To Protionline.gr συνομίλησε με τη συνεργάτιδα, προσωπική φίλη και ιατρό του αείμνηστου δημάρχου, Διαμάντω Βασιλακοπούλου – Καρτσωνάκη, η οποία, παρότι συντετριμμένη από την απώλεια, έκανε γνωστές πολλές πτυχές του χαρακτήρα του εκλιπόντος που σίγουρα πολλοί δεν γνωρίζουν.
Η πρώην αντιδήμαρχος ανέφερε χαρακτηριστικά: ΄΄Τον Δημήτρη Καλογερόπουλο τον γνώρισα όταν ήταν δήμαρχος Συμπολιτείας, κατά την τελευταία τετραετία της θητείας του. Ήμουν γιατρός στο ΙΚΑ και θυμάμαι ότι η πρώτη μας επαφή ήταν όταν, ως δήμαρχος ζήτησε από το ΙΚΑ να πηγαίνει ένας γιατρός στα Σελιανίτικα για να καλυφθούν οι τοπικές ανάγκες στο αγροτικό ιατρείο. Κι ενώ κανείς δεν αποδεχόταν τη μετακίνηση αυτή, εγώ προθυμοποιήθηκα να πάω και… κάπως έτσι γνωριστήκαμε. Αυτό που μου έκανε εντύπωση με την πρώτη επαφή, ήταν πως είχε πολύ ευγενικό τρόπο, είχε μεγάλη δημοφιλία και ο κόσμος τον εμπιστευόταν. Όσο θήτευσα στο τοπικό ιατρείο ερχόταν τακτικά και με ρωτούσε τι χρειάζομαι, ήθελε να μάθει ποιες είναι οι ανάγκες, με ρωτούσε αν είμαι ευχαριστημένη. Θυμάμαι ότι όταν του είπα πως χρειάζομαι μία καθαρίστρια για τον χώρο του ιατρείου, βρήκε αυθημερόν. Η αμεσότητά του σε ό,τι και αν προέκυπτε μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση από την πρώτη στιγμή… Είχε έναν απλό τρόπο προσέγγισης, δεν ήταν από τους… κλασικούς πολιτικούς που κοιτάζουν τον κόσμο με υπεροψία. Έδειχνε μία κατανόηση για όλους και μιλούσε σε κάθε άτομο, όποιας ηλικίας και αν ήταν αυτό. Διέθετε αμεσότητα και ευγένεια. Αν δεν μπορούσε να υλοποιηθεί κάτι το έλεγε, δεν κορόιδευε. Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά του Δημήτρη Καλογερόπουλου που μας έδεσαν με τον καιρό και μας έφεραν μέχρι το σήμερα, κάνοντας την συνεργασία μας μία καλή και δημιουργική, δυνατή φιλία΄΄.
Πώς όμως ήταν η συνεργασία τους στον δήμο; ΄΄Όσο ήμουν αντιδήμαρχος με βοηθούσε πολύ και ήταν συμβουλευτικός. Μου έδινε κατευθύνσεις και με άμεσο τρόπο, ήταν αποτελεσματικός. Δεν ήταν ο άνθρωπος του “θα” ή του “ίσως”. Το 2010 μου ζήτησε για πρώτη φορά να κατέλθω μαζί του πολιτικά. Παρ’ όλο που η πολιτική δεν με έλκυε, δέχτηκα αφενός γιατί ήθελα να βοηθήσω την τοπική κοινωνία και αφετέρου γιατί μου το ζήτησε ο ίδιος ο Δημήτρης Καλογερόπουλο, ο οποίος ήταν και ο βασικός “πυλώνας” της απόφασής μου τότε, να πειστώ και να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση και με τα κοινά΄΄, αναφέρει εμφανώς συγκινημένη.
Αδελφική σχέση
΄΄Με τον καιρό γίναμε φίλοι, πολλές φορές με αποκαλούσε «αδελφή του» όμως κι εγώ τον ένιωθα ως αδελφό μου. Μέσα από αυτόν, δέθηκα πάρα πολύ και με τη σύζυγό του Σοφία και τα παιδιά του΄΄, σημείωσε ακόμη.
Ως προς τις τελευταίες δύσκολες ημέρες του, ο κ. Βασιλακοπούλου – Καρτσωνάκη θα αναφέρει: ΄΄Τις τελευταίες ημέρες έβλεπα ότι δεν ήταν πολύ καλά. Δεν είχε τη «σπίθα» που τον χαρακτήριζε, φαινόταν κουρασμένος και καταβεβλημένος. Είχα ανησυχία και τον ρωτούσα καθημερινά πώς νιώθει. Προφανώς και δεν ήταν… κουρασμένος σωματικά, δυστυχώς το μυαλό του ήταν αρκετά “ζαλισμένο” από αυτό που είχε εμφανιστεί στον εγκέφαλό του και δεν ήταν σε θέση πλέον να το περιγράψει ούτε ο ίδιος, το ερμήνευε ως πρόσκαιρη κούραση. Έκανε δεκάδες πράγματα μέσα στην ημέρα και οι υποχρεώσεις δεν τον άφηναν να επικεντρωθεί σε αυτό που περνούσε. Ο συγκεκριμένος καρκίνος που εμφανίστηκε στον δήμαρχο, εκτός από ραγδαίος, ήταν δυστυχώς και δίχως συμπτώματα. Δεν είχε απώλεια ομιλίας, δεν ξεχνούσε εύκολα και είχε καλή αντίληψη, πρόσεχε το καθετί. Η επίβλεψη μου ήταν πολύ συχνή και τον παρακολουθούσα ανελλιπώς, το ίδιο γίνεται και με κάθε άλλο μέλος της οικογένειάς του. Στις λίγες μέρες που μεσολάβησαν από την άσχημη διάγνωση του καρκίνου μέχρι το ξημέρωμα της μοιραίας Κυριακής που έπαθε το αιμορραγικό επεισόδιο, αντιμετώπισε την κατάσταση με δύναμη και σθένος. Έβγαζε μία απίστευτη δύναμη από μέσα του, ήταν παλικάρι…΄΄.
Οι τελευταίες ημέρες…
΄΄Ο Δημήτρης Καλογερόπουλος ήταν ίδιος όπως πάντα, ακόμα και τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Λες και δεν είχε αλλάξει τίποτα, λες και δεν είχε διαγνωστεί ποτέ ο επιθετικός καρκίνος. Ήταν πολύ γενναίος και η καθημερινότητά του δεν άλλαξε καθόλου. Μέχρι και μία ημέρα πριν, πήγαινε στο δημαρχείο και συμβούλευε τους αντιδημάρχους, ασχολιόταν με τα διοικητικά θέματα και έκανε επαφές και συναντήσεις, μιλούσε στο τηλέφωνο και δεν είχε αλλάξει καθόλου η συμπεριφορά του ή το ωράριο εργασίας του. Με ανησύχησε πολύ αυτό και του επέστησα την προσοχή να φροντίσει τον εαυτό του. Ήμουν εκεί, μαζί του, μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου και λίγες ώρες μετά, δυστυχώς, πληροφορήθηκα την μοιραία εξέλιξη. Λίγο μετά τη 1 τη νύχτα πήγαμε στο Νοσοκομείο στο Ρίο με ασθενοφόρο. Μέχρι εκείνο το βράδυ δεν είχε δείξει καθόλου φόβο, ήταν πολύ αισιόδοξος και είχε μεγάλη δίψα για ζωή. Δεν τον έριχνε τίποτα, ούτε καν η δεινή θέση του, που είχε προκύψει με το υποχρεωτικό, επικείμενο ταξίδι στην Γερμανία. Δεν τον φόβιζε ούτε και η επιθετικότητα του καρκίνου που τον ταλαιπωρούσε΄΄, συνεχίζει.
Σύμφωνα με την κ. Βασιλακοπούλου – Καρτσωνάκη, ΄΄ο Δημήτρης Καλογερόπουλος ήταν πολύ οργανωτικός άνθρωπος, ένας θετικός χαρακτήρας που έκανε όνειρα και δεν σταματούσε να δουλεύει κάθε λεπτό. Αυτό που τον ένοιαζε πιο πολύ ήταν όλοι να είναι ικανοποιημένοι. Για αυτό και η Δημοτική Ομάδα είναι πολύ συσπειρωμένη και δεμένη μέχρι και τώρα, για αυτό και συνεργάζονται όλοι με όλους άψογα. Από τον Δημήτρη Καλογερόπουλο ξεκίνησε όλο αυτό και αυτός, ήταν η αιτία και ο μόνος λόγος που δέσαμε σαν ομάδα. Μας προέτρεπε συνεχώς να είμαστε ευγενικοί με τους δημότες και να μην τους λέμε ποτέ ψέματα. Ήθελε να υλοποιείται καθετί που υπόσχεται και αυτό, ήταν το μεγαλύτερο πολιτικό του προσόν. Ήταν ένας καλός οικογένειάρχης που πρόσεχε τη γυναίκα του και ήταν κοντά στα παιδιά του, σε κάθε τους βήμα. Δεν ήταν μίζερος άνθρωπος, όσοι τον ήξεραν το γνωρίζουν αυτό το χαρακτηριστικό του, ενώ είχε βοηθήσει οικονομικά και πολύ κόσμο. Υπήρξε γλεντζές και κουβαρντάς, είχε δίψα για τη ζωή, ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτός σε όλους. Προσωπικά, η ζωή μου χωρίς τον Δημήτρη, τον «αδελφό μου», γίνεται πιο φτωχή και το κενό που αφήνει στην οικογένεια, τον δήμο και την κοινωνία, είναι δυσαναπλήρωτο΄΄.
