ΕΥΣΤΟΧΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» ΞΕΤΡΕΛΑΝΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ…
Γέλιο αλλά και βαθιά μηνύματα πέρασε στους θεατές του το έργο «Άλλος για τον Γιατρό» που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα η θεατρική ομάδα του Συλλόγου «Αναγέννησις» Ακράτας. Λόγω της επιτυχίας των παραστάσεων και του αυξημένου ενδιαφέροντος από το κοινό, επίκεινται κι άλλες παραστάσεις στις 11 και 12 Αυγούστου στο Κράθιο και στις 17 του μήνα στη Σελιάνα, πάντα λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κριτική για το έργο και την παράσταση, της συγγραφέα, εκπαιδευτικού Αναστασίας Ευσταθίου, την οποία δημοσιεύει σήμερα το protionline.gr:
«Ποιος φοβάται την ομάδα;» ήταν ο τίτλος θεατρικού σεμιναρίου στην Αναγέννηση πριν πολλά χρόνια με δάσκαλο τον Σωτήρη Χατζάκη. Εκεί, όσα τυχερά μέλη θεατρικών ομάδων το παρακολουθήσαμε, μάθαμε ότι η ομάδα στο πεδίο της τέχνης είναι πανίσχυρη. Είσαι μέλος μιας ομάδας όχι για να αναδείξεις τον εαυτό σου, αλλά μέσα από τις δυνατότητές σου να συναντηθείς με τους άλλους που λειτουργούν σαν καθρέφτης για το άτομο και το σύνολο. Η ομάδα απορροφά τους κραδασμούς, είναι αλληλέγγυα, βοηθά και υποστηρίζει τα αδύνατα μέλη, είναι αξίωμα που λειτουργεί τόσο στην τέχνη όσο και στην παιδαγωγική.
Αυτές τις σκέψεις έκανα σαν παρακολούθησα τη θεατρική παραγωγή του ιστορικού Συλλόγου για την «2020-covid-19» χρονιά. Μια παράσταση σφιχτή, γρήγορη, εστιασμένη στον άνθρωπο κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Η καλύτερη απόδειξη και η πιο πειστική κριτική αναμφίβολα είναι οι sold out παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού. Το έργο «Άλλος για τον Γιατρό;» ήρθε σαν ανάσα δροσιάς, μέσα στο άνυδρο θέρος, άλλο ένα θέατρο από την ιστορική Αναγέννηση που τίμησε με αυτή την προσπάθειά της τη λέξη «ψυχαγωγία», να ανοίγεις δηλαδή, τους αγωγούς της ψυχής ή όπως αναφέρονταν οι αρχαίοι στον όρο, ανάκληση των ψυχών των νεκρών.
«Στην εποχή που όλοι αναζητούν μια θεραπεία, το θέατρο έρχεται να μας προσφέρει μια γιατρειά»
Απόλαυσα μια κωμωδία- παρωδία της εποχής μας με αποκρυσταλλωμένους χαρακτήρες να κινούνται ξεκάθαροι επί σκηνής, να παλεύουν με τον εαυτό τους, να εκτίθενται στην ομάδα, να λυγάνε, να πέφτουν και με τη στήριξη της ομάδας να σηκώνονται έστω για λίγο μα κυρίως να συνειδητοποιούν ότι μπορεί να τα καταφέρουν. Μια ομάδα γεμάτη κέφι, επιμονή, κούραση δεν έμεινε ναρκισσευόμενη στον εαυτό της, αλλά μας χάρισε μια παράσταση που θα τη θυμόμαστε καιρό, ίσως γιατί γεννήθηκε σε δίσεκτους κυριολεκτικά καιρούς. «Στην εποχή που όλοι αναζητούν μια θεραπεία, το θέατρο έρχεται να μας προσφέρει μια γιατρειά» υπογράφει ο σαρωτικός ταξιτζής της παράστασης, Φάνης Πετρόπουλος.
Πραγματικά παράξενοι καιροί, για εκείνους που μένουν πιστοί στην ομαδική προσπάθεια, στις συλλογικότητες και στον εθελοντισμό. Δεν ήταν απλά ένα μεταφρασμένο κείμενο, βασισμένο στο επιτυχημένο έργο «TOC- TOC» του Laurent Baffie από την Κατερίνα Τσάκωνα, αλλά ένα καλόπιοτο απολαυστικό σφηνάκι όπως αναφέρει η μεταφράστρια του έργου. Η ίδια, σολάρει καλλιτεχνικά στο ρόλο της αγχωτικής Μεγαλοσταυρούσας Ιουλίας. Το έργο είναι διασκευασμένο από τον Χρήστο Ασημακόπουλο, σε διττό ρόλο μαέστρου-σκηνοθέτη. Απορρόφησε στη διδασκαλία του έργου, με την πειθαρχημένη σκηνοθετική καθοδήγηση που τον διακρίνει και σε άλλες δουλειές του, όλα τα κακόηχα σημεία του κειμένου και το συνταίριαξε άψογα στη δυναμική της ομάδας, δίνοντας ρυθμό και αρτιότητα, αλλά και μια βαθιά ανθρωπιστική οπτική.
Η ομάδα λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ασθενούς κοινωνίας
Η ομάδα επί σκηνής αξίζει πολλά συγχαρητήρια, γιατί κατάφερε να λειτουργήσει σαν καθρέφτης μιας ασθενούς κοινωνίας. «Η δημιουργικότητα λειτουργεί σαν αντίδοτο στην εσωστρέφεια» μας λέει η αεικίνητη πρωτοεμφανιζόμενη Κατερίνα Σούλη. Η δεκαεξάχρονη Βασιλεία Παπαγεωργοπούλου κάνει το δικό της ντεμπούτο και μιλά για «μια πρωτόγνωρη εμπειρία που θα την ξαναζούσε με πολλή χαρά».
Πολλοί ήρθαμε αντιμέτωποι με τη δική μας ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία. Μία από τις λειτουργίες του θεάτρου, εξάλλου, είναι η «Ταύτιση», μέσα από την οποία ο θεατής προβάλει τον εαυτό του και αναγνωρίζει τις εσωτερικές του διεργασίες. «Μετά από τόση ψυχοθεραπεία.. σίγουρα υπάρχει κάτι να πάρετε κι εσείς», δηλώνει ο Γιώργος Ρουφογάλης αινιγματικός γιατρός που ψάχνει και τη δική του θεραπεία μέσα από την ομάδα, σκορπίζοντας δυνατές δόσεις γέλιου, πρωτάρης στο σανίδι κι αυτός. Το εγχείρημα πέτυχαν όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, γιατί τα μέλη της θεατρικής ομάδας έχουν «Αρετές», όπως γράφει στο πρόγραμμα, γλυκύτατος και εύθραυστος Πίπης ο Α. Σακελλαρίου.
Κι όταν μια εργαζόμενη μητέρα δύο παιδιών (Γεωργία Φιλιππακοπούλου) δηλώνει ότι η Αναγέννηση και το θέατρο είναι παντοτινές αγάπες, το σχόλιο έχει τη δική του αξία για κάθε ερασιτέχνη- παιδί του Συλλόγου.
Και η ομάδα, όμως, πίσω από τη σκηνή με έκδηλη την αγωνία να πετύχει το εγχείρημα του καλοκαιριού στη fast-track παραγωγή του. Στήσιμο του σκηνικού του ιατρείου με πινελιές και χρώματα από το μέλλον ή το βαθύτερο εγώ μας (Κατερίνα Παππά), αυθεντικός πίνακας ζωγραφικής με γυμνό σώμα αγάλματος δημιουργημένος για την παράσταση (Σοφία Παγώνη), ο ήχος (Γιάννης Τόλιος) και οι φωτισμοί καίριοι αναδεικνύουν σημεία για καλύτερη ανάγνωση του έργου (Ανδρέας Σακελλαρίου), σκηνικά και μουσική επιμέλεια (όλη η ομάδα!), στο μακιγιάζ (Νατάσα Γιαννακοπούλου).
Θεατρική παραγωγή από το συμβούλιο του Συλλόγου, που είναι άξιο επαίνων για τον συντονισμό αλλά κυρίως, για την αδιάλειπτη πορεία του στην προσφορά πολιτισμού και το μήνυμα «Είμαστε ενεργοί σε δίσεκτους καιρούς».
Κι επειδή ο κορωνοϊός δεν αστειεύεται, έχουν παρθεί τα κατάλληλα μέτρα προστασίας των θεατών. Κάνετε προκράτηση. Το γέλιο ωφελεί σοβαρά την υγεία! Μην το χάσετε. Το έργο θα παρασταθεί στις 11/8, 12/8 στο Κράθιο και στις 17/8 στη Σελιάνα».
