ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Τέλος εποχής… αρχή μιας νέας σήμανε η κατεδάφιση σε ένα κεντρικό κτίριο της Τέμενης το πρωί της Πέμπτης 27 Ιουνίου, το οποίο επί σειρά ετών στο παρελθόν λειτουργούσε ως ελαιοτριβείο. Πλην όμως η κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ήταν άκρως επικίνδυνη τόσο για τους περαστικούς όσο και για τα παιδιά, δεδομένου ότι βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το Δημοτικό Σχολείο.
΄΄Ξεκινήσαμε υποβάλλοντας αίτημα στον δήμο Αιγιαλείας από τον Φεβρουάριο, εκφράζοντας την ανησυχία μας για το συγκεκριμένο ετοιμόρροπο κτίριο. Κάναμε έγγραφο μαζί με τη διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου προς τον δήμο, αναφέροντας την κατάσταση που επικρατεί με την ύπαρξη τρωκτικών, τα σκουπίδια και κυρίως με τα κεραμίδια να πέφτουν και τον κίνδυνο το κτίριο να καταρρεύσει στον δρόμο ευρείας κυκλοφορίας που περνούσε μπροστά του και βέβαια με τον φόβο να τραυματιστεί κάποιο παιδί που πήγαινε στο σχολείο. Απευθυνθήκαμε στην Πολεοδομία που το χαρακτήρισε ως επικίνδυνο και άμεσα κατεδαφιστέο και χάρη στην καλή θέληση και ευαισθητοποίηση της Τεχνικής Υπηρεσίας και του αντιδημάρχου Βασίλη Χριστόπουλου, πραγματοποιήθηκε χθες το πρωί η κατεδάφιση του κτιρίου΄΄, ανέφερε στο Protionline.gr ο πρόεδρος της Κοινότητας Τριαντάφυλλος Λουκόπουλος.
Εντάχθηκε στην εργολαβία του δήμου
Από την πλευρά του, ο αντιδήμαρχος Έργων Βασίλης Χριστόπουλος επισήμανε: ΄΄Υπήρχαν διάφορες καταγγελίες για το εν λόγω κτίριο τα τελευταία χρόνια και φόβοι ότι μπορεί να καταρρεύσει, εντάξαμε το έργο της κατεδάφισης στην εργολαβία του δήμου για τα επικινδύνως ετοιμόρροπα και υλοποιήσαμε το έργο της ελεγχόμενης κατεδάφισης για την ασφάλεια της κοινωνίας΄΄.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εντός του κτιρίου βρίσκονταν και κάποια παλιά μηχανήματα ελαιοτριβείου, με τον αντιδήμαρχο να επισημαίνει ότι το κτίριο κατεδαφίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να διασωθούν.
Αναφορικά με την αξιοποίηση των μηχανημάτων και δεδομένου ότι το κτίριο ανήκει σε πολλούς κληρονόμους του αποθανόντα ιδιοκτήτη του, ο πρόεδρος της κοινότητας έκανε γνωστή τη σκέψη στέγασής τους σε άλλον χώρο της κοινότητας ώστε να διαμορφωθεί μία έκθεση, αρκεί βέβαια να παραχωρηθούν από τους ιδιοκτήτες.
