Από τον Ηλία Δημ. Ασπρούκο
Περιβαλλοντολόγο
Ήταν κάποτε μια αθλητική εκπομπή η «Αθλητική Κυριακή» στην ΕΡΤ1. Εκείνη λοιπόν η αθλητική εκπομπή διέθετε και αθλητικογράφους κολοσσούς.
Πέρασαν όμως και φυτά, γλάστρες και πάσης φύσης περαστικοί, οι οποίοι αφού έφαγαν με χρυσά κουτάλια στο ραδιομέγαρο και έγιναν αναγνωρίσιμοι αποφάσισαν να κατεβούν και στην πολιτική…..
Κάπως έτσι άλλωστε ψηφίζει ο Έλληνας πλέον. Όποιον ξέρει από την τηλεόραση…
Ναι, Ναι, μη σας κάνουν εντύπωση αυτά που γράφω γιατί αν έβγαινε στη τηλεόραση καθημερινά ένας ισοβίτης, θα τον ψήφιζαν. Πάρτε για παράδειγμα τον γνωστό μας Μπέο που οι Βολιώτες τον έκαναν δήμαρχο αδιαφορώντας αν καταδικάστηκε για στημένα παιχνίδια στο «Κοριόπολης»…Και άλλοι χρωστάνε στη μισή Ελλάδα και πλασάρουν τον εαυτό τους ως υποψήφιο.
Ευτυχώς που δεν κατέβηκε η Κορομηλά και η Μενεγάκη γιατί με το μυαλό που κουβαλάει ο νεοέλληνας ψηφοφόρος τη μια θα την βλέπαμε Πρόεδρο της Βουλής και την άλλη αν όχι πρωθυπουργό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τουλάχιστον αυτές έκαναν καλά αυτό που έκαναν. Αυτοί που ντουφεκάνε το χιλιάρικο στον αέρα, και δεν προσφέρουν τίποτα πείτε μου τι ακριβώς κάνουν, τι ακριβώς έχουν πετύχει στη ζωή τους; Θα σταθώ σε ένα περιστατικό που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε: Ποιους αλήθεια ψηφίζουμε και αν έχουμε και εμείς ευθύνες γι’ αυτό.
Θα σας περιγράψω μια γκάφα μιας εκπροσώπου του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Έβγαλε με γραπτή δήλωση τον επικήδειο στον θανόντα αθλητικογράφο Νίκο Κατσαρό, μόνο που δεν επρόκειτο για το ίδιο πρόσωπο αλλά για συνωνυμία. Όταν μιλάς σε φυτό εσωτερικού χώρου, χωρίς πρώτα να το έχεις ποτίσει, ξεραίνεται. Φυτό είναι, τι να σου κάνει κι αυτό;
Όταν δε την πληροφόρησαν ότι επρόκειτο για άλλο πρόσωπο, έσπευσε να διορθώσει την γκάφα. Ευτυχώς που δεν πρόλαβε να του κάνει τα «σαράντα» του ανθρώπου.
Τέτοιους ψηφίζουμε αγαπητοί μου συμπολίτες που αλέστηκαν στην κρεατομηχανή της απραξίας για πολλά χρόνια. Εμείς όμως επιμένουμε στα ίδια και τα ίδια. Πότε ο Γιώργης μετά ο Νίκος και τανάπαλι.
Μαθαίνω ότι γίνονται ανεπίσημες διαβουλεύσεις για τις επόμενες δημοτικές αλλά πάλι τους ίδιους βλέπω να ανακατεύουν την τράπουλα και να θέλουν να πάρουν γεύση από το μέλι της εξουσίας.
Πως γίνεται να παρουσιάζεις νέο σχήμα με παλιά καμένα πρόσωπα; Ή ένα σωρό ίδια πρόσωπα από το πολύ βαθύ παρελθόν;
Επί μια δεκαπενταετία ή δεκαετία όλους αυτούς τους πληρώνει ο πολίτης αυτού του Δήμου χωρίς να έχουν προσφέρει κάτι ουσιαστικό.
Το μόνο που κάνουν είναι να πριονίζουν την καρέκλα του εκάστοτε Δημάρχου και όταν το «πλοίο» βυθίζεται παίρνουν την σκούφια τους και μετακομίζουν. Τελευταίος που το μαθαίνει είναι ο καημένος ο Καπετάνιος.
Μιας και αναφέρθηκα προηγουμένως σε τρωκτικά που εγκαταλείπουν το καράβι. Θυμήθηκα πρόσφατα δηλώσεις αρουραίων οι οποίοι είχαν βυθιστεί για πολλά χρόνια στην ανυπαρξία τους και τώρα κάνουν καμ μπακ … με δηλώσεις τους από μαύρες μέχρι γκρίζες εναντίων συγκεκριμένου Αντιδημάρχου, ο οποίος είναι νέος, εργατικός, φιλότιμος και αγαπητός στην πλειονότητα των Αιγιωτών. Έρχομαι και ερωτώ : Πως κρίνεις ένα παιδί που έχει δείγματα γραφής στην ελεύθερη αγορά, από την πολυθρόνα του γραφείου σου; (που πολιτικά μέσα σε τοποθέτησαν εκεί). Σκέψου πως πολλά παιδιά σαν και αυτόν βρίσκονται εκεί έξω και αγωνίζονται καθημερινά. Για να το σκεφθεί κανείς αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει δοκιμαστεί στην ελεύθερη αγορά και όχι να αναλώνεται σε καφεδάκια και συζητήσεις στα ψηλαλώνια και αλλού. Ούτε σε ίντριγκες – δολοπλοκίες με στημένα παιχνίδια και ασκήσεις επί χάρτου.
Άλλοι φροντίζουν να αφήνουν πίσω τους τα παραπαίδια τους για να μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στα δρώμενα του Δήμου. Όταν αντιδήμαρχοι πάνε καθημερινά μισή ώρα στο γραφείο τους, υπογράφουν και φεύγουν και όταν το 30% των Διευθυντών δίνουν το παρόν στην υπηρεσία τους, τι να σου προσφέρουν αυτοί δύσμοιρε πολίτη;
Και επειδή όλοι αυτοί δεν φεύγουν με τίποτα, βλέπουν δε την συνταξιοδότησή τους στο βάθος του τούνελ, αποφάσισε εσύ ψηφοφόρε με την δική σου ψήφο να τους κοινοποιήσεις την σύνταξή τους. Ίσως είναι η καλύτερη προοπτική γι’ αυτούς αν θέλουν και επιθυμούν να κυκλοφορούν ανάμεσά σου Δημότη και έτσι να μπορούν να εισπράξουν την καλημέρα σου…
Δεν μπορείς φίλοι μου να γυρίσεις πίσω το ρολόι.
Μπορείς όμως να το ξανακουρδίσεις…
Καιρός είναι λοιπόν να κάνουμε αναπιάσματα, να ξεκινήσουμε δηλ. από την αρχή το θέμα των κριτηρίων επιλογής μας και να αποδείξουμε ότι ως τοπική κοινωνία τουλάχιστον έχουμε πάψει να τρώμε το κουτόχορτο.
