Του ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ενόψει της συνεδρίασης του Δημ. Συμβουλίου γράφω μερικές σκέψεις- παρατηρήσεις για την πάλαι ποτέ «Τρίγωνη Πλατεία» μας.
Το βράδυ, ήταν Δευτέρα και τα μαγαζιά κλειστά, έτσι ελάχιστη ήταν η κίνηση, πεζών εννοώ, γιατί από μηχανάκια επάνω στον κλειστό δρόμο της Κλ. Οικονόμου (συνέχεια της… πλατείας) άλλο τίποτα! Και όχι μόνον των ντελιβεράδων, αυτών των συμπαθών ανθρώπων που πρέπει να γίνουν «πουλιά» για να πάνε γρήγορα την παραγγελία. Αλλά το πράγμα συνεχώς οξύνεται δυστυχώς!
4 αλλοδαπές τουρίστριες έρχονται από πλατεία Αγ. Λαύρας (τώρα τελευταία τη λένε «Μεγάλη Πλατεία», αν είναι δυνατόν!) χαρούμενες και ομιλητικές. Απόρησα για το: που πάνε; Φθάνουν στην Τρίγωνη και ξαφνικά σταματούν στην πρώτη μπάλα της Κλ. Οικονόμου.
Την περιεργάζονται με το βλέμμα, η μια από αυτές την πατάει παραξενεμένη, μάλλον για να δει από τι υλικό ήταν και αμέσως (μάλλον κάνοντας πλάκα) με άψογο ποδοσφαιρικό στυλ επιχειρεί να… σουτάρει. Μη, φωνάζω, θα σπάσεις καναν αστράγαλο! Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, καθημερινός σε σαντουϊτσάδικο βλέποντάς την κι αυτός και ακούγοντας με, ξέσπασε σε γέλια! Και οι ξένες κοπέλες αμέσως στρίβουν και γυρνάνε πίσω, αφού ένα μηχανάκι μάλιστα εκείνη την στιγμή παραλίγο να τις φάει καθώς ήσαν αμέριμνες! Αλλά κι εγώ που καθημερινά αντιμετωπίζω το πρόβλημα παραμερίζοντας παραλίγο να χτυπήσω τον δικό μου αστράγαλο στην μπάλα της απέναντι πλευράς! Τότε θυμήθηκα έναν ιερωμένο που μου κατήγγειλε ότι μια μέρα σωριάστηκε σε μια από δαύτες τις μπάλες, αφού μπλέχτηκε εκεί και το ράσο του. Έπεσε και χτύπησε.
Επίσης ένα παιδάκι τράκαρε με το ποδήλατό του και παραλίγο να χτυπήσει άσχημα το κεφάλι του. Τελικά η πλατεία έχει μεταφερθεί στον πεζόδρομο; Τον δήθεν, αφού μάλλον θα πρέπει το σύνολο του έργου να το μετονομάσουμε από «Τρίγωνη Πλατεία» σε «Πλατεία ντελιβεράδων και μηχανών».
Μια σκέψη λέω βρε παιδιά, μέχρι να δείτε τι επιτέλους θα κάνετε κι εκεί και σε όλο το έρμο το κέντρο, που κόπηκε χωρίς λόγο και ασυλλόγιστα στα δυο!…
Μια και πιάσαμε τις σκέψεις, αυτοί οι ομιλούντες στύλοι στη Μητροπόλεως δε σας φαίνεται πως περισσότερο σε μπερδεύουν παρά σε προφυλάσουν; Εκεί που προχωράς αρχίζουν και μιλάνε και δίνεις εκεί σημασία κι όχι στα οχήματα που έρχονται.