Η ΜΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ ΔΕΝ «ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙ» ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΤΙΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΒΑΦΗΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ
Όσο κι αν το υπουργείο αφήνει σε εκκρεμότητα τη συνέχιση των ερευνών για την Αρχαία Ελίκη, η Εταιρεία Φίλων Αρχαίας Ελίκης έχει την «ιερή» υποχρέωση να διαφυλάξει και να συντηρήσει τους «θησαυρούς» που ως τώρα έχει φέρει στην επιφάνεια.
Μάλιστα, η σπουδαιότητα των αποτελεσμάτων των πολυετών ανασκαφών έγκειται τόσο στην αξία αυτών καθαυτών των ευρημάτων όσο και στις πληροφορίες που παρέχουν για τις συνθήκες και τη ζωή στην αρχαιότητα.
Κάπως έτσι, η ακούραστη Αρχαιολόγος Δρ. Ντόρα Κατσωνοπούλου, ξεκίνησε και συντονίζει και φέτος τις εργασίες για τη συντήρηση και προστασία του αρχαιολογικού χώρου, στις τάξεις του οποίου βρίσκεται βέβαια και το άρτιο εργαστήριο βαφής υφασμάτων, όπου η εύρεση του οποίου ήταν αρκετή για να εξαχθεί το συμπέρασμα πως η Ελίκη αναγεννήθηκε και άνθισε και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 373π.Χ., εν αντιθέσει με όσα μέχρι πρότινος πιστεύονταν.
Η ύπαρξη του εργαστηρίου οδηγεί στην εξαγωγή σπουδαίων συμπερασμάτων και είναι ενδεικτική της δύναμης και της θέλησης των κατοίκων της Ελίκης. Πώς λοιπόν θα μπορούσε η εταιρεία Φίλων Αρχαίας Ελίκης να αφήσει έρμαια στα… χέρια του χρόνου, όλα αυτά; Οι εργασίες συντήρησης συμπλήρωσαν αισίως μία εβδομάδα και με τη βοήθεια φοιτητών και φοιτητριών, πραγματοποιούνται καθαρισμός και συντήρηση. ΄΄Πρόκειται για τις εργασίες που κάνουμε κάθε χρόνο και αφορούν τη φροντίδα των ευρημάτων και τον καθαρισμό για την προστασία του χώρου ώστε να διατηρούνται τα μνημεία απείραχτα΄΄ επισήμανε στο Protionline.gr η κ. Κατσωνοπούλου.
Η σπουδαιότητα του αρχαίου εργαστηρίου βαφής υφασμάτων
Επίσης, η πρόεδρος της Εταιρείας Φίλων Αρχαίας Ελίκης, σημείωσε: ΄΄Το ζήτημα της συνεχούς και σε ετήσια βάση φροντίδας των αρχαίων ευρημάτων, μολονότι η συνέχιση της ανασκαφής στον χώρο παραμένει σε εκκρεμότητα κακώς, αδίκως και μη νομίμως, είναι πρώτιστο για εμάς, προκειμένου να προστατέψουμε τα αρχιτεκτονικά λείψανα και τις σπουδαίες κατασκευές που υπάρχουν στον χώρο. Τις δεξαμενές, τις κατασκευές, τα βοτσαλωτά δάπεδα κ.λπ. Διότι πρόκειται για ένα σπάνιο εργαστήριο βαφής υφασμάτων που βρήκαμε στον χώρο αυτό, το οποίο είναι το καλύτερα διατηρημένο σε όλη την περιοχή του Κορινθιακού Κόλπου. Σημειωτέον ότι υπάρχουν κι άλλα στην περιοχή όπως είναι στις Μυκήνες και τα Ίσθμια από την πλευρά της Πελοποννήσου, αλλά και στη Βοιωτία.
Συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για ένα δίκτυο εργαστηρίων υφασμάτων. Όμως το εργαστήριο της Ελίκης είναι το καλύτερα διατηρημένο καθώς διατηρεί ακέραιες όλες τις δεξαμενές, τις κατασκευές και όλο το συγκρότημα των εργαστηρίων, ενώ στις άλλες περιοχές διατηρείται αποσπασματικά. Έτσι, έχουμε καλύτερη εικόνα όλων των εργασιών που εκτελούνταν εκεί. Δηλαδή «βλέπουμε» ότι πριν να γίνουν οι βαφές στα νήματα (φαίνεται ότι κυριαρχούσαν το μαλλί και το λινάρι) υπήρχαν στάδια προετοιμασίας κι εδώ έχουμε όλη την εξέλιξη. Από την προετοιμασία, τη βαφή ως το στέγνωμα και την ύφανση. Έτσι έχουμε στοιχεία ότι οι γυναίκες δημιουργούσαν αυτό που λέμε σήμερα έτοιμα ενδύματα. Και βέβαια, από τις μεγάλες διαστάσεις των δεξαμενών φαίνεται ότι ήταν ένα εργαστήριο μεγάλης κλίμακας και όχι εργαστήριο που εξυπηρετούσε τα μέλη μίας οικογένειας ή και κάποιων περί αυτών συγγενών. Αντιθέτως, λειτουργούσε σε επίπεδο τοπικό ευρείας κλίμακας και από το σύμπλεγμα των τεσσάρων μεγάλων δεξαμενών συμπεραίνουμε ότι ήταν κάτι σαν βιοτεχνία΄΄.
΄΄Κι αν λάβουμε υπόψη μας το πλήθος των νομισμάτων που έχουν βρεθεί σε πολλές και διαφορετικές πόλεις αλλά κι άλλα ευρήματα που αφορούν πιο πολυτελή είδη, αντιλαμβανόμαστε ότι γίνονταν συναλλαγές, άρα είχαμε μία εμπορική δραστηριότητα΄΄, πρόσθεσε η κ. Κατσωνοπούλου.
«Ήρθε» για να άρει όσα πιστεύαμε…
Εν τω μεταξύ, κυκλοφόρησε και ο νέος τόμος πρακτικών από το Διεθνές Συνέδριο για την Αρχαία Ελίκη, το πέμπτο στη σειρά συλλογικό έργο της κ. Κατσωνοπούλου για την διεπιστημονική έρευνα και τα σημαντικά ευρήματα από την Αρχαία Ελίκη. Ο τόμος προστίθεται στο πιο πρόσφατο βιβλίο της. Όπως η ίδια ανέφερε, ΄΄Το έκτο συνέδριο ήταν αφιερωμένο στο εργαστήριο βαφής υφασμάτων και στο τι συνέβη στην Ελίκη, γιατί αυτά τα εργαστήρια ανήκουν στον οικισμό της Ελίκης μετά τον σεισμό του 373π.Χ. Και αυτό αποδεικνύει ακριβώς μία εντελώς καινούρια πραγματικότητα από αυτά που ξέραμε, ότι η Ελίκη δεν χάθηκε από προσώπου γης μετά τον σεισμό το 373π.Χ. όπως πιστευόταν μέχρι πρότινος, αλλά ο οικισμός αναγεννήθηκε. Το γεγονός ότι έχουμε και το μεγάλης κλίμακας εργαστήριο δείχνει ότι ήταν μία ευημερούσα περιοχή καθώς αυτό φανερώνει οικονομική ισχύ. Ένα τέτοιο δίκτυο στην ουσία διορθώνει τις γνώσεις μας γύρω από την ιστορία της Ελίκης, καθώς τώρα ξέρουμε ότι συνέχισε να υφίσταται μετά τον σεισμό του 373π.Χ.΄΄.
