-Του Ηλία Ασπρούκου Περιβαλλοντολόγου-
Πριν λίγες ώρες συζητούσα με ένα φίλο μου που ζει σχεδόν από τα εφηβικά του χρόνια στην Αμερική. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, φθάσαμε και στο θέμα της αστυνομίας. Μέσα στα άλλα μου εξήγησε πως η λέξη (police) προέρχεται από το polis στην ελληνική εκδοχή για την «πόλη»- ή «polity» που πηγάζει από λατινινικό politia που σημαίνει «ιθαγένεια» και μου είπε πως σκοπός της αστυνομίας είναι η πάταξη του εγκλήματος. Αφού σχεδόν εξαντλήσαμε το θέμα καταλήξαμε στο δια ταύτα σε ένα κράτος δικαίου, οι άνθρωποι είναι ίσοι· υπό την εξουσία της αστυνομίας. Χωρίς διακρίσεις και παρωπίδες όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και οφείλουν να τηρούν τους νόμους του κράτους στην χώρα που κατοικούν απλά και καλά.
Έλα όμως που στην χώρα που ζούμε όλα επιτρέπονται και πολλά ανατρέπονται. Όπως σε όλα τα πράγματα έτσι και στο ζήτημα της αστυνομίας, η νοοτροπία πως ο αστυνομικός είναι ο «κακός» ή ο «μπαμπούλας» έχει για τα καλά ριζώσει στην αριστερή νοοτροπία του Έλληνα. Είναι εκείνος ο «μπάτσος» όπως τον χαρακτηρίζουν που φακέλωνε του αριστερούς και τους έστελνε στην Γυάρο, είναι εκείνος ο «κακός» που πλάκωνε στο ξύλο τους φοιτητές κατά την περίοδο της χούντας. Πολλά τέτοια αφηγήματα θα ακούσει κανείς για τον άσχημο ρόλο των αστυνομικών στην πάροδο του χρόνου. Ποτέ όμως δεν θα μιλήσει για τον αστυνομικό εκείνον που κατά τη διάρκεια της κατοχής μέσα σε μία νύχτα έβγαλε ταυτότητες με ελληνικά επίθετα στους Εβραίους σώζοντάς από τα κρεματόρια και το Άουσβιτς. Ποτέ δεν θα ακούσεις να μιλάει κανείς για τον χωροφύλακα εκείνον που έμπαινε μπροστάρης στα χωριά της Κρήτης για να επέλθει ο σασμός. Βλέπουμε στα Εξάρχεια τους τίτλους «Μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη» το πόσοι όμως αστυνομικοί έχουν χάσει τη ζωή τους κατά την δίωξη του εγκλήματος, κυνηγώντας εμπόρους ναρκωτικών στα Ελληνοβουλγαρικά και Ελληνοαλβανικά σύνορα κανείς δεν νοιάστηκε. Όλο αυτό διήρκησε όσο και το δελτίο ειδήσεων έπειτα ξεχάστηκε.
Ας δούμε μία ακόμα παράμετρο, η σύγχρονη ελληνική αστυνομία, δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα σε κατάρτιση σε σχέση με τις άλλες όλων των υπόλοιπων χωρών. Νέα παιδιά που μπαίνουν στο αστυνομικό σώμα μέσω πανελλαδικών εξετάσεων και υψηλές βάσεις. Δίνουν τον δικό τους αγώνα να βγάλουν την σχολή και καταβάλουν μία τεράστια προσπάθεια κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Τα παιδιά αυτά δεν παροτρύνονται από την γνώμη της οικογένειας αλλά από την προσωπική τους ανάγκη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι εκείνα τα παιδιά που για οκτακόσια ευρώ ρισκάρουν το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο την ίδια τους τη ζωή, είναι οι άνθρωποι εκείνοι που πασχίζουν να τηρείται ο νόμος και η τάξη κάτω από αντίξοες συνθήκες, είναι οι διαπραγματευτές που προσπαθούν να σώσουν μία ανθρώπινη ζωή όταν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν χαίρονται σχεδόν ποτέ καμία οικογενειακή στιγμή γιατί τους καλεί το καθήκον. Δεν γιορτάζουν με τις οικογένειές τους, δεν βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν δεν μπορούν να χαρούν τα γενέθλια των παιδιών τους ή τα παιδικά πάρτι όπως όλοι οι γονείς. Το χειρότερο και το τραγικότερο από όλα προσπαθούν να κυνηγήσουν το έγκλημα με πενιχρά μέσα. Ξέρετε πόσες φορές οι άνδρες της ομάδας «ΔΙΑΣ» έχουν βάλει ρεφενέ τα λάστιχα των μηχανών τους, πόσες φορές αστυνομικοί από το πενιχρό εισόδημά τους έχουν φτιάξει τις μηχανές των αυτοκινήτων της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ποιος ασχολήθηκε με όλα αυτά; Η απάντηση μία ΚΑΝΕΙΣ! Αντιθέτως ψάχνουμε όλοι από την ασφάλεια του καναπέ μας να βρούμε το λάθος και να ρίξουμε την πέτρα του αναθέματος.
Κάποτε στο παιχνίδι κλέφτες και αστυνόμους, ήταν δεδομένο οι κλέφτες ήταν οι κακοί και οι αστυνόμοι οι καλοί. Στην ελληνική τραγική εποχή ακόμα και αυτό άλλαξε, οι όποιοι κλέφτες φέρουν τον τίτλο του καλού και του άξιου και εκείνοι που δίνουν την ζωή τους για το κοινωνικό σύνολο είναι οι κακοί. Γιατί; Γιατί έτσι μας βολεύει! Είναι η μόνη βέβαιη απάντηση που ποτέ δεν θα ακούσεις, αλλά θα την δεις μέσα από τα υπονοούμενα.
Ας δούμε μέσα σε όλα αυτά τι μας είπε ο Παντελής Βαλασόπουλος δημοσιογράφος επί 30 χρόνια και ανταποκριτής από την Γερμανία για την φιλοσοφία της τοπικής Αστυνομίας και τις διαφορές της με την δική μας.
Τον ρώτησαν: Η αστυνομία πως είναι εκεί; Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον θέμα. Η αστυνομία στο Βερολίνο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 5 χρόνια. Εφαρμόζει τακτικές και τεχνικές που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και με άλλες χώρες. Δεν κάθονται με ασπίδες να δέχονται πέτρες παθητικά. Δεν κάνει άμυνα εδώ η αστυνομία. Είναι πολλές μικρές ομάδες ειδικών αστυνομικών από 10-12 άτομα, είναι όλοι νεαροί , πολύ γυμνασμένοι και εκπαιδευμένοι με πολεμικές τέχνες, φοράνε ειδικές στολές που δεν τις περνάει τίποτα, ούτε καν μολότοφ! Για αυτό δεν έχουν ασπίδες.
Πες μας κι άλλα για αυτό το θέμα, προκαλεί ενδιαφέρον
Εντοπίζουν ποιοι είναι ταραξίες μέσα στο πλήθος και ορμάνε πρώτοι οι ειδικοί αστυνομικοί. Κάθε ομάδα έχει και έναν με κάμερα για να καταγράφει τα πάντα , ώστε να χρησιμοποιηθούν στο δικαστήριο.Χρησιμοποιούν και άλογα και λυκόσκυλα και αντλίες με νερό, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Τώρα λόγω της επικινδυνότητας με Ολυμπιακούς, Παναθηναϊκούς Έλληνες και Τούρκους, θα καλέσω και ενισχύσεις μάλλον από άλλα κρατίδια της Γερμανίας. Είναι πολύ αυστηροί, αυτό που σου λένε πρέπει να το κάνεις αμέσως, αλλιώς σε βάζουν κάτω και σε συλλαμβάνουν. Δεν έχουν έρθεις σχέση με την αστυνομία στο Μπριζ για την οποία διαμαρτύρονται οι ΠΑΟΚτζήδες ότι ήταν σκληρή… Στο Βερολίνο είναι πιο επιθετική!
