Κηδεύτηκε το απόγευμα της Παρασκευής με πολιτική κηδεία κατά την επιθυμία του, σε ηλικία 94 χρόνων, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Χαράλαμπος Ρούπας, ο οποίος από την Τετάρτη προχθές, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Σπηλιοπούλειο «Η Αγία Ελένη». Ο αείμνηστος υπήρξε ένας από τους μικρότερους της ομάδας των μαυροσκούφηδων του Άρη, σαν πέρασε με τα άλογά του στις 22-4-1944, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ με τα καΐκια του Βαμβάτσικου, από την παραλία της Μαραθιάς Φωκίδας, στην παραλία λίγο πριν την περιοχή Λαμπίρι, όπου τον περίμενε ο τότε ανταρτοεπονίτης Χαρ. Ρούπας, για να τον μεταφέρει στο Αρχηγείο του ΕΛΑΣ στην Αιγιάλεια.
Ο Χαρ. Ρούπας, γεννηθείς στο Αίγιο στις 23-1-1924, από μικρός μπήκε στην αντιφασιστική αντίσταση, ξεκινώντας από τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας, όταν αρνήθηκε να καταδώσει συμμαθητές του στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου στον φιλομεταξικό Γυμνασιάρχη, που αναζητούσε ποιος πέταξε προκηρύξεις αντιφασιστικού περιεχομένου στο σχολείο. Αν και μη οργανωμένος στην ΟΚΝΕ, αρνήθηκε να καταδώσεις τους συμμαθητές του που ανήκαν στο ΚΚΕ, διότι ήσαν φίλοι του. Και αυτό του στοίχισε αποβολή του από το σχολείο.
Αποφοίτησε τελικά στο γυμνάσιο Ακράτας. Το 1942 εγγράφηκε στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και επίσημα πήρε το χρίσμα του οργανωμένου στις τάξεις των αντιφασιστών της ΕΠΟΝ. Περνά στον ΕΛΑΣ ως αποκρυπτογράφος στο Κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδος του Γεν. Στρατηγείου ΕΛΑΣ. Γι αυτή του την δραστηριότητα ο ίδιος μιλούσε στον γράφοντα σε ιδιαίτερες στιγμές και καυχιόταν ότι με βάση αυτόν τον κώδικα που διατηρούσε στο Αρχείου, μπορούσε να διαβάσει οποιοδήποτε αποκρυπτογραφημένο έγγραφο του ΕΛΑΣ.
Μάλιστα μέχρι την τελευταία ημέρα, που ο Άρης στις 20 Οκτώβρη έφυγε από την Πελοπόννησο, όταν ποια όλη η περιοχή ήταν απελευθερωμένη και οι Ναζί βρίσκονταν στην Στερεά Ελλάδα υποχωρούντες, ο Χαρ. Ρούπας ήταν μαζί του.Όταν πια έχει υπογραφεί η Συνθήκη της Βάρκιζας και αρχίζει η μεγάλη τρομοκρατία των παρακρατικών Χιτών, ΜΑΥ, Βασιλικών και άλλων φασιστοειδών της Δεξιάς, εμφανίζονται οι ομάδες αυτοαμυνιτών πρώην ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών, που βγαίνουν στο βουνό για να σώσουν την ζωή τους και οι πρώτες ανοργάνωτες ομάδες βρίσκονται στο «κλαρί».Στο μεταξύ μετά την σύσκεψη των καπεταναίων στην Λαμία, ο Άρης αφού καταγγέλλει την συμφωνία της Βάρκιζας καλεί τους ΕΛΑΣίτες σε νέο αγώνα.
Πασίζει κάμποσο καιρό μέχρι να βρει σημείο επικοινωνίας με την ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά αποτυγχάνει, αφού η εντολή του κόμματος ήταν «ούτε ψωμί, μήτε νερό, στον δηλωσία “Πατούχα”» (το υποτιμητικό παρατσούκλι του πρωτοκαπετάνιου).Απογοητευμένος ο Άρης, όταν ένα τσοπανόπουλο του έφερε την είδηση με ένα απόκομμα του «Ριζοσπάστη», αρνείται να φύγει στην Αλβανία ή έστω να πάρει μέτρα προφύλαξης.
Και εκεί κοντά στην Μεσούντα, πριν περάσει το ποτάμι το αντάρτικο Σώμα του καταδιωκόμενο από χωροφύλακες Χίτες και Εθνοφύλακες (πρόπλασμα του Ελληνικού Στρατού, στο όποιο υπηρετούν και πρώην ΕΛΑΣίτες), μένει πίσω, δεν περνά το ποτάμι και αυτοκτονεί μαζί με τον πιστό του αντάρτη Τζαβέλα. Αυτά στις 15 Ιουνίου 1945.Πίσω στην Αιγιάλεια, ένα μέρος από τους αυτοαμυνίτες αποφασίζει και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Ανάμεσά τους είναι και ο Χαράλαμπος Ρούπας, σε ηλικία 21 χρόνων.
Στην Ρακίτα Αχαΐας εκείνες τις μέρες πραγματοποιεί εκκαθαριστικές επιχειρήσεις το Σώμα των Εθνοφρουρών, εναντίον των ομάδων αυτοαμυνιτών, που λημεριάζουν εκεί, με τα όπλα τους που δεν τα παρέδωσαν, όπως προέβλεπε η Συμφωνία της Βάρκιζας, εν προκειμένω για την Αχαΐα στην Ανδρίτσαινα .Στις 24 Ιουλίου, πέφτουν οι πρώτες αντάρτικες βολές εναντίον τμήματος λόχου στρατιωτικού αποσπάσματος, όταν ο επικεφαλής του χρησιμοποιεί ως ασπίδα την αδελφή διωκόμενου.
Στην σύγκρουση τραυματίζεται σοβαρά ένας λοχίας και το απόσπασμα υποχωρεί.Ως δήλωση υποταγής του κόμματος στην νέα κατάσταση ακολουθούν διαγραφές των αγωνιστών του πρώην ΕΛΑΣ, που έλαβαν μέρος στη σύγκρουση. Χαρακτηρίζονται προβοκάτορες επειδή δεν παρέδωσαν τα όπλα τους, ενώ από την πλευρά της Δεξιάς “υψώνονται κραυγές εναντίον των εγκληματιών της κομμουνιστικής ληστοσυμμορίας”, προεξάρχοντος του ντόπιου τύπου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Έρευνα» της Αιγιάλειας.
Παράλληλα οι πολίτες που γνωρίζουν στο πετσί τους την τρομοκρατία που έχει ξεσπάσει από τους νικητές των Δεκεμβριανών, συμπαραστέκεται στους κλαρίτες των υψωμάτων της Αιγιαλείας.Αβραμόπουλος Παν., Μαρτσέκης Μιχ., Αλεξανδσρόπουλος Γ., Καραγεωργόπουλκος Νικ. και Χαρ. Ρούπας τίθενται εκτός κόμματος.Επόμενο σταδίο, είναι η σύλληψη του Χαρ. Ρούπα από τις αρχές του Αιγίου, καθώς αποκαλύπτεται παράνομο δίκτυο του ΚΚΕ στην πόλη.
Γίνονται εκτεταμένες συλλήψεις και ανάμεσά τους βρίσκεται και ο αείμνηστος.Φυλακίζεται επί 17,5 χρόνια και τα περνά στις φυλακές Πάτρας, Κεφαλονιάς, Κέςρκυρας, Αβέρωφ, Χανίων, μέχρι το 1964. Για κάποιο διάστημα και η μητέρα του, κατά τον Εμφύλιο που ακολουθεί, οδηγείται σε εκτόπιση στο Τρίκερι, τόπος κράτησης γυναικών.Το 1968 με την διάσπαση του ΚΚΕ λόγω της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, περνά με την θέση του ΚΚΕ Εσ., όπου και παραμένει.
Ασχολείται με την συγγραφή άρθρων ως συνεργάτης των τοπικών εκδόσεων Πορεία, Στυξ, Βήμα Αιγιάλειας, αλλά και της ιταλικής Rinastica, τοποθετείται υπεύθυνος έκδοσης του αντιστασιακού περιοδικού ΕΑΜ Αντίσταση του ΠΑΣΕΕΑ .
Ιδρύει μαζί με τον αείμνηστο από τις 10-4-2018, Βασ. Πριόβολο, καπετάνιο της ΙΙΙης Μεραρχίας ΕΛΑΣ, τον σύλλογο Μνήμης Άρη Βελουχιώτη. Με τον Μαν. Γλέζο το 1966, συνεργάζεται στο πλαίσιο της Κίνησης Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας πολεμικές αποζημιώσεις για εργαζόμενους στην πολεμική βιομηχανία κρατουμένους Έλληνες στα εργοστάσια της Αυστρίας.
Το 1999, στην συγκρότηση της Εταιρείας Συλλογής Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Αχαΐας μετέχει από την θέση του εφόρου Αιγιάλειας, ενώ αργότερα συγκροτεί και το σωματείο Μνήμης για τους εκτελεσμένους αγωνιστές στην Κεφαλονιά. Ο Χαρ. Ρούπας διατηρούσε εν ζωή ένα αξιόλογο αρχείο της Εθνικής Αντίστασης, το οποίο διατηρούσε ως… κόρη οφθαλμών.
Πηγή : http://www.thebest.gr
