-Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-
Η …δική μας «Μεγαλόχαρη» -αν και «κανονικά» λέγεται έτσι, η Παναγιά της Τήνου- εόρτασε πριν λίγες μέρες, στις 10 Μαΐου φέτος.
Έτσι, δεν …είμαι εκτός επικαιρότητας, με δεδομένο μάλιστα ότι …μόλις κυκλοφόρησε –τις μέρες εκείνες- ένα Λεύκωμα, επικαιροποιημένο μετά την πρόσφατη ανακαίνιση του Ι. Προσκυνήματος για την Παναγιά μας την Τρυπητή, την Πολιούχο μας και Προστάτιδα του Αιγίου.
Είχα την ευλογία να το λάβω από τα χέρια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Ιερωνύμου, μετά το πέρας της εξαιρετικής συναυλίας της Χορωδίας Ηχοχρωμάτων της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, που έλαβε χώρα στο Αίγιο στις 11 Μαΐου επί τη συμπληρώσει …έτους από την προρρηθείσα ανακαίνιση.
Το ξεφύλλισα λιγάκι στον «Απόλλωνα» και έριξα μια …ματιά τις επόμενες μέρες, με την σκέψη να γράψω «κάτι».
Έτσι, λοιπόν, γράφω τώρα, χωρίς να το έχω μπροστά μου, από μνήμης λίγα λόγια…
α) Από τους γονείς μας είχαμε μάθει για την εύρεση της Αγίας Εικόνας της Παναγίας μας, από τον ναυαγό του Κορινθιακού (αιγιώτικου) κόλπου. Υπολογίζεται γύρω στο 1550!!! Σε λίγο θα συμπληρωθούν –για φαντάσου- περίπου 500 χρόνια, ενώ η Εικόνα της Μεγαλόχαρης στην Τήνο βρέθηκε …λίγο μετά την έναρξη του 1821! Άρα…
β) Αρχικά λειτούργησε ως Μοναστήρι και πολύ αργότερα, μετά το πέρας της Επανάστασης
του 1821, η «Τρυπητή» μας έγινε Ναός!!! (θυμάμαι, κάποιοι ξένοι, όταν ήμουν παιδί, ρώταγαν στην παραλία πώς θα πάνε στο «Μοναστήρι»)!!!
γ) «Ιερό Πανελλαδικό (!) Προσκύνημα» έγινε τον 20ο αιώνα, κι αυτό κυρίως λόγω των θαυμάτων της «Τρυπητής» και των χιλιάδων επισκεπτών απ’ όλη την Ελλάδα, καθ’ όλη μάλιστα την διάρκεια του έτους, που έκαναν (τα θαύματα) και τον «Ναό» και το …Αίγιον πανελλαδικά γνωστό χωρίς υπερβολή (δεν είναι …ασέβεια ότι ο άλλος «λόγος» ήταν ο ιστορικός μας «Παναιγιάλειος », το έχω ξαναγράψει).
Στο βιβλίο περιγράφονται, ενδεικτικά, 3 θαύματα.
Πρωτίστως, της σωτηρίας της πόλεως μας από τους βομβαρδισμούς Ιταλών και Γερμανών το 1940-41.
Μετέπειτα, δύο, πανελλαδικά γνωστά: Της θεραπείας μιας γυναίκας που είχε χάσει την μιλιά της (όπως μάλιστα έγραψε και η εφημ. «Έθνος» των Αθηνών) και μίας -από την Άκολη- «αιμορρούσας» που κι’ αυτή θεραπεύθηκε! Και οι δύο μέσα στο Ναό!!! Βεβαίως αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που διηγούνται Αιγιώτες και μη, ή διηγούντο όσοι πια δεν είναι στη ζωή.
Τέλος, ως προς την «Ανακαίνιση», είναι ορατό στον καθένα επισκέπτη, Αιγιώτη ή μη, το αποτέλεσμα το σημαντικά ωραίο. Συνιστώ σ’ όσους Αιγιώτες ή Αιγιαλείς δεν έχουν ακόμη (!) μεταβεί στην «νέα» Παναγία Τρυπητή -που βέβαια παραμένει …αναλλοίωτη- να το πράξουν το συντομότερο…
Θα εντυπωσιασθούν και από την «Ουρανία » αλλά και τις …αποκαλυφθείσες τοιχογραφίες
στην οροφή (θόλο) προ του «Ιερού», και θα νιώσουν «υπερήφανοι» που στο Αίγιο έχουμε ένα τέτοιο καύχημα της Ορθοδοξίας.
Και μ’ αυτό τελειώνω το μικρό παρόν αφιέρωμα: Ευχαριστούμε Θεέ και Παναγιά μας, που έχουμε αυτό το καύχημα των Ορθοδόξων Ελλήνων και μη, στην πόλη μας: «Την ΠΑΝΑΓΙΑ την ΤΡΥΠΗΤΗ Αιγίου»!…
