Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΕΡΡΟΥΤΣΑΚΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
Αυτή την εβδομάδα φιλοξενούμε έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου, που, αν και δεν είναι Αιγιώτης, ζει και δραστηροποιείται στην πόλη μας τα 8 τελευταία χρόνια και πλέον την θεωρεί δεύτερη (ιδιαίτερη) πατρίδα του. Ο λόγος για τον Δημήτρη Πιερρουτσάκο, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός από το καλοκαίρι του 2017 και έπειτα, όταν συνέδεσε το όνομά του με την επίσκεψη της ομάδας βετεράνων της θρυλικής Μπαρτσελόνα στο Αίγιο και τη διεξαγωγή του φιλικού αγώνα με την αντίστοιχη του Παναιγιαλείου. Μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες του και αναφέρεται σε σημαντικές στιγμές της ζωής του με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο, σε σημείο που μας… ανάγκασε να διαφοροποιήσουμε σήμερα τον τρόπο και το ύφος στην παρουσίαση των “αφιερωμάτων” που έχουμε καθιερώσει. Χωρίς το “παιχνίδι των ερωτήσεων”, ή για να ακριβολογούμε, με μία και μοναδική ερώτηση η οποία είναι αρκετή προκειμένου να δώσει το έναυσμα για τη συνέχεια. Εμείς απλά του δίνουμε τον λόγο….
Κύριε Πιερρουτσάκο μιλήστε μας για την πορεία σας στο χώρο του ποδοσφαίρου, και τη ζωή σας γενικότερα, κάνοντας μία μικρή αναδρομή από την παιδική σας ηλικία μέχρι σήμερα…
“Καταγόμενος από τη Λακωνία (ο πατέρας μου από τη Μάνη και η μητέρα μου λίγο έξω από τη Σπάρτη) γεννήθηκα πριν από πέντε δεκαετίες στον Πειραιά και ο πατέρας μου, μόλις πληροφορήθηκε τη γέννησή μου, από τον ενθουσιασμό του, πήδηξε με τα ρούχα στη θάλασσα, στο Πασαλιμάνι. Έκτοτε, προσπαθώ να δικαιώνω αυτόν τον ενθουσιασμό του, τηρώντας τις Αρχές που μού δίδαξε, εκείνος και η μητέρα μου. Στον Πειραιά, έτσι κι αλλιώς υπήρχαν παλιές ρίζες τής οικογένειας, στη Δραπετσώνα και στα Μανιάτικα. Οπότε, λόγω αυτών τών καταβολών, Ολυμπιακός, αλλά μόνο με την παλιά ρομαντική έννοια, μέχρι τη σταδιακή ωρίμανση τού χρόνου, όπου και απομυθοποιήθηκαν οι ρομαντισμοί οπότε και έπαψε κάθε ενδιαφέρον για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τούς υπόλοιπους μύθους, όπως “φανέλα”, “ομάδα”, κ.λ.π και για το ποδόσφαιρο γενικά. Όμως, όσο κι αν απομυθοποιήθηκε η σκληρή πλευρά τους, οι υγιείς έννοιες τής Φανέλας και τής Ομάδας, για κάθε ιστορική και αγαπημένη φανέλα και ομάδα (διότι σαν αντικειμενικός φίλαθλος έχω ιδιαίτερη σχέση και αγαπάω αρκετές ιστορικές ομάδες), ποτέ δε διαγράφηκαν μέσα απ΄ την καρδιά μου …
“Ξεκίνησα ως τερματοφύλακας”
“Όσον αφορά στη σχέση μου με το άθλημα σαν παίκτης, ξεκίνησα σαν ένας πολύ καλός τερματοφύλακας από 9 μέχρι 15 ετών που δεν φοβόμουν να τσακιστώ στην καυτή άσφαλτο τής γειτονιάς, με δοκάρια τις ρόδες τών αυτοκινήτων και το πεζοδρόμιο, αλλά και στην παραδοσιακή ξερή αλάνα, όπου κυριολεκτικά έχω αφήσει κομμάτια κρέας απ το κορμί μου. Ομάδες και γήπεδα όπου τότε με έβαζαν αναπληρωματικό οι μεγάλοι, ήταν ο Αττικός Κολωνού, ο Ήφαιστος Περιστερίου και η μεγάλη μου τιμή, στο ξερό βοηθητικό τού Ατρομήτου, όπου κάθε Πέμπτη πηγαίναμε με το σχολείο για τρίωρες Αθλητικές Εκδηλώσεις.
Η συνέχεια στα 15 και μισό, είχε μιά αλλαγή θέσεως (πάντα όμως στον κορμό τής Ομάδας) όταν από τερματοφύλακας, εκμεταλλευόμενος την πολύ μεγάλη ταχύτητά μου, βρέθηκα σέντερ φόρ , όπου στο σχολικό πρωτάθλημα Λακωνίας , είχα μέσον όρο 3 γκόλ στον αγώνα , με αποκορύφωμα τα 6 γκόλ που έβαλα εναντίον τού Λυκείου Γερακίου όταν και πήραμε το πρωτάθλημα. Από αυτές μου τις επιδόσεις, με ζήτησε η ομάδα τού Απόλλωνα Ξηροκαμπίου ( Α΄ Λακωνίας ), όπου έπαιξα για τρία χρόνια, βασικός σέντερ φόρ και δεξί εξτρέμ, από 16 μέχρι 18μισυ ετών, και σε μιά άτυπη Μικτή Λακωνίας η οποία έπαιζε φιλικά , μαζί με μεγάλους επαγγελματίες τών ομάδων τής Σπάρτης”.
Ο στρατός και το πρόωρο τέλος της καριέρας
“Αμέσως μετά, παρουσιάστηκα στο στρατό, όπου αμέσως εντάχθηκα στην ποδοσφαιρική ομάδα τού Τάγματος Λέρου, μαζί με επαγγελματίες παίκτες τής εποχής, όπως ο Δημήτρης Κουκάκης τού Αχαρναϊκού. Σε φιλικό που παίξαμε με την Ομάδα τής Ναυτικής Βάσης τού νησιού, με είδε και με ζήτησε η Δόξα Λέρου, όπου και έπαιξα για εκείνη τη σεζόν στο Πρωτάθλημα Δωδεκανήσου, κάνοντας μιά καταπληκτική χρονιά, επί προεδρίας τού μοναδικού και αξέχαστου Γιώργου Συριδάκη. Με τη στρατιωτική μετάθεση που πήρα για Καλαμάτα , αποδεσμεύτηκα απ τη Δόξα και ξεκίνησα προετοιμασία στη Δ΄ Εθνική με το Θρυλικό Μεσσηνιακό , όπου υπήρξαν οι καλύτερες προύποθέσεις, αλλά επίσης υπήρξε και η “Ελ Κλάσσικο”, αντιπαλότητα και όχι έχθρα, ανάμεσα σε Σπάρτη και Καλαμάτα , οπότε, ενώ είχα “φάει” όλο το ζόρι τής προετοιμασίας, είδα οτι καλύτερα ήταν να φύγω και δέν υπέγραψα δελτίο. Απολύθηκα και έπαιξα σε δύο τοπικές ομάδες Β Κατηγορίας τής Λακωνίας. Με την ωριμότητα, την εμπειρεία και σκληρή δουλειά, εκτός από επιθετικός, είχα μάθει να παίζω όλες τις θέσεις τού κορμού( εκτός από στόπερ ): εξάρι , λίγο δεκάρι και πολύ καλός λίμπερο. Κατόπιν , ανεβαίνοντας μόνιμα στην Αθήνα, με ζήτησαν δυο-τρεις καλές ομάδες, αλλά ενώ ήμουν έτοιμος να κάνω το μεγάλο άλμα προς τον επαγγελματισμό, διαπίστωσα ο,τι εάν ήθελα να προχωρήσω σαν επαγγελματίας εκτός από καλό ποδόσφαιρο έπρεπε να ξέρω να κάνω και άλλα πράγματα, τα οποία τα ήξερα μέν, αλλά ούτε τότε, ούτε τώρα, δέν ήθελα και δεν θέλω να τα κάνω. Έτσι , επέλεξα να σταματήσω το ποδόσφαιρο στην καλύτερή μου στιγμή και έκτοτε έπαψα εντελώς να ασχολούμαι”.
Τα υπόλοιπα αθλήματα
“Έκτοτε, πέρασαν περίπου 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια τών οποίων, κατά καιρούς ασχολήθηκα με άλλα αθλήματα, μεταξύ αυτών και οι Πολεμικές Τέχνες, όπου είχα την τιμή και την εύνοια να έχω για Δάσκαλο τού Καράτε, τον Προπονητή τής Εθνικής Ελλάδος Στέλιο Σκαρογιάννη. Τα τελευταία 8 χρόνια, ερχόμενος μόνιμα στο Αίγιο, ασχολήθηκα με τις καταδύσεις και παρακολούθησα Ιδιωτικές Σχολές, αποκτώντας τα Διεθνή Πτυχία Open Water, Advance, Άδεια Λιμεναρχείου και Ιατρική Διαπίστευση τού Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Ταυτόχρονα, συνεχίζω το Καράτε γυμναζόμενος με προσωπικό πρόγραμμα, με αραιές επισκέψεις στην Αθήνα, αλλά και κατά διαστήματα, παρακολουθώντας μαθήματα στην πολύ καλή Σχολή τού Παναγιώτη Κοττά στο Αίγιο, ο οποίος και υπήρξε μαθητής τού Στέλιου Σκαρογιάννη, άρα υπάρχει λογική συνέχεια”.
Με την Εθνική Βόλευ Γυναικών και την Άρτεμη Φιγαλείας στο πρώτο φιλικό της Εθνικής μας εναντίον της Εθνικής Ρουμανίας
Η συνεργασία με την Εθνική Βόλεϋ Γυναικών
“Μετά τα χρόνια τής αποχής από το ποδόσφαιρο, κάνοντας καράτε και καταδύσεις, επιστρέφω στα Ομαδικά Αθλήματα σάν παράγοντας τού βόλευ, στις Ακαδημίες τής ΑΕ Φάριδος Λακωνίας, για τις οποίες συνεργάζομαι για πρώτη φορά με την Εθνική Ομάδα Βόλεϋ Γυναικών, την οποία και φιλοξενώ πρίν δύο χρόνια στη Σπάρτη (για λογαριασμό τής ΑΕ Φάριδος και τού Σπαρτιατικού). Αλλά και είμαι δίπλα της στην τριήμερη Γιουρολίγκ τής Μεγαλόπολης Αρκαδίας, τον Ιούνιο τού 2016, τις ίδιες μέρες που βρισκόταν στη Σπάρτη και η Αποστολή τής Μπαρτσελόνα, για το πρώτο της Φιλικό επί ελληνικού εδάφους, ενάντια στούς Παλαιμάχους τού Λεωνίδα Σπάρτης. Η σχέση και συνεργασία μου με την Εθνική Γυναικών, συνεχίζεται και την επόμενη χρονιά, έχοντας περάσει πλέον στο ιδιαίτερα τιμητικό για μένα επίπεδο, τής προσωπικής γνωριμίας και αλληλοεκτίμησης με κάποιες από τις κοπέλες”.
Με την διεθνή Όλγα Στράντζαλη
Η επιστροφή στο ποδόσφαιρο
“Είναι ο καιρός που θέλω και παίρνω το μεγάλο ρίσκο να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο ύστερα από 25 χρόνια, αλλά, για διάφορους λόγους, καταλαβαίνω αμέσως, οτι εάν θέλω να παίξω Ποδόσφαιρο, όπως εγώ το εννοώ και το αντιλαμβάνομαι, πρέπει να μπώ στη διαδικασία να το διοργανώσω ο ίδιος.
Η αναγκαιότητα αυτή για ποιοτικό και Πολιτιστικό Ποδόσφαιρο σαν παίκτης, συν τη χαρά τής Αθλητικής και Πολιτιστικής Δημιουργικότητας και Αλληλεγγύης, με φέρνει στο σημείο (εν μέσω λυσαλέας, συκοφαντικής και ύπουλης πολεμικής από αντιζήλους) να φέρω τη Μπαρτσελόνα (Ανδρών και Γυναικών ) στο Αίγιο, να δημιουργήσω τη Μικτή Ομάδα Επιλέκτων Σελέστε 2017, να φέρω τον παλιό μου γνώριμο Θωμά Μαύρο σε Σπάρτη και Αίγιο. Να τον συνοδεύσω στη Ζάκυνθο, ασχολούμενος ταυτόχρονα (τα τρία τελευταία χρόνια ) με το Ποδόσφαιρο Γυναικών και διοργανώνοντας Φιλικά και Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Αλληλεγγύης αλλά και συμμετέχοντας σάν επίτιμος παίκτης, σε μεγάλες και φημισμένες διοργανώσεις και Φιλικά Βετεράνων-Παλαιμάχων, όπως σε Μεσσολόγγι, Αγρίνιο, Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Λάρισσα και αλλού.
Η σχέση με τη Μπαρτσελόνα
Κορωνίδα όλων αυτών τών διοργανώσεων και εκδηλώσεων, είναι η προσωπική σχέση εμπιστοσύνης, εκτίμησης και συνεργασίας μου με τους Καταλανούς φίλους μου, απ΄ όπου προέκυψε και η θέση μου ώς Επίσημου, πλέον, Εκπροσώπου τής Barcelona στην Ελλάδα. Λόγω τής σχέσης αυτής, υποδέχτηκα την Αποστολή τής Barcelona στο Χίλτον για το Τσάμπιονς Λίγκ με τον Ολυμπιακό πέρυσι τον Οκτώβριο και παρέστην ώς επίσημος προσκεκλημένος στο Φιλικό τής Εθνικής Ισπανίας στην Πάτρα το περασμένο καλοκαίρι , εναντίον τών Greek Legends 2004. Αυτή τη στιγμή, συνεχίζω να επεξεργάζομαι και να προετοιμάζω τα επόμενα Events και Φιλικά τού Καταλανικού Συλλόγου στη χώρα μας, αλλά και την επίσκεψη τής Σελέστε στην Καταλονία, με επίσημη πρόσκληση ανοιχτής ημερομηνίας ταξιδίου. Επιπλέον, έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω διάφορες επαφές με διάφορα τμήματα τού Καταλονικού Συλλόγου, για λογαριασμό Ακαδημιών έως και Συλλόγων μπάσκετ.
Όλες μου αυτές οι δραστηριότητες ως Μάνατζερ, τόσο με το Καταλανικό-Ισπανικό ποδόσφαιρο, όσο και με τις εγχώριες Ομάδες και φορείς, είναι ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΕΙΣ (όλοι γνωρίζουν οτι δεν βιοπορίζομαι απ΄ αυτές) αντίθετα απ΄ αυτό που νομίζει αρκετός κόσμος (νομίζουν δηλαδή οτι βγάζω κέρδος από αυτές τις διοργανώσεις ), ύστερα από τη σκόπιμη λασπολογία τών εχθρών μου, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να με παρουσιάσουν ώς δήθεν κερδοσκόπο, για να διαβάλουν τα αγνά και ανιδιοτελή κίνητρά μου. Με την αρωγή, υποστήριξη και συνεργασία αρμοδίων φορέων και εθελοντών επιχειρηματιών, εξασφαλίζω τα λειτουργικά έξοδα τής κάθε διοργάνωσης. Τους οποίους ευχαριστώ θερμά όπως ευχαριστώ και εσάς για τη φιλοξενία…
