Η ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ – ΠΟΙΗΤΗ – ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
«Θεατές» και κοινωνοί των ιστοριών και των εικόνων που ζωντανεύουν μέσα τα βιβλία τού Θάνου Ξηρού, έγιναν όσοι βρέθηκαν προχθές το βράδυ στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου, σε μία βραδιά αφιερωμένη στον σπουδαίο Αιγιώτη συγγραφέα, ποιητή και σεναριογράφο που, έχοντας ως αφετηρία το χωριό Γκραίκα της ορεινής Αιγιάλειας, κατάφερε μέσα από το συγγραφικό και ποιητικό του έργο, να κατοικήσει σε εκατοντάδες ψυχές, έχοντας ως προορισμό του, τον άνθρωπο!
Για τον Θάνο Ξηρό μίλησαν η εικαστικός Νάνσυ Χαριτωνίδη και ο δημοσιογράφος Φάνης Ζουρόπουλος, ενώ στο έργο του αναφέρθηκε η φιλόλογος, μεταπτυχιακή φοιτήτρια θεατρικών σπουδών Βαρβάρα Σεφέρη. Με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο μετέφεραν στο κοινό αποσπάσματα από βιβλία τού τιμώμενου προσώπου, τόσο η Βαρβάρα Σεφέρη όσο και οι ηθοποιοί Σπυριδούλα Θεοτοκάτου και Σπύρος Γεωργίου, ενώ απολαυστικός ήταν ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Θανάσης Θεολόγης στην δική του αφήγηση. Την ίδια στιγμή, οι μελωδίες από το ακορντεόν του Βασίλη Ζωϊτόπουλου έδιναν άλλη νότα στην ατμόσφαιρα, ενώ εμβόλιμα η Μαρία Φάκου με τις μεγάλες ερμηνευτικές της δυνατότητες, «γλύκαινε» τη βραδιά με αγαπημένα τραγούδια.
Παρών και ο συγγραφέας, ποιητής και σεναριογράφος Θάνος Ξηρός που, στο τέλος της εκδήλωσης, συγκινημένος, είπε: ΄΄Δεν έχω να πω πολλά, τα βιβλία μου μιλούν αλλά και οι φίλοι που ανέγνωσαν πολύ καλά, αποσπάσματα από τα γραφόμενά μου΄΄. Επίσης, διάβασε ένα κομμάτι με αναφορά στην παιδική του ηλικία και καταχειροκροτήθηκε.
Ποιος είναι ο Θάνος Ξηρός
Ο Θάνος Ξηρός γεννήθηκε στο Γκρέκα Αιγιαλείας. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αίγιο, όπου και δημοσίευσε στις τοπικές εφημερίδες τα πρώτα του διηγήματα. Σπούδασε οικονομικά, ιστορία και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Είχε ενεργό συμμετοχή στο φοιτητικό κίνημα του 1-1-4. Υπήρξε στέλεχος του υπουργείου Πολιτισμού. Ζει στο Ηράκλειο Αττικής. Είναι μέλος του Δ.Σ. του «Άλλου Τόπου Επικοινωνίας και Πολιτισμού». Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, δοκίμια, μονογραφίες και κινηματογραφικά σενάρια. Συνυπογράφει το σενάριο του Γιάννη Οικονομίδη: «Το μικρό ψάρι» ενώ υπήρξε συν-σεναριογράφος των ταινιών: «Το πέταγμα του κύκνου» και «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». (από το αρχείο της ΕΡΤ). «Καλοκαιρινή νοσταλγία», Νότιος Άνεμος (2015), «Ήταν ωραίο το ταξίδι κι ανέλπιστα μακρύ», Εμπειρία Εκδοτική (2011), «Ακοίμητο νερό», «Το δήθεν» (Διηγήματα) 2004, «Εραστής του βωβού» (Ποιήματα) 2004, είναι έργα του στα οποία έγινε αναφορά την προχθεσινή βραδιά.
Παρουσίαση του έργου του
Κοινά στοιχεία τόσο της πεζογραφικής όσο και της ποιητικής γραφής του Θάνου Ξηρού είναι, όπως διαφαίνεται από τις κριτικές που έχει λάβει η βαθειά πίστη του στον άνθρωπο, ο φιλοσοφημένος σκεπτικισμός, ο διαβρωτικός σαρκασμός και η νοσταλγία. Όπως ανέφερε για τον Θάνο Ξηρό η Βαρβάρα Σεφέρη, ΄΄ο συγγραφέας καταγράφει γεγονότα καθημερινής ζωής με μία διάθεση άλλοτε σαρκασμού και θλίψης κι άλλοτε νοσταλγίας και χιούμορ που θυμίζουν γρήγορα κινηματογραφικά στιγμιότυπα με ρεαλιστική ροή αλλά με μία υπολανθάνουσα ποιητική διάθεση. Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει αναφέρει για «Τα δήθεν: «Είναι εικόνες, τοπία μέσα από τζάμια υπεραστικού λεωφορείου στην διαδρομή της μνήμης». Στο «Ακοίμητο νερό» εντάσσονται οκτώ διηγήματα, καταγράφοντας στιγμές οκτώ ανθρώπων της Ελλάδας που έζησαν στα δύσκολα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας. Οι περιγραφές του διαθέτουν δύναμη και μας ανοίγουν δρόμους κατευθείαν στις ψυχές των ηρώων του. Καταγράφοντας τις ζωές τους σαν μέσα από κινηματογραφικό φακό, ο Θάνος Ξηρός τοποθετεί στο επίκεντρο, τον άνθρωπο. Οι μνήμες ζωντανεύουν στον νου του Θάνου Ξηρού και φτιάχνουν ένα φωτογραφικό άλμπουμ με φόντο την ελληνική επαρχία. Αξίζει να αναφερθεί πως αρκετά από τα διηγήματά του, έχουν αναφορά στο δικό μας Αίγιο. Στο δικό του Αίγιο΄΄.
Αναφερόμενη στο δραματικό έργο τού Θάνου Ξηρού, επισήμανε: ΄΄Ο συγγραφέας, άλλοτε συμμετέχει σαν δραματικό πρόσωπο στην ιστορία που διηγείται κι άλλοτε παίρνει την απόστασή του κινώντας τα νήματα της ζωής των πρωταγωνιστών. Ικανός μαριονετίστας χρησιμοποιεί είτε μεταφορική είτε κυριολεκτική γλώσσα που ρέει γάργαρη χωρίς περίτεχνα φκιασιδώματα, αποδίδοντας ζωντάνια και παραστατικότητα. Η γλώσσα του απλή, λαϊκή που με την στέρεη υποδομή των εκφραστικών του μέσων, δεν είναι φλύαρη, αλλά λιτή και εύστοχη. Μια γλώσσα που γίνεται εργαλείο στα χέρια του, που μας μεταφέρει αυτόματα σε μία άλλη εποχή. Μιας εποχής της οποίας δεν αναπολούμε την επάρκεια των υλικών αγαθών ή την πολιτική ηρεμία και ειρήνη, αλλά μας λείπει το έντονο και βαθύ συναίσθημα που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που την έζησαν. Αυτό καταθέτει ο συγγραφέας. Την ζωή των ανθρώπων΄΄…
