“Το τραγούδι αποτελεί για μένα τρόπο ζωής” [ΦΩΤΟ]

Η ΤΟΥΛΑ ΚΑΤΣΙΒΑΛΗ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

Συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια στο τραγούδι, επισήμως – αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος – αλλά θυμάται τον εαυτό της να τραγουδάει από μικρό παιδί. Η πρώτη παρουσία όμως της Τούλας Κατσιβάλη μπροστά σε κοινό, είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν, όταν κατά τη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων σπούδαζε πιάνο (για 7 χρόνια) στο Πατραϊκό Ωδείο Αιγίου. Από το 2012 έως το 2017 φοίτησε και στη σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Κοσμάς ο Μελωδός», με διδάξαντα καθηγητή τον κ. Βασίλειο Μπίκο και πήρε το πτυχίο με τον βαθμό «άριστα».

Συμμετείχε σε σχολικές μουσικές εκδηλώσεις, καθώς επίσης και στην παιδική χορωδία του Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής Αιγιαλείας, του οποίου ιδρυτής ήταν ο αείμνηστος Φίλιππος Οικονόμου. Μάλιστα είχαν και συγγενικό δεσμό αφού ήταν αδελφός τής γιαγιάς της. Το 2014, κατόπιν παροτρύνσεως του ιδίου, συμμετείχε με ένα ψαλτοτράγουδο στην εορτή των 100 χρόνων του Ι.Ν. της Παναγίας Φανερωμένης και πραγματικά ήταν πολύ μεγάλη τιμή για την ίδια.

Η Τούλα Κατσιβάλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αίγιο. Είναι απόφοιτος του τμήματος Λογιστικής ΤΕΙ Πάτρας και κατέχει πτυχίο της γαλλικής γλώσσας. Προέρχεται από πολύτεκνη μουσική οικογένεια έξι παιδιών, με δύο υπέροχους και αγαπημένους γονείς, τον Κώστα και την Πόπη. Ξεκίνησε να τραγουδάει το 1999 και έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες τού λαϊκοδημοτικού τραγουδιού. Κάποια από τα κέντρα που έχει συνεργαστεί στο Αίγιο και στις γύρω περιοχές είναι: MARITIMO, MERCENTES, BONGO’S, MOOD, Ανέμελο, Αρχόντισσα, Χρυσή Πύλη, Όνειρο, Δερβενάκι. Επίσης σε κέντρα του Κιάτου, της Νεμέας, του Ξυλοκάστρου, της Κορίνθου και πριν κάποια χρόνια στις Χάντρες Αθηνών.

Τούλα, να υποθέσω ότι το οικογενειακό περιβάλλον έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο ώστε να ασχοληθείς με τη μουσική και το τραγούδι. Μίλησέ μου για την οικογένειά σου γενικότερα.

Η καλλιτεχνική φλέβα υπήρχε σχεδόν σε όλη την οικογένεια. Ο αείμνηστος πατέρας μου, Κώστας Κατσιβάλης, για πολλά χρόνια υπηρέτησε το αναλόγιο της εκκλησίας ψέλνοντας, και ήταν εκείνος που μετέδωσε την αγάπη για την μουσική σε όλα τα παιδιά του. Έχω δύο αδελφές την Αναστασία και την Αγγελική και τρεις αδελφούς. Ο Άγγελος, έμπορος, ο οποίος διατηρεί την οικογενειακή επιχείρηση των 80 και πλέον χρόνων, ο Παναγιώτης, ιεροψάλτης και ο μικρότερος, γνωστός κι εκείνος από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το ονοματεπώνυμο Γιώργος Αιγιώτης. Και τα τρία αγόρια της οικογένειας κατέχουν πτυχίο ιεροψάλτη ενώ ο Παναγιώτης και ο Γιώργος είναι αριστούχοι διπλωματούχοι της βυζαντινής μουσικής. Έχω ακόμη, 6 ανίψια που λατρεύω και είμαι χαρούμενη που στις φλέβες τους έχει περάσει το μουσικό στοιχείο.

Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Τα παιδικά μου χρόνια στο σπίτι με τους γονείς και τα αδέρφια μου, παραμένουν στις αναμνήσεις μου ως μια πανέμορφη εικόνα, πλημμυρισμένη από μουσικές, ποιήματα , παιχνίδια και την απόλυτη ζεστασιά και ασφάλεια που μπορεί να ζήσει ένα παιδί. Η κλασσική φράση ότι «από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω» αντιπροσωπεύει κι εμένα μιας και τα πρώτα τραγούδια που είπα με τα αδέρφια μου γράφτηκαν σε κασέτες από τον πατέρα μου και υπάρχουν ως οικογενειακά ενθύμια. Σχεδόν πάντα, σε εξόδους με τους φίλους και τις παρέες μου, το μικρόφωνο κατέληγε σε εμένα για να πω 2-3 τραγούδια.

Ασχολήθηκες με κάτι άλλο, πριν ξεκινήσεις επαγγελματικά το τραγούδι; Και φυσικά πριν αρχίσεις να εργάζεσαι στο νοσοκομείο που είναι το κύριο επάγγελμά σου.

Από πολύ μικρή ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Από την εποχή της εφηβείας μου ξεκίνησα να εργάζομαι και συγκεκριμένα δούλεψα σε βιβλιοπωλείο, και σε καταστήματα ενδυμάτων και σουβενίρ. Στο νοσοκομείο Αιγίου ξεκίνησα να εργάζομαι πριν από 13 χρόνια και σήμερα είμαι προϊσταμένη στο οικονομικό τμήμα. Άλλα τρία χρόνια, νωρίτερα, πριν έρθω στο Αίγιο, εργάστηκα σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Ποιες τραγουδίστριες είχες ως πρότυπο;

Ήταν αρκετές, γιατί το λαϊκό μας τραγούδι έχει βγάλει πολύ μεγάλες φωνές που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία. Είναι δύσκολο να επιλέξεις γιατί η κάθε μία έχει τη δική της ιδιαιτερότητα στη φωνή και τα τραγούδια, που την κάνουν να ξεχωρίζει. Αν όμως πρέπει να αναφέρω κάποια ονόματα, είναι η Ρίτα Σακελλαρίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου και η Χάρις Αλεξίου.

Πότε ήταν η πρώτη σου “επίσημη” εμφάνιση;

Το 1999 σε μια πολιτιστική εκδήλωση στην αίθουσα «Αναγέννηση» της Ακράτας. Από το 2002 έως το 2008 συμμετείχα, κατά διαστήματα, σε διάφορα λαϊκά συγκροτήματα. Από το 2009 όμως μπήκα δυναμικά στο χώρο του τραγουδιού και το ρεπερτόριο από λαϊκό επεκτάθηκε σε λαϊκοδημοτικό. Από τότε έως σήμερα έχω ηγηθεί σε κέντρα διασκέδασης , χορούς και πολιτιστικές εκδηλώσεις σχεδόν σε όλη την Πελοπόννησο και σε αρκετές περιοχές της Στερεάς Ελλάδας. Εκτός από την Αιγιάλεια που αγαπώ ιδιαιτέρως, ξεχωρίζω τα μέρη της Κορινθίας και ανθρώπους που με στηρίζουν από το ξεκίνημά μου μέχρι και σήμερα.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε βοήθησαν περισσότερο στο ξεκίνημά σου;

Όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία και τη χαρά να βρεθώ με μεγάλους καλλιτέχνες του λαϊκού και του δημοτικού τραγουδιού, να γραφτεί το όνομά μου ανάμεσα στα δικά τους και είμαι ευγνώμων για όλες τις συνεργασίες. Θα ήταν όμως τουλάχιστον παράλειψή μου να μην αναφέρω το όνομα ενός ανθρώπου, ο οποίος πίστεψε απόλυτα στο ταλέντο μου και την προσωπικότητά μου και μου έδωσε τα “φτερά” για να πετάξω. Δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Τσενέκο. Η πρώτη φορά που με άκουσε ήταν στα Βαλιμίτικα Αιγίου, όταν ο αδελφικός μου φίλος Νίκος του ζήτησε να με αφήσει να πω ένα τραγούδι. Κι αυτό ήταν! Ο ένας εμπιστεύτηκε τον άλλον κι από τότε μέχρι και σήμερα έχουμε συνεχή, ειλικρινή και άψογη συνεργασία. Επίσης, όλα αυτά τα χρόνια σταθερός συνεργάτης και αγαπημένος φίλος παραμένει ο Κώστας Σωτηρόπουλος.

Τι άλλο σου αρέσει εκτός από το τραγούδι; Ποια είναι τα χόμπι σου;

Λατρεύω τα ταξίδια και πολύ πρόσφατα ταξίδεψα στην Αυστραλία. Επισκέφτηκα το Σίδνεϊ, το Μπρίσμπεϊν, την Καμπέρα και τέλος την Μελβούρνη. Μάλιστα, τραγούδησα και κάποια τραγούδια σε ελληνικό κέντρο τα οποία αφιέρωσα στην ομογένεια και φυσικά στο Αίγιο!

Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Τα καλλιτεχνικά σχέδιά μου έχουν όρια! Δεν νιώθω την ανάγκη να κάνω μεγαλύτερα άλματα γιατί δεν θέλω να αποχωριστώ το αγαπημένο μου Αίγιο αλλά και την κύρια δουλειά μου στο νοσοκομείο Αιγίου. Για εμένα, το τραγούδι ήταν και συνεχίζει να είναι τρόπος ζωής. Το ζητούμενο είναι να δίνω χαρά μέσα από τα τραγούδια μου στον κόσμο. Το χειροκρότημα, η αποδοχή και η εκτίμηση που λαμβάνω από γνωστούς και αγνώστους είναι το μεγάλο και ανεκτίμητο κέρδος για εμένα.

 

 

ΤΟΥΛΑ ΚΑΤΣΙΒΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΑ