημιών του Αιγίου και δεν είναι καθόλου τυχαίο που τόσοι παίκτες έχουν μεταπηδήσει από την Θύελλα Αιγίου είτε στην μεγάλη ομάδα της πόλης είτε σε ομάδες της Super League!
Σου αρέσει καλύτερα να δουλεύεις με μικρά ή μεγάλα …παιδιά;
Η κ12 είναι η αγαπημένη μου ηλικιακή κατηγορία. Ωστόσο έχω δουλέψει από Κ6 μέχρι Κ20! Μελλοντικά βλέπω να ασχολούμαι και με την προπονητική σε αντρικό επίπεδο καθώς θεωρώ ότι υπάρχει πολύς χώρος για νέα παιδιά που θέλουν να δουλέψουν !
Διακρίνεις υπομονή και καλή συνεργασία από γονείς και διοικήσεις;
Όχι γιατί δεν αφήνω περιθώρια ! Σαν άνθρωπος και σαν επαγγελματίας είμαι πολύ του προγράμματος και ότι είναι να γίνει θα γίνει! Με τους γονείς ποτέ δεν είχα πρόβλημα , όπως επίσης και με διοικήσεις ! Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχω δώσει ποτέ δικαίωμα και νομίζω ότι ο κόσμος το εκτιμάει αυτό.
Η διακοπή στην εκγύμναση των τμημάτων της Θύελλας Αιγίου ήταν προσωρινή όταν έφυγες για τον Φοίνικα / Ζήρια; Και πως βρήκες εκεί τα πράγματα;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ δύσκολη απόφαση. Έχω ταυτιστεί με την ομάδα της Θύελλας και κανείς δεν πίστευε ότι θα φύγω. Όμως θα μιλήσω ειλικρινά! Έχω φτάσει 34 και για όσο ακόμα παίξω θέλω να το ευχαριστιέμαι! Έβλεπα ότι είχαν φύγει πολλοί παίκτες από την ομάδα της προηγούμενης σεζόν που ανεβήκαμε κατηγορία, επίσης έβλεπα ότι θα είναι πολύ δύσκολη σεζόν και ότι θα ταλαιπωρήσω πολύ και το σώμα μου! Οπότε έπρεπε να φύγω για αυτούς τους λόγους! Επίσης ετσι άνοιξε και μια θέση για να παίξει ένα νέο παιδί στη θέση μου μια σεζόν ολόκληρη στην Α κατηγορία!
Και νομίζω ότι ήταν σωστή επιλογή που πήρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή! Τα πράγματα στη νέα μου ομάδα (Φοίνικας / Ζήρια) σε επίπεδο οργάνωσης, σε επίπεδο διοίκησης ήταν πολύ καλά! Πολλά άτομα κοντά στην ομάδα που αγαπάνε το χωριό τους, τραπέζια στην ομάδα κάθε λίγο και λιγάκι! Καλό κλίμα! Ένας πρόεδρος που έκανε ότι του ζητούσες ! Ήταν όλα καλά ! Μπορεί να μην πετύχαμε τον στόχο μας να μπούμε στα πλει οφ αν και ήμασταν μέχρι το τέλος στις πρώτες θέσεις, αλλά νομίζω ότι η ποιότητα της ομάδας μας δεν ήταν για να προβιβαστούμε στην πιο πάνω κατηγορία! Όσο αναφορά την προσωπική μου επίδοση σίγουρα θα μπορούσα να πάω και καλύτερα αλλά τα 19 γκολ που πέτυχα συνολικά με Θύελλα και Φοίνικα, νομίζω είναι μια καλή ετήσια συγκομιδή! Άλλωστε δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολλοί στην περιοχή μας που να έχουν μέσο όρο 20 γκολ τη χρονιά τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια !
Τι θα έλεγες για τη συνεργασία που είχες στον Παναιγιάλειο με τον προπονητή Φάνη Γκέκα;
Όταν ήμουν γυμναστής στην ομάδα του Φάνη Γκέκα ήταν μια δύσκολη σεζόν για τον Παναιγιάλειο ! Μεταξύ μας είχαμε μια σχέση αλληλοεκτίμησης! Εγώ ένιωθα δέος κάθε μέρα καθώς πρόκειται για έναν θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου! Όμως η χρονια δεν εξελίχθηκε καλά! Πραγματικά οι ποδοσφαιριστές, οι παράγοντες, οι προπονητές, και γενικά όσοι ήταν κοντά στην ομάδα πάλευαν με νύχια και με δόντια χωρίς να λαμβάνουν πίσω ούτε τα βασικά!
Θυμάμαι η τότε διοίκηση σε μια αποστολή στην Αρτα για να γλυτώσει τα διόδια της γέφυρας πήγε την ομάδα με το φέρι μποτ και σε εκείνη την αποστολή για φαγητό πριν το ματς, έβγαλε κατσαρόλες με σκέτα μακαρόνια μέσα στο πούλμαν ! Μιλάμε για πρωτόγνωρες καταστάσεις! Αλλά ακόμα και σε αυτή την κακή χρονιά, έπαιζαν οι ξένοι αντί να εμπιστευτούμε τα παιδιά μας! Πόσα από αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να μείνουν και την επόμενη χρονια ετοιμοπόλεμα να βοηθήσουν εφόσον είχαν και ένα πρωτάθλημα Γ΄ εθνικής στην πλάτη τους; Έπρεπε στο τοπικό να φέρουμε πάλι ξένους; Πότε θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας δηλαδή ;
Το φαινόμενο της …ξενομανίας στη χώρα μας πόσο μπορεί να περιορίσει την ανάδειξη των ταλέντων από τις ακαδημίες;
Στην χώρα μας δεν ξέρω, στην πόλη μας σίγουρα ! Θεωρώ ότι οι τέσσερις μεγάλες ομάδες της χώρας μας έχουν κάνει σημαντικά βήματα και κινούνται σε ευρωπαϊκά πρότυπα πλέον όποτε δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο κομμάτι των ακαδημιών! Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΠΑΟΚ έχει βγάλει τόσους παίκτες ή ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Youth League! Για να φτάσουν όμως σε αυτό το σημείο έχουν επενδύσει χρόνο και χρήμα! Εδώ αντίθετα το μόνο που κοιτάμε είναι να φέρουμε κάποιον προπονητή από ένα γραφείο μάνατζερ, να φέρει και τους παίκτες του να παίξουν για να ανέβουν τα κασέ τους και την επόμενη χρονιά που θα φύγουν όλοι θα ψάχνεις παίκτες πάλι από την αρχή γιατί δεν θα έχεις ούτε ένα δελτίο!
Εγώ ονειρεύομαι πάντως μια ομάδα για την πόλη μου που δεν θα έχει ανάγκη κανέναν , με το δικό του προπονητικό κέντρο, την δίκη του ακαδημία που θα συνεργάζεται με όλες τις ακαδημίες της Αχαΐας, με παιδιά από όλη την Ελλάδα, με σχολεία που να συνεργάζονται με την ομάδα, με προπονητές, γυμναστές, αναλυτές, σκάουτερ, φυσικοθεραπευτές ψυχολόγους που θα κάνουν μόνο αυτό και θα ζούνε από αυτό! Μια ομάδα που θα παίζει στο υψηλότερο επίπεδο και θα πουλάει παίκτες παντού ! Ξέρω είναι δύσκολο πολύ αλλά η Τρίπολη, η Λαμία, ο Βόλος, ο Παναιτωλικός, τα Γιάννενα, ο ΟΦΗ και δεν ξέρω πόσες άλλες ομάδες, γιατί είναι σε θέση να το κάνουν;
Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε λίγο μακροπρόθεσμα, να σταματήσουμε να είμαστε ηττοπαθείς και να συμβιβαζόμαστε με το ότι είναι δύσκολο όλο αυτό; Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε τόσο περήφανοι πια και να μας νοιάζει μόνο τι πορεία θα έχει η ομάδα μας όταν είμαστε εμείς οι ίδιοι στην διοίκηση; Μήπως τα λεφτά που μπαίνουν στα ταμεία της ομάδας πρέπει σιγά-σιγά να επενδύονται διαφορετικά; Και ας μείνει η ομάδα μια δεκαετία στο τοπικό μέχρι να ορθοποδήσει; Ούτως ή άλλως και στην Γ εθνική έτσι όπως έχει γίνει τώρα δεν αξίζει να είσαι, πόσο μάλλον αν δεν έχεις γερές βάσεις και θεμέλια !
Τι θα συμπλήρωνες τελειώνοντας
Ότι το ποδόσφαιρο ανήκει στα νέα παιδιά! Και ότι πρέπει να τα εμπιστευτούμε. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε απλά κομπάρσοι και ο ρόλος μας πρέπει να περιορίζεται μόνο στο να τα βοηθήσουμε και να τα αναδείξουμε. Πιστεύω ότι αυτή είναι η μόνη διαδικασία που μπορεί να θέσει γερές βάσεις για το μέλλον και ότι όσο δύσκολο και αν είναι, οφείλουμε να προσπαθήσουμε!
