Γράφει ο Δημήτρης Καλαμίδας – Δημοτικός Σύμβουλος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό “Αιγιάλεια Προορισμός” του Κώστα Σπηλιόπουλου
Συγκλονισμένη η ανθρωπότητα από τις οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων προσπαθεί να εξηγήσει παρακολουθώντας τα γεγονότα τι είναι εκείνο που έχει δημιουργήσει την απόγνωση, τη μιζέρια και τη δυστυχία στην χώρα μας.
Η απάντηση έρχεται πρώτα από την θεολογική πλευρά με τον Ι. Χρυσόστομο. Ερωτηθείς να προσδιορίσει τον ορισμό της ευτυχίας αναφέρει, πώς ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν δημιουργεί χωρίς λόγο νέες ανάγκες.
Η τεχνοκρατική- οικονομική πλευρά δέχεται πως η ευτυχία προέρχεται από την αύξηση του βιοτικού επιπέδου μέσω της δια βίου εκπαίδευσης και της συνεχούς μείωσης του κόστους. Φυσικά θα μπορούσε να πει κανείς, μα είναι δυνατόν να εφαρμοστεί η θεωρία του Χρυσοστόμου ζώντας στον αιώνα της εξέλιξης, της ταχύτητας και της τεχνογνωσίας;
Θα προσπαθήσω εκ των γεγονότων να αφήσω στην κρίση σας το τι είναι ωφέλιμο για τις κοινωνίες των πολιτών.
Αν πιστεύουμε πως η λογική επεξεργασία των γεγονότων δεν είναι ικανή να μεταβληθεί σε τεκμήριο τότε οι κοινωνίες κινδυνεύουν να μην οδηγηθούν ποτέ στην αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας.
Αναζητώντας τα σύγχρονα οικονομικό-κοινωνικά γεγονότα, αναφέρομαι στην παντελή έλλειψη Ηγετών στον πλανήτη μας με ουσιαστικά προσόντα, όπως τον οραματισμό τη σύνθεση μέσω της κοινωνικής συναίνεσης, τη δημιουργία, την ασφάλεια.
Μήπως ισχυρές ηγετικές προσωπικότητες δεν αντικαταστάθηκαν από μικρούς ηγετίσκους, μεμψίμοιρους ανασφαλείς και διαχειριστές του πλούτου; Μήπως σήμερα ο πλανήτης μας δεν έχει κρίση ηγετικών προσωπικοτήτων; Μήπως δεν διοικούμεθα από αμόρφωτους Αυτοκράτορες που μαθαίνουν γεωγραφία από πολέμους που τους επιβάλλει να κάνουν η σημερινή Σύγκλητος της πολεμικής βιομηχανίας; Πού βρίσκονται οι διοικητές των επαρχιών (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση κ.τ.λ.) της σύγχρονης Ρώμης να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα, πυγμή και αποφασιστικότητα προς αποφυγή εγκληματικών πράξεων εις βάρος αθώων και απροστάτευτων λαών; Δυστυχώς οι σημερινοί αρχηγοί κρατών έχουν τη δική τους κατάντια. Είναι απερίφραστα διευθυντές λογιστηρίων και υπολογιστηρίων του σύγχρονου πλανητάρχη ή των Βρυξελλών αντίστοιχα.
Αυτός ο ηγετικός ξεπεσμός μέσω της διαχείρισης και της ανασφάλειας μας οδήγησε στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του αθέμιτου ανταγωνισμού και της μείωσης κόστους. Τεχνητή -τεχνική ανεργία κυριαρχεί παντού.
Δυστυχώς ζούμε στον αιώνα της κρίσης του ανθρώπου, της κρίσης αξιών, της ολοκληρωτικής απαξίωσης και της κατάργησης των πραγματικών προτύπων της κοινωνίας.
Ζούμε σε τοτεμικές κοινωνίες όπου θεοβασιλείς των φυλών ανεκήρυτταν «τοτέμ» (απαγορευμένο) ένα σπάνιο είδος καρπών και θηραμάτων ως τροφή μόνο γι’ αυτούς.
Αυτή την φιλοσοφία πρέπει να καταδικάσουμε και σε τοπικά επίπεδα, όπου απλές ασημαντότητες προσπαθούν δια ίδιο όφελος να αγκιστρωθούν στην εξουσία καταλύοντας Δημοκρατικές διαδικασίες, ατομικές ελευθερίες, αφιονίζονται νοοτροπίες – κουλτούρες για τις επόμενες γενιές.
Mέσα σε αυτό το σύστημα κρίσης που βιώνουμε σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, σίγουρα υπάρχει ελπίδα.
Σε τοπικό επίπεδο, η ελπίδα είναι ορατή μέσα από μια ομάδα ανθρώπων, η οποία κινείται στα πλαίσια του εθελοντισμού και της προσφοράς, με οδηγό τον Κώστα Σπηλιόπουλο.
Γιατί ένα είναι βέβαιο: πως όταν ο εθελοντισμός υπερισχύει, οι κοινωνίες προχωρούν με σωστά βήματα, ανέγγιχτες και ανέπαφες από πιέσεις, ρουσφετολογία και εκβιασμούς.
Γιατί εάν γίνουμε όλοι προϊόν συναλλαγής χαθήκαμε! Μπορούμε να σπάσουμε το κατεστημένο, γιατί τώρα έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας, με την σωστότερη επιλογή τον ΚΩΣΤΑ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟ.
