Του Ηλία Ασπρούκου Περιβαλλοντολόγου
Έχουμε πια επιστρέψει στο αγαπημένο μας Αίγιο, επειδή ο χρόνος δεν περνά αλλιώς, διαβάζω εφημερίδες και περπατώ σκεπτόμενος. Ε, σήμερα ήρθε η ώρα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μαζί σας αγαπητοί αναγνώστες. Όλοι μιλάνε για μία ισχυρή κυβέρνηση που θα αλλάξει τα πάντα ως κραταιά και παντοδύναμη. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική στην πολιτική και στη ζωή εν γένει. Για να είναι κραταιά μία κυβέρνηση και να δρα εποικοδομητικά χρειάζεται απαραιτήτως μία επίσης δυναμική αντιπολίτευση που θα την αφυπνίζει και θα της επισημαίνει τα κακώς κείμενα. Τώρα θα μου πεις … τι είναι αυτά που λες;
Μία ισχυρή κυβέρνηση πάντα χρειάζεται μια δυνατή αντιπολίτευση όχι για να της κουνά το δάχτυλο, αλλά για να έχει το φόβο και να την προφυλάσσει από την ασυδοσία… Από την όποια μορφή ασυδοσίας. Μπορείς να γίνεις καλύτερος πολιτικός μου είχε πει κάποτε ένας Νέστωρας της πολιτικής αν ακούς τον πολιτικό σου αντίπαλο, όχι αυτόν που αποκαλείς σύντροφο ή αδελφό, αλλά αυτόν που μένει στο απέναντι σπίτι από σένα και σου φωνάζει. Πάντα να μετράς την φωνή του αντιπάλου σου και να επεξεργάζεσαι τι σου λέει και γιατί στο λέει.
Τώρα εσύ αναγνώστη που διαβάζεις τις σειρές αυτές θα πεις με τι σειρά σου… Βρε τι μας λες; Η χώρα μπορεί να έχει μία κραταιά κυβέρνηση σήμερα αλλά δεν έχει καθόλου αντιπολίτευση. Άρα, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση παίζουν σε άδειο γήπεδο και αν χάνουν εν μέρει έδαφος είναι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Η αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει. Τι και αν η χώρα καιγόταν; Τι και αν η ακρίβεια κάλπαζε ; Τι και αν ο τουρισμός φέτος στα νησιά δεν είχε την απαιτούμενη άνθηση από τους Έλληνες άλλωστε με τα ακτοπλοϊκά στα ύψη σε ποιο νησί να πας και που; Τέλος πάντων … Από τα πρώτα θέματα στα δελτία ειδήσεων ήταν ο γάμος του Κασσελάκη; Αντί να ακούσουμε κάτι ουσιαστικό, μαθαίναμε που θα πάει ο Κασσελάκης, τι θα φάει ποιους έχει καλεσμένους κλπ κλπ.
Με λίγα λόγια αντί να ασχοληθούμε με τόσα ζητήματα που έχουμε από καθημερινά μέχρι εθνικά μία χώρα αποσβολωμένη να κοιτά τον γάμο του προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τον καλό του. Βρε τι μας λες; Έπειτα ακόμα χειρότερα και θλιβερότερα ο Κασσελάκης εισήγαγε στην πολιτική ζωή του τόπου μία καινοτομία, κατά την ταπεινή μου άποψη απαράδεκτη, από την παραγωγή και προαγωγή πολιτικού λόγου περάσαμε στο lifestyle. Ε, όχι βρε φίλε δεν ζω στο Αμέρικα να μου αρέσουν τα καραγκιοζιλίκια. Στην ένδοξη Ελλάδα ζώ όπου ο Περικλής δημιούργησε μέσα από την ουσιαστική δημοκρατία τον «Χρυσό αιώνα». Που οι δημοκρατικές μας ιδέες διδάσκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μας ενέταξε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, γιατί Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν υπάρχει, γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα που η ελευθερία και η δημοκρατία πάντα συμπορεύονται.
Ήρθε λοιπόν ο Κασσελάκης να εισάγει νέα ήθη στην πολιτική, αντί να μιλάει πολιτικά και να δρα πολιτικά έχει μία κάμερα από πίσω του να τον κυνηγά. Έχει αποτελειώσει το υπό διάλυση κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., την μια τους διώχνει την άλλη τους ζητά πίσω… έχει χάσει την μπάλα και πέρα από όλα αυτά είναι διαπιστωμένο ότι το πρόσωπο του κ. Κασσελάκη ακυρώνει την προσπάθεια της ενοποίησης της Αριστεράς. Το νέο όνομα θα είναι Συνασπισμός Καπιταλιστικής Αριστεράς. Η πολιτική ζωή και ο Μητσοτάκης πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούν εύκολα από τον κ. Κασσελάκη ο οποίος επιδιώκει ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα. Ας σκεφτούμε ότι όσο κυκλοφοράει ο Κασσελάκης ο Μητσοτάκης θα φαντάζει ανίκητος Εν τέλει φτάσαμε στο σημείο να λέμε αυτό που τόνισε η αδελφή του κυρίου Τσίπρα η Ζανέτ<<ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρατε δεν υπάρχει πιά>>
Και πάνω που χάνεται η μπάλα από τα πόδια του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και θα περίμενε κανείς να βρεθεί στα πόδια του ΠΑΣΟΚ… Έρχεται η διάσπαση μέσω των εσωκομματικών εκλογών.
Μια μπουκιά κόμμα, το οποίο έκλεισε τα πενήντα χρόνια από την ίδρυσή του, αντί να βγει μπροστά με θάρρος και πυγμή… Τρώει τις σάρκες του. Θα περίμενε κανείς σε αυτή την πολιτική συγκυρία όσοι ΠΑΣοκοι βρέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να γυρίσουν πίσω στον φυσικό τους χώρο δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς όμως και εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ένα κόμμα που οριακά περνά το 10% έχει επτά υποψήφιους προέδρους σκέτη «Βαβέλ». Ο Ανδρουλάκης γιατί να είναι εκ νέου υποψήφιος; Όταν παίζεις σε άδειο γήπεδο και χάνεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τι νόημα έχει η εκ νέου υποψηφιότητα σου; Τελικά, πιστεύω πως κανένας από όλους αυτούς δεν μπορεί να φέρει το ΠΑΣΟΚ σε τέτοια θέση που θα φαντάζει απειλητική για την Νέα Δημοκρατία . Ημόνη που ίσως έχει δυνατότητες να πετύχει κάτι καλύτερο είναι η Άννα Διαμαντοπούλου
Κάποτε το σύνθημα ήταν «Εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα Νέα» … Τώρα είναι πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία. Πάει η έρμη πολιτική την πάτησε το τρένο και αυτή.
Όσο για τους υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ ας είναι καλά τα παιδιά, όλα τα διαφημιστικά τους βίντεο και σποτ θυμίζουν ρεπορτάζ δημοσιογράφων. Κάνουν ρεπορτάζ για την ζωή και την καθημερινότητα. Στα ρεπορτάζ λοιπόν ως δημοσιογράφοι παίρνουν άριστα δεν το συζητώ. Η αλήθεια όμως είναι πως στις προτάσεις παίρνουν μηδέν. Προτάσεις επί πραγματικού εδάφους μηδέν, ουτοπικός σχεδιασμός και έκθεση ιδεών φαντάζει.
Και κάπως έτσι η χώρα τούτη την ώρα μένει με μία κυβέρνηση που προσπαθεί τέλος πάντων όσο μπορεί κάπως να αλλάξει τη ροή. Μιας και αυτή έχει χάσει τον προσανατολισμό της καθώς η εξουσία δεν την αφήνει να ακούσει τους ανθρώπους της παράταξης που την στήριξαν στις δύσκολες εποχές. Η αντιπολίτευση παραπαίει μεταξύ της Κασσελάκιου πρακτικής και του αλληλοφαγώματος και η ζωή μας ρημάζει… όσο μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, περιμένουμε κάποιο θαύμα, μέσα από τα δελτία ειδήσεων να φανεί.
