ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΑΙΓΙΟΥ
Το περιεχόμενο του ψηφίσματος για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ αλλά και το μήνυμα συμπαράστασης στα «παιδιά του πολέμου», που συντάχθηκαν στη διάρκεια της ετήσιας Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας στα Ιωάννινα 21 και 22 Οκτωβρίου, έδωσε στη δημοσιότητα η Ένωση Γυναικών Ελλάδας – Παράρτημα Αιγίου.
Φέτος συμμετείχαν εκπρόσωποι από 40 περίπου παραρτήματα της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και το παράρτημα Αιγίου, με τις κυρίες: Ευαγγελία (Λίτσα Γιαννοπούλου, Ουρανία Κοττά-Κακαβάνη, Ιωάννα Κατσιδήμα και Ανδριάνα Γαβαθοπούλου.
Για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ
Το ψήφισμα για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, είναι το εξής: «Οι δρόμοι της Παλαιστίνης και του Ισραήλ είναι βουτηγμένοι στο αίμα, στα δάκρυα, στη δυστυχία. Η Γάζα είναι μια απέραντη Φυλακή που βομβαρδίζεται ολοσχερώς. 60% είναι Γυναίκες και παιδιά. Δεν υπάρχουν καταφύγια, τρόφιμα, νερό, ρεύμα. Δεν υπάρχει δίοδος διαφυγής. Οι άμαχοι της Γάζας χρειάζονται βοήθεια, είναι αθώοι. Τα παιδιά και από τις δύο πλευρές των αντιμαχόμενων χρήζουν άμεσης βοήθειας και προστασίας, όσο η κατάσταση χειροτερεύει. Απαιτούμε την προστασία τους από αυτή την φρίκη.
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ. Είναι θανάσιμος σύμμαχος της καταπίεσης. «Ο Πόλεμος είναι συμπόσιο γυπών. Απώλεια υπάρξεων» (Λόρδος Βύρων). Στεκόμαστε δίπλα στις Γυναίκες και τα παιδιά του Ισραήλ και της Παλαιστίνης ανεξάρτητα από θρησκείες και εθνικότητες. Οι γυναίκες δεν μπορεί να εξακολουθούν να είναι λάφυρα πολέμου και φθηνό εργατικό δυναμικό μετά το τέλος του πολέμου. Οι γυναίκες δεν μπορεί να θεωρούνται απαραίτητες, με ψεύτικες υποσχέσεις σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, για να στηρίξουν την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων οικονομιών. «Ακόμα και οι πόλεμοι έχουν κανόνες. Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και το Δίκαιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πρέπει να τηρούνται. Οι πολίτες πρέπει να προστατεύονται και να μην χρησιμοποιούνται ποτέ ως ασπίδες» (Αντόνιο Γκουτέρες Γ.Γ. Ο.Η.Ε.)».
Μήνυμα συμπαράστασης
Για τα παιδιά του πολέμου εξεδόθη το εξής κείμενο: «Παιδιά πολέμου» είναι αυτά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια και λίγο μετά του τέλος ενός πολέμου σε κάθε γωνιά της γης όπου υπάρχει πολεμική σύρραξη. Ο ντόπιος γονέας (συνήθως μια γυναίκα) στιγματίζεται από την οικογένεια, τους φίλους και την κοινωνία γενικότερα. Θύμα είναι μόνο το νεογέννητο παιδί. Με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και τώρα στο Ισραήλ, την Λωρίδα της Γάζας και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, εικόνες ντροπής για την ανθρωπότητα και για έναν κόσμο που θέλει να λέγεται πολιτισμένος κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Κυρίως εικόνες παιδιών που διασχίζουν με τις έντρομες μητέρες τους τα σύνορα, αφήνοντας πίσω τους φλεγόμενα κτίρια και βομβαρδισμένα τοπία, και αδυνατώντας να κατανοήσουν γιατί εγκαταλείπουν το γνώριμο περιβάλλον τους.
Μπορούμε να σταθούμε άραγε μπροστά σε αυτά τα παιδιά και να εστιάσουμε στις ανάγκες τους, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες του πολέμου; Τι μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί που όταν ξέσπασε ο πόλεμος, αναφώνησε με παράπονο: « θα τα πω όλα στο Θεό»; Οι σημαντικότερες συνέπειες για τα παιδιά ενός πολέμου είναι ότι νιώθουν και βιώνουν αρνητικά συναισθήματα τα οποία ασκούν αρνητική επιρροή στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη ως ενήλικες. Κυριαρχεί ο φόβος, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον, μη γνωρίζοντας σε τι περιβάλλον θα βρεθούν. Με βάση τις παραπάνω σκέψεις μας, απαιτούμε την λήξη κάθε μορφής πολέμου».
