Ποιήματα που περιλαμβάνονται στο λεύκωμά της, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις καταγραφές που διέσωσε ο πρωτοπρεσβύτερος Ανδριανός Παπαδημητρόπουλος, έδωσε στη δημοσιότητα η Μελπομένη (Μέλπω) Ρογκάλα, με αφορμή την ιστορική επέτειο της Μυστικής Συνέλευσης της Βοστίτσας.
Παπαφλέσσας
Στης Αχαΐας τα βουνά
πέφτει χιόνι
και στη Βοστίτσα βρέχει.
Βροντά αστράφτει ο ουρανός
κι η θάλασσα δέρνεται
τα βράχια να γκρεμίσει.
Μαύρη σ’ αυτό το χαλασμό
την άγρια νυχτιά
αλόγου καλπασμός
ακούγεται
το φέρνει αέρας η βροχή
του Παπαφλέσσα η φωνή
ξυπνάει τους ραγιάδες.
Κι ούλοι συνταχτήκανε
με της Βοστίτσας προεστούς
τούτα τα λόγια είπε
στης Βοστίτσας σύναξη (συνέλευση).
Ορθό σαν κυπαρίσσι
στα μάτια τους κοιτά
στα χείλη ο λόγος του Θεού.
Αδέρφια! Είναι θέλημα Θεού
να λευτερωθούμε.
Ο Θεός υπέγραψε
της πατρίδας λευτεριά.
Ας βάλουμε τη βούλα
σε τούτο το χαρτί
κι ούλοι να ξεσηκωθούμε
στη μάχη να ριχτούμε.
Ταχιά στην εκκλησιά να
ευλογηθούμε
ταχιά να κοινωνήσουμε.
Ας ψάλλουμε το ωσαννά.
Ομπρός όλοι μαζί
να πιάσουμε καταράχι
και την Τουρκιά να διώξουμε.
Το άτι του καβάλησε και έφυγε αστραπή
στους ραγιάδες καπεταναίους και αυτούς να ξεσηκώσει
για λευτεριά για θάνατο.
Νικόλαος Σολιώτης
Ορέ, ποιος είναι αυτός
που ροβολά
όλα τα καταράχια;
Ποδοβολητά αλόγου
Κουρνιαχτός σκεπάζει
τον αέρα ορέ, αστράφτει του Σολιώτη το σπαθί
ο μαύρος του μουγκρίζει,
μια φωνή βροντά μες το Λόγγο
είν’ του Σολιώτη και γρικά
ομπρός όλοι μαζί
στου Λόντου το Ασκέρι,
για λευτεριά για θάνατος
Διαμαντή το σφύριγμα
και όλοι συνταχτήκανε
κρυφό, κρυφό, πήραν
μονοπάτι
εκεί στη ράχη της Βοστίτσας
τη μάχη θε να δώσουν
να φέρουν λευτεριά.
Ο Λόντος
Χαμπέρι ο Λόντος έστειλε
με τους μπροστάρηδες
Ρουγκάλα και Ροδόπουλο.
Στους Καπεταναίους
τα ασκέρια να ορμώσουν
ο Διαμαντο-Νικολός
του Λόγγου καπετάνιος
πήρε τον ανήφορο
με ούλα τα παλικάρια.
Στου παπα-Νικολού το μύλο
ξεδίψασαν τα ζα τους.
Στο καταράχι βγήκαν
πάτησαν στου Λόντου
το λημέρι
Τσάκαλος και Ξερογιάννης.
Μπουλούκι τα κλεφτόπουλα
μπαρούτι, βόλια
να κουβαλούν
νερό για τους αγωνιστές
τα χείλη τους να βρέχουν.
Στέκει ορθός ο Λόντος
στην γκλίτσα ακουμπισμένος.
Με τη βραχνή φωνή
τούτα τους μολογά
ταχιά ταχιά
της Παναγιάς γιορτή
και η Λαμπρή κοντοζυγώνει.
Άντε ορέ παιδιά
στου Αγιαννιού το μοναστήρι
εδώ Λαμπρή να κάνουμε
με τον Παπακαλόγερο
του Γρώπαγέννημα
τον Άγιο Ανανία
φύλακας τ’ Αγιαννιού.
Όλοι μαζί να ψάλουμε
το «Χριστός Ανέστη»
και η πατρίδα λεύτερη
να ψέλνει το «Ωσαννά».
Βοστίτσα, 26 Ιανουαρίου 1821
26 Ιανουαρίου 1821
Χειμώνας ήταν τότε
σαν και τώρα
26 του Γενάρη μήνα.
Χιόνι πέφτει στο Χελμό
Καλάβρυτα και Σοποτό
και στη Βοστίτσα φτάνει.
Κλείσανε οι στράτες κλείσανε
και τα πουλιά λουφάξανε.
Εκεί ψηλά στου Πετμεζά λημέρι
στο καραούλι στέκει
Ζαΐμης και Σολιώτης
φέγγει του ουρανού φεγγάρι
στο στρώμα του χιονιού.
Τα μάτια τους θωρούν
να γυροφέρνει στον αγέρα
καλόγερου το ράσο.
Βαριά τα βήματά του
βουλιάζουν μες το χιόνι.
Αναρωτιούνται
Σολιώτης και Ζαΐμης
Ορέ μην είν’ αγρίμι του βουνού;
Μην είν’ ζαγάρι Τούρκικο που ψάχνει τους Γραικούς;
Πεσκέσι να τους πα
στον Αγά Μπέη
γρόσια για να λάβει.
Πετμεζάς γρικά
Ορέ Ζαΐμη και Σολιώτη
το κρα γεμίστε
ξαπλώστε τον στο χιόνι
στης νυχτιάς τη σιγαλιά
ανθρώπινη λαλιά
φέρνει ο αγέρας.
Ορέ Καπεταναίοι του βουνού
καλόγερος της Αγιά Λαύρας.
Κάτω από τη Βοστίτσα
πήρα τον ανήφορο
χαμπέρι φέρνω
στους Αρματωμένους του Χελμού
κλεφτόπουλα της γύρας
ταχιά ταχιά
αρχίζει πανηγύρι
να πολεμήσουμε
την Τουρκιά.
Ορέ Πετμεζά
με του Χελμού τον αετό
κουβέντα κάνεις;
Χαμπέρι δε σου έφερε
πως ξεσηκώθηκε
η Κλεφτουριά
για την Τουρκιά να διώξει.
Ορέ Πετμεζά
σάλωσε το μαύρο άτι σου
μαζί μου να το πάρω.
Τραβώ για την Τριπολιτσά
εκεί κάτω στο Μεγάλο
Πλάτανο
Πλαπούτα καρτέρι
με ακονισμένα τα σπαθιά
και βόλια στα τουφέκια.
Η λευτεριά
ροβολά απ’ τ’ Άγιο
Μοναστήρι
της χαραυγής την ώρα.
Ορέ Πετμεζά
Ζαΐμη και Σολιώτη
αν τον Παπαφλέσσα
τον βρει βόλι φαρμακερό
κλαρίνα φέρτε
τριγύρω στο κουφάρι
και το χορό αρχίστε.
Διαλαλείστε της νίκης
τα τραγούδια
καμπάνες θε να ακουστούν
στα τάρταρα του Άδη
κι αποθαμένοι
θε να αναστηθούν
να σύρουν
της λευτεριάς χορό.
