-Του Γιάννη Μεντζελόπουλου-
Φέρι-μπόουτ εδώ, φέρι-μπόουτ… εκεί, ηλεκτροκίνητο φέρι-μπόουτ αργότερα, πότε θα γίνει και με ποια «μορφή» θα γίνει, αν γίνει, τελικά; Έχουμε «μπερδευτεί» λιγάκι! Οι γραμμές αυτές για τη γραμμή, τη μελλοντική Αιγίου- Αγ. Νικολάου επαρχίας Δωρίδας νομού Φωκίδος, για την ακρίβεια την επαναλειτουργία της, γράφονται με… θέα το φέρι-μπόουτ «Παναγία Τρυπητή». Το χαζεύω ευχάριστα. Το βλέπω φρεσκοβαμμένο, σχεδόν ολόλευκο (με λίγο κιτρινο- μπεζ) και μου αρέσει, έστω και ακίνητο. Με προϊδεάζει όμορφα λοιπόν και μου ξυπνά… χιλιάδες αναμνήσεις από τότε που πήγαινα στο δημοτικό, και ως κάτοικος παραλίας τα καλοκαίρια είχα αγαπήσει πολύ την- τότε- διαδρομή Αιγίου- Ιτέας με 4, παρακαλώ, φέρι-μπόουτ. Ημέρες δόξας, ενώ τώρα…
«Βρε Γιάννη- μου λέει ένας φίλος από το διπλανό τραπέζι, παλιός, ‘θαλασσινός’ κι αυτός- θα λειτουργήσει σύντομα η γραμμή;»
«Θέλω να ελπίζω πως ναι» απαντώ, αλλά μέσα μου με τρώνε οι αμφιβολίες…
Ο συνομιλητής επιμένει: «Λένε ότι για να είναι βιώσιμο πρέπει ο Δήμος Αιγιαλείας να μεταφέρει τα σκουπίδια μας με το φέρι, αλλιώς…»
Τον διακόπτω: «Πολύ… κουφό, ακούγεται αυτό, γι αυτό θα το φτιάξουμε;» απαντώ με απορία μεγάλη. Δεν ήθελα να συμπληρώσω ότι αν τυχόν «έχουμε» και τέτοιους στόχους, είναι καταδικασμένο εκ των προτέρων σε αποτυχία το κακόμοιρο το φέρι.
Εγώ λέω ότι για να είναι βιώσιμο θα πρέπει να λειτουργήσει μέσα στο καλοκαίρι και όχι αργότερα, γιατί αν δεν ξεκινήσει καλά, μετά θα είναι πολύ δύσκολο να «πιάσει», αν δεν «πιάνει» και στα Τριζόνια, το μοναδικό κατοικημένο νησάκι του Κορινθιακού, που τόσο το αγαπάμε και οι Αιγιώτες, κατά τη γνώμη μου, δε θα έχει μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης για πολλά χρόνια η γραμμή…
Γι αυτό, λοιπόν, ας επικεντρωθούμε σ’ αυτό το σενάριο, της «άγονης γραμμής», για να πετύχει οριστικά και το εγχείρημα της (εκ νέου σύνδεσης) δια θαλάσσης με τη Ρούμελη.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν ευελπιστώντας, όπως και όλοι μας νομίζω, σε σύντομη (επανα)λειτουργία!…
