-Γράφει ο ΠΑΝ. ΒΑΓΙΑΣ Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Όταν βγαίνεις λίγο έξω από το… καβούκι σου αντιλαμβάνεσαι πραγματικά το μέγεθος της ανάπτυξης κάποιων περιοχών της Ελλάδας. Και τότε είναι που ζηλεύεις! Και αναρωτιέσαι «γιατί όχι κι εμείς;».
Αυτό συνέβη και σ’ εμένα όταν πριν από λίγο καιρό βρέθηκα στα Μετέωρα. Ήξερα από χρόνια την Καλαμπάκα. Πριν από 30- 35 χρόνια ήταν ένα μεγάλο χωριό, με λίγα ξενοδοχεία και αδιάφορο αστικό περιβάλλον που το έβλεπες και προσπερνούσες καθώς από εκεί περνούσε η εθνική οδός Ιωαννίνων- Θεσσαλονίκης.
Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα η Καλαμπάκα είναι μια άλλη πόλη κι εγώ πηγαίνοντας εκεί ‘έτριβα τα μάτια μου’ για την εξέλιξή της! Σε μέγεθος είναι σαν το Αίγιο, γύρω στις 30.000 κατοίκους, κι εκεί σταματούν οι ομοιότητες. Δεκάδες μικρά και μεγάλα ξενοδοχεία (ίσως και 2.000 κλίνες!), αμέτρητες κυριολεκτικά ταβέρνες και καταστήματα εστίασης, οργανωμένη και μεγάλη αγορά χωρίς κλειστά μαγαζιά. Όλοι εργάζονται, δουλεύουν, εξελίσσονται, σε μια πόλη στολίδι που σφύζει από ζωή, νεολαία και πάνω απ’ όλα τουρισμό, θρησκευτικό τουρισμό.
Όλα αυτά χάρη στα υπέροχα Μοναστήρια των Μετεώρων που προσελκύουν εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο κάθε χρόνο.
Ανεβαίνοντας στη Μονή Αγίου Στεφάνου, Σάββατο στις 10 το πρωί, είδα απ’ έξω δέκα λεωφορεία με επισκέπτες. Κι όταν βγήκα μετά από μιάμιση ώρα υπήρχαν άλλα 15 λεωφορεία με άλλους ξένους τουρίστες και προσκυνητές! Χοντρικά λοιπόν υπολογίζοντας, μέσα σε ένα δίωρο πάνω από 2000 επισκέπτες έφτασαν σε ένα μόνο από τα επτά θαυμάσια Μοναστήρια των Μετεώρων! Ο λόγος είναι προφανής. Τα Μετέωρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της Ορθοδοξίας αλλά και της φύσης παγκοσμίως. Όταν το αντιλήφθηκαν αυτό και βάδισαν στο δρόμο της αξιοποίησης και της ανάπτυξης, άλλαξε η ζωή των κατοίκων! Να μην ξεχάσω εδώ και τους δεκάδες αναρριχητές, ποδηλάτες, φωτογράφους, λάτρεις των εναλλακτικών μορφών τουρισμού που κατακλύζουν τα Μετέωρα και εντυπωσιάζουν με την παρουσία τους.
Μετά από όλα αυτά που είδα συνειρμικά σκέφτηκα τον τόπο μας. Κι εμείς έχουμε μοναδικά Μοναστήρια που μπορούν να προσελκύσουν περισσότερους Έλληνες και ξένους επισκέπτες. Μέγα Σπήλαιο, Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Μονή Ταξιαρχών και πολλά άλλα με αξιόλογη ιστορική και θρησκευτική διαδρομή αιώνων.. Όσοι τα ανακαλύπτουν είναι μάλλον τυχαίο καθώς εμείς δεν τα προβάλλουμε όπως θα έπρεπε. Αρκεί να σκεφτεί κανείς την Παναγία Τρυπητή, ένα πανελλήνιο προσκύνημα, από το οποίο περνάνε εκατοντάδες προσκυνητές και κανείς τους δεν παραμένει στο Αίγιο ούτε για έναν καφέ! Το μήνυμα λοιπόν είναι σαφές. Με συστηματική δουλειά, προβολή και συνέργειες θα έχουμε κι εμείς μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για όλη την Αιγιάλεια. Μέχρι τότε θα μείνουμε να ζηλεύουμε (με την καλή έννοια) την πρόοδο και την εξέλιξη άλλων περιοχών. Το καλό παράδειγμα είναι μπροστά μας. Θέλουμε να το ακολουθήσουμε ή μήπως όχι;
