ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
Τρομερές οικονομικές και σε επέκταση κοινωνικές συνέπειες, έχουν δημιουργηθεί τους τελευταίους έξι τουλάχιστον μήνες, στις συνθήκες της παραγωγής του αγροτικού τομέα. Το γεγονός της έλλειψης εργατών γης και η μετακίνηση πολλών εξ αυτών προς άλλους τόπους και άλλες χώρες, αποτελεί πλήγμα για το εισόδημα του παραγωγού που αφενός δεν βρίσκει εργάτες για τη συγκομιδή του, αφετέρου ελλείψει δυναμικού, πληρώνει πολύ υψηλά μεροκάματα. Το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές των προϊόντων, να υφίσταται ένα ακόμη “χτύπημα” το εισόδημά του.
Η έλλειψη εργατών κάνει περιζήτητους τους λιγοστούς που είναι διαθέσιμοι
Κατά το μάζεμα της σταφίδας, των εσπεριδοειδών αλλά και κατά την συγκομιδή της ελιάς, η οποία ακόμα συντελείται, ο προβληματισμός είναι πιο έντονος από ποτέ στους Αιγιαλείς παραγωγούς, δεδομένου ότι οι ανάγκες για εργατικά χέρια, ήταν και είναι πολύ μεγάλες, όμως η ζήτηση… μηδαμινή έως και ανύπαρκτη. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι ντόπιοι αγρότες αντιμετώπισαν σε αυτό το ζήτημα, τόσο μεγάλο πρόβλημα. Η μειωμένη ζήτηση σε ανάλογες τέτοιες εργασίες γης δεν είναι βέβαια τωρινό… φαινόμενο μεν, αλλά η φετινή χρονιά έδειξε ότι μία τεράστια κατηγορία ανθρώπων που άλλες χρονιές αναζητούσε εργασία, φέτος δεν το έκανε. Η έλλειψη αυτή, είχε σαν αποτέλεσμα να αυξήσει τις αμοιβές των εργατών κατά 30% περίπου, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων του κλάδου. Σε μία περίοδο μάλιστα, εντελώς ιδιαίτερη και… κοστοβόρα, όπου ο μέσος Αιγιαλέας παραγωγός “αγωνίζεται” να τα… βγάλει πέρα, επιδιδόμενος σε έναν συνεχή και καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
Το κόστος παραγωγής είναι αυξημένο από 25% ως και 40% σε όλα τα είδη και κυρίως, στα κόστη της ενέργειας, των πρώτων υλών και των καυσίμων. Το μεγάλο θέμα που προέκυψε, έχει να κάνει με το φαινόμενο που παρατηρήθηκε και δυστυχώς υφίσταται στην ευρύτερη περιοχή πιο έντονα από άλλες περιοχές της Ελλάδας, το οποίο είναι ότι στις εργασίες γης που τελούνται στην περιοχή κάθε έτος, ορισμένοι εργάτες “μόνιμης επιλογής” οι οποίοι συνεργάζονταν με διάφορους ντόπιους παραγωγούς, φέτος δεν επέλεξαν να δουλέψουν σε αυτή την παραγωγική διαδικασία ή μετακόμισαν οικογενειακώς για άλλα μέρη.
Από τα 30 ευρώ στα 50 ευρώ και με τα συνολικά κόστη να αυξάνονται συνεχώς
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την κατά την περσινή περίοδο σε όλη την Αιγιάλεια, οι εργάτες που καλούνταν για το μάζεμα της ελιάς κόστιζαν κατά μέσο όρο 30 ευρώ έκαστος (για μια 7ωρη περίπου εργασία) ενώ φέτος το μεροκάματο αυτό έχει φτάσει στα 50 ευρώ για τους απλούς εργαζόμενους ή και στα 60 ευρώ για εργάτες που ξέρουν να χρησιμοποιήσουν τα ελαιοραβδιστικά μηχανήματα ή έχουν κάποια εξειδίκευση. Έτσι, ένας ντόπιος ελαιοπαραγωγός κατά μέσο όρο, χρειάζεται περίπου 150 ευρώ για μεροκάματα τριών εργατών παραγωγής, συν τις βενζίνες για τα μηχανήματα εργασίας και τα καύσιμα των αυτοκινήτων μετακίνησης, συν το (προαιρετικό) κολατσιό των εργατών, συν το πετρέλαιο για τα καύσιμα του τρακτέρ, με το ημερήσιο κόστος εν τέλει, να φτάνει τουλάχιστον 200 ευρώ.
Στις περισσότερες περιοχές το κόστος του ελαιολάδου ανά λίτρο, ξεπέρασε κατά πολύ τα 4 ευρώ, γεγονός που προκαλεί μία μικρή αισιοδοξία στους παραγωγούς που ούτως ή άλλως δοκιμάζονται από το τεράστιο κόστος παραγωγής και ήδη αποτέλεσε εργασιακό “κίνητρο”, να μαζέψουν τις ελιές τους, να πουλήσουν το προϊόν τους και να συνεχίσουν να “παλεύουν” στην παραγωγική διαδικασία και φέτος. Και καθώς το λάδι της Αιγιάλειας, θεωρείται αλλά και είναι, εξαιρετικό σε ποιότητα, υφή και γεύση, υπάρχουν φόβοι ότι λόγω της ελλείψεις χεριών, ένα περίπου 35% των ελιών θα μείνουν τελικά αμάζευτες…
Π. Μαρκόπουλος: “Η έλλειψη εργατικών χεριών είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί της περιοχής”
Μιλώντας στo protionline.gr για το θέμα ο πρόεδρος της κοινότητας Κούμαρη Παναγιώτης Μαρκόπουλος και όντας ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους των ενεργών παραγωγών της ευρύτερης περιοχής, δήλωσε: “Το πρώτο πράγμα που παρατηρήθηκε από νωρίς, κατά τη φετινή χρονιά, ήταν το γεγονός ότι πολλοί αλλοδαποί που συνεργάζονταν και δούλευαν επί μονίμου βάσεως με το σύνολο των παραγωγών στην Αιγιάλεια, εργατικό δυναμικό κυρίως από τη χώρα της Αλβανίας, φέτος δεν έχουν έρθει στην περιοχή για δουλειά. Έχουν προτιμήσει είτε να μείνουν στη χώρα τους για διάφορες εργασίες είτε να φύγουν σε χώρες της βόρειας Ευρώπη, κυρίως σε Γερμανία, Αγγλία, Βέλγιο και σκανδιναβικές χώρες, στις οποίες προφανώς βρίσκουν και καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερα μεροκάματα. Με μία εκτίμηση που μπορώ να δώσω, κυρίως από γνωστούς και φίλους που συνομιλώ καθημερινά γι’ αυτό το θέμα, τουλάχιστον το 50% των ανθρώπων αυτών που συνεργάζονταν κατά τις προηγούμενες χρονιές με τους αγρότες της περιοχής, έχει φύγει για δουλειά σε άλλες χώρες”.
Ο κ. Μαρκόπουλος, εκπροσωπώντας ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της αγροτικής “δυναμικής” στην ευρύτερη περιφέρεια, επισήμανε ότι φέτος και με την χαρακτηριστική έλλειψη των εργατών γης, έχουν αλλάξει οι ισορροπίες στην παραγωγική διαδικασία, αλλά και στη ροή των εργασιών σε πρακτικό επίπεδο. Μάλιστα, όπως επισήμανε χαρακτηριστικά “αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο τώρα, κατά τη συγκομιδή της ελιάς, αλλά ήταν ένα ξεκάθαρο γεγονός από το περασμένο καλοκαίρι κατά τον τρύγο. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος είναι μεγάλο. Παραδείγματος χάριν, στο δικό μου χωριό, οι ημεδαποί και οι διάφοροι αλλοδαποί εργάτες γης ήταν περίπου σαράντα άτομα κατά την περσινή περίοδο. Φέτος δεν ξεπερνούν τα δέκα άτομα, δυστυχώς.
Κάποιοι προτίμησαν τελικά να μην έρθουν φέτος να δουλέψουν στην ελληνική γη και να μείνουν, είτε στη χώρα τους είτε να φύγουν για την Αγγλία. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιδιοκτητών των ελαιοτριβείων της περιοχής, το 50% περίπου της παραγωγής της ελιάς αυτή τη στιγμή, δεν έχει μαζευτεί ακόμα. Τις τελευταίες μέρες, ο αγροτικός κόσμος του Κούμαρη, αντιμετωπίζει ένα επιπλέον πρόβλημα, δηλαδή το πώς θα ολοκληρώσει και τις υπόλοιπες εργασίες στα κτήματά του – για τις σταφίδες και τα δέματα – μην έχοντας γίνει όλη η περισυλλογή της ελιάς. Υπάρχει σοβαρός προβληματισμός στις τάξεις του αγροτικού κόσμου…” τόνισε ο πρόεδρος της κοινότητας.
Ηλ. Σταθακόπουλος: “Δεν υπάρχουν εργάτες και τα μεροκάματα έχουν αυξηθεί πολύ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια”
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν τα λεγόμενα του προέδρου της κοινότητας Αιγείρας Ηλία Σταθακοπούλου για το θέμα, ο οποίος ούτως ή άλλως, εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι στην ανατολική πλευρά του δήμου, στην παραγωγική δυναμική της ελιάς. “Όλοι ψάχνουμε για εργάτες και υπάρχει τρομερή έλλειψη χεριών φέτος.
Τα μεροκάματα έχουν ανέβει υπερβολικά και πολλές φορές δεν μπορούμε καν να ανταποκριθούμε στις οικονομικές απαιτήσεις της ίδιας μας της εργασίας. Στην ευρύτερη περιοχή, το ελάχιστο μεροκάματο που μπορείς να δώσεις σε εργάτη γης είναι στα 45 ευρώ και κανείς δεν έρχεται με λιγότερα χρήματα.
Όσον αφορά για το ζήτημα της ελλείψεως εργατικού δυναμικού, το πρόβλημα είναι πιο έντονο από κάθε άλλη σεζόν και πολύ φοβάμαι ότι όλο αυτό, αλυσιδωτά, θα έχει σοβαρές επιπτώσεις σε κάθε κλάδο στον τομέα της αγροτικής ανάπτυξης” τόνισε ο κ. Σταθακόπουλος, ενώ ξεκαθάρισε ότι ο ευνοϊκός καιρός που επικρατεί, ταυτόχρονα βοήθησε πολύ στο να μαζευτεί αρκετή ποσότητα από ελιές, παρ’ όλη την τρομερή έλλειψη εργατικών χεριών που επικρατεί στην Αιγιάλεια.
Θαν. Σωτηρόπουλος: “Ζητάμε νέο νομοθετικό πλαίσιο και κίνητρα για να ασχοληθεί κάποιος με τη γη”
“Κατά τη φετινή περίοδο, οι εργάτες γης είναι δυσεύρετοι και όχι μόνο στην Αιγιάλεια, αλλά γενικότερα σε όλη τη χώρα. Εκτιμώ ότι, το συγκεκριμένο θέμα, θα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του μέλλοντος. Θα κοστίσει από πολλές απόψεις σε πολλούς εργασιακούς τομείς. Με πρόσφατο υπόμνημα που στείλαμε, σαν Παναιγιάλειος Ένωση Συνεταιρισμών στο αρμόδιο υπουργείο, αναλύουμε αυτό το μεγάλο ζήτημα της ελλείψεως εργατών και εφιστούμε την προσοχή στον ίδιο τον υπουργό, ώστε να υπάρξει άμεσα ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο για τους αλλοδαπούς. Χρειάζεται καινούρια τροπολογία, για την παραμονή των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Δυστυχώς, οι… “δικοί” μας, δεν προτιμούν τις αγροτικές εργασίες και η φετινή “φυγή” πολλών αλλοδαπών για διάφορους λόγους από την περιοχή, αποτελεί ένα ήδη σοβαρό ζήτημα και με μεγάλο αντίκτυπο. Αυτό που προέχει τώρα, είναι οι ξένοι εργάτες, στο εξής, να μπορούν να έρθουν για δουλειά και να διαμένουν νόμιμα, με όλα τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα, αλλά και να ξέρουμε ποιοι είναι. Δηλαδή ποιος είναι ο καθένας τους συγκεκριμένα, να έχει το εργόσημό του, να μην εργάζεται στην “μαύρη εργασία”. Έτσι, δεν θα χάνει κανείς εισοδήματα, αλλά θα στηρίζονται οι ασφαλιστικοί οργανισμοί” ήταν τα λόγια του Θανάση Σωτηροπούλου, προέδρου της Παναιγιάλειου Ένωσης Συνεταιρισμών.
Κίνδυνος να μείνουν ελιές αμάζευτες…
Ο κ. Σωτηρόπουλος, σχολίασε επίσης το γεγονός της αύξησης των μεροκάματων ως μείζον τοπικό θέμα, ενώ επισήμανε πως κατά την θερινή περίοδο υπήρξε αρκετή καθυστέρηση του τρύγου της σταφίδας, των πρώιμων μήλων (με αποτέλεσμα να καθυστερήσει όλη η παραγωγή γενικά) ενώ τόνισε ιδιαίτερα και το γεγονός ότι η φετινή φράουλα, έμεινε αδιάθετη κατά τόνους, εξαιτίας της έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού. “Η φετινή χρονιά είναι πολύ σημαντική από κάθε άποψη και θεωρώ ότι θα μείνουν πολλές ελιές αμάζευτες, σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν. Αυτή η καθοριστική έλλειψη εργατικού δυναμικού, σε συνδυασμό με την εκτόξευση των μεροκάματων, δημιουργεί ένα άνευ προηγουμένου σοβαρό ζήτημα για τον αγροτικό κλάδο. Ας μην ξεχνάμε βέβαια, ότι οι διάφορες δουλειές είναι… μπροστά για τον εκάστοτε αγρότη και δεν ξέρουμε τι θα γίνει και τη γενικότερη παραγωγή στα λεμόνια, στη φετινή περίοδο. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και χρειάζεται αρκετός συντονισμός από όλους. Απαιτείται βοήθεια και κίνητρο για τους εργαζόμενους, αλλοδαπούς ή όχι, ώστε να θέλουν να δουλέψουν στην γη” κατέληξε να πει ο πρόεδρος της Π.Ε.Σ.
