ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΝΕΑΝΙΔΩΝ
Μια πολύ σημαντική διάκριση, με “άρωμα” Αιγιάλειας, για το ταεκβοντο και την Ελλάδα σημειώθηκε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Εφήβων – Νεανίδων, Ανδρών – Γυναικών και Βετεράνων, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στο Ρίμινι της Ιταλίας.
Η 17χρονη πρωταθλήτρια με καταγωγή από το Διακοπτό Βασιλική (Βίκυ) Λίβα, κόρη του γνωστού δικηγόρου Αργύρη Λίβα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των Νεανίδων!
Η νεαρή πρωταθλήτρια, που είναι κάτοχος μαύρης ζώνη, 1 dan, μας μιλάει για τη μεγάλη της επιτυχία και τους στόχους της, άμεσους και μακροπρόθεσμους αλλά και για το άθλημα που έχει προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Το ταεκβοντο είναι η πιο δημοφιλής κορεάτικη πολεμική τέχνη και από τις πιο διαδομένες και πλήρεις πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 έγινε επίσημο ολυμπιακό άθλημα. Στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1969, τον Δεκέμβριο του 1979 αναγνωρίσθηκε ως επίσημο άθλημα από την Πολιτεία (Γ.Γ.Α.) και η ανάπτυξη που ακολούθησε ήταν ραγδαία.
Η χώρα μας έχει αναδείξει Ολυμπιονίκες και παγκόσμιους πρωταθλητές και σήμερα υπάρχουν επίσημα περισσότεροι από 90.000 αθλητές/τριες
H Βασιλική Λίβα κατάγεται από το Διακοπτό Αχαϊας και ειναι γεννημένη το 2002. Είναι κόρη του Αργύρη Λίβα και της Ελένης Κουλούρη. Φέτος θα πάει στην 3η Λυκείου και θα αγωνιστεί στην κατηγορία των Νεανίδων γιά άλλη μία, τελευταία χρονιά.
Βασιλική πότε ξεκίνησες να κάνεις Ταεκβοντο;
Το Ταεκβοντο είναι ένα άθλημα που άρχισα να ακολουθώ από την ηλικία των 7 χρόνων και δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό στην καθημερινότητά μου. Από μικρή το αγαπούσα πάρα πολύ, αφιέρωνα πολύ χρόνο και 13 ετών κατάφερα να πάρω το πρώτο μου πανελλήνιο μετάλλιο, το οποίο μάλιστα ήταν χρυσό.
Εκεί κατάλαβα ότι έχω πολλές δυνατότητες και άρχισα να προσπαθώ ακόμη πιο σκληρά, ακολουθώντας πλέον το “μονοπάτι” του πρωταθλητισμού. Ακολούθησαν και άλλες πανελλήνιες διακρίσεις χωρίς όμως να καταφέρω μέχρι τότε να γίνω μέλος της Εθνικής ομάδας που για μένα ήταν πάντα όνειρο ζωής. Ο σύλλογός μου είναι ο Α.Σ.Φ. “η Νέα Σμύρνη” και δάσκαλος και προπονητής μου ο κ. Πάνος Ντόβας.
Δεν άργησε όμως να έρθει στη ζωή σου η Εθνική ομάδα. Πότε συνέβη;
Στην πρόκριση του Ιουνίου το 2018, για το παγκόσμιο πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας, κατάφερα να εξασφαλίσω μία θέση στην Εθνική ομάδα. Τα συναισθήματα που ένιωσα ήταν απερίγραπτα παρόλο που το αποτέλεσμα δεν ήταν τόσο ξαφνικό για μένα, αφού το είχα βάλει ως στόχο και αγωνιζόμουν καθημερινά και αδιάκοπα για αυτό. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, στην πρώτη μου συμμετοχή με το εθνόσημο έμεινα γιά λίγο εκτός μεταλλίων κατακτώντας την 4η θέση. Ήμουν όμως πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα καθώς ήταν η πρώτη μου εμφάνιση και η πρώτη μου εμπειρία. Και με λίγη τύχη θα μπορούσα να ανέβω στο βάθρο.
Και φτάνουμε στο 2019, χρονιά που σίγουρα αποτελεί ορόσημο για σένα.
Την επόμενη χρονιά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κατέκτησα την πρώτη θέση στην κατηγορία του 1 νταν, εξασφαλίζοντας για άλλη μια φορά τη θέση μου στην Εθνική ομάδα. Έτσι είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που έγινε στο Ρίμινι της Ιταλίας. Για τους συγκεκριμένους αγώνες οι βλέψεις μου ήταν λίγο πιο μεγάλες προσδοκώντας μια θέση στο βάθρο. Η αλήθεια όμως είναι ότι θα ήμουν ικανοποιημένη και με το χάλκινο μετάλλιο, αλλά τελικά, κατάφερα να ανέβω στο πιό ψηλό σκαλί κρατώντας την ελληνική σημαία.
Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και το σοκ τεράστιο γιατί ποτέ δεν φανταζόμουν πως είχα τις δυνατότητες να πετύχω έναν τόσο μεγάλο και σχεδόν άπιαστο στόχο για μένα. Από τόσο μικρή ηλικία.
Τώρα, ποιοι είναι οι άμεσοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι σου;
Συνεχίζω… ακάθεκτη καθώς πριν λίγες ημέρες προκρίθηκα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα διεξαχθεί στην Βουλγαρία τέλη Αυγούστου. Έχω ξεκινήσει ήδη την προετοιμασία μου και μακάρι να κατακτήσω μία θέση στο βάθρο και εκεί. Όσο αφορά τους προσωπικούς μου στόχους δεν είναι άλλοι από το να γίνομαι καλύτερη από αγώνα σε αγώνα και να βελτιώνομαι σταδιακά. Φυσικά ο άμεσος στόχος μου είναι μια θέση στο βάθρο όπως σας είπα, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Όπως λέει και ο δάσκαλός μου οι αγώνες είναι μια πολύ δυνατή προπόνηση, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Δεν με καταβάλει κανένα άγχος γιατί το σημαντικότερο για μένα είναι πως θα αγωνιστώ με το ελληνικό εθνόσημο στην καρδιά για άλλη μια φορά και αυτό είναι κάτι που μου δίνει απίστευτη δύναμη και κουράγιο για να αντιμετωπίσω κάθε αντίπαλο, κάθε εθνικότητας.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε έχουν βοηθήσει ιδιαίτερα μέχρι σήμερα και θα ήθελες να ευχαριστήσεις;
Εκτός φυσικά από την οικογένειά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου τον δάσκαλο και προπονητή μου Πάνο Ντόβα, ο οποίος παρ΄ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο διάστημα της προετοιμασίας μου, ήταν εκεί για μένα και έκανε πάντα το καλύτερο που μπορούσε. Πιο σημαντικό είναι ότι από μικρή με έμαθε να αγαπάω αυτό που κάνω. Να μη το κάνω για τις διακρίσεις και τα μετάλλια. Χωρίς εκείνον δεν θα είχα φτάσει στο σημείο που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και μέρα με την μέρα θέλω να τον κάνω ακόμη πιο υπερήφανο. Θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό το κομμάτι του αθλητισμού στη ζωή μου και πιστεύω πως το ήθος και οι αρχές που έχω σήμερα οφείλονται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στον δάσκαλό μου.
Είναι ακριβός ο εξοπλισμός και γενικά το TKD ως άθλημα; Ποιος καλύπτει τα έξοδα για τους αγώνες;
Ο εξοπλισμός του ταεκβοντο είναι σχετικά ακριβός στο σύνολό του, αλλά φυσικά είναι απαραίτητος. Γενικότερα, η πληρωμή, το κόστος για τις προπονήσεις διαφέρει από σύλλογο σε σύλλογο. Και σε σχέση με άλλα αθλήματα θα έλεγα ότι είναι αρκετά μειωμένος τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, όσο αφορά στα έξοδα των αθλητών, δεν τα καλύπτει ούτε το κράτος ούτε η ομοσπονδία με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οικονομικά οι αθλητές.
Κλείνοντας, τι σημαίνει πρωταθλητισμός για σένα;
Όλοι όταν ακούμε τη λέξη πρωταθλητισμός σκεφτόμαστε χρυσά μετάλλια και διακρίσεις. Στην πραγματικότητα πρωταθλητισμός είναι όλη η προσπάθεια που καταβάλεις για να φτάσεις ψηλά, οι ασταμάτητες προπονήσεις, η σωστή διατροφή και η στέρηση από πολλά πράγματα που κάνουν παιδιά της ηλικίας μου, όπως για παράδειγμα οι έξοδοι. Και στην τελική, αν έρθει το μετάλλιο επιβραβεύοντας τους κόπους σου, είναι πράγματι μια ιδιαίτερη χαρά. Δεν είναι όμως η μόνη που μπορεί να σου προσφέρει ο πρωταθλητισμός.
