Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΑΚΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤO PROTIONLINE.GR
Οι πρόσφατες εξελίξεις με την μετακίνηση οργανικού προσωπικού του Αναισθησιολογικού Τμήματος από το Γενικό Νοσοκομείο Ανατολικής Αχαΐας (Αιγίου) προς το Π.Γ.Ν. του Ρίου, προκάλεσαν αντιδράσεις με φόντο την αποδυνάμωση της χειρουργικής κλινικής. Πώς όμως βλέπει την κατάσταση ένας πρώην διευθυντής, του οποίου η πορεία ήταν συνυφασμένη με τη Χειρουργική Κλινική του Γ.Ν. Αιγίου;
«Έβαλα το προσωπικό μου ¨λιθαράκι¨ στην ιστορία της λειτουργίας του Γ.Ν. Αιγίου»
Το ¨χρυσό νυστέρι¨ των τελευταίων 40 και πλέον χρόνων στην Αιγιάλεια, ο χειρουργός Τάκης Ανδρικόπουλος, μιλώντας στo protionline.gr αναφέρει: «Φεύγοντας το ‘07 από το Νοσοκομείο του Αιγίου, διοργανώθηκε μια εκδήλωση προς τιμήν μου, για την συνολική προσφορά και παρουσία μου στην μονάδα. Ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και κατά την αποχώρησή μου από το ιδιωτικό θεραπευτήριο ¨Ολύμπιον¨ της Πάτρας το 2017, η οποία εκδήλωση επίσης έχει χαραχτεί στην μνήμη μου. Θεωρώ ότι και για τις δύο περιπτώσεις νοσοκομείων, έβαλα… όντως το δικό μου στίγμα, το προσωπικό μου ¨λιθαράκι¨ στη σύγχρονη ιστορία της λειτουργίας τους. Στο Γ.Ν. Αιγίου όταν ανέλαβα, η Παθολογική και η Χειρουργική Κλινική ήταν σε δύο διαφορετικά κτίρια στο Αίγιο. Με τη δική μου πρωτοβουλία και καίρια συμβολή, οι δύο κλινικές μεταφέρθηκαν στην… ηρωική πια κλινική ¨Καλαμπόκα¨ σε πρώτη φάση τότε και έπειτα, σε δεύτερη φάση στον χώρο που υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Στο Γ.Ν. Αιγίου δε, συνέβαλα τα μέγιστα και στην οργάνωση και στην αποπεράτωσή του και προσπάθησα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, με μεγάλο και συνεχή αγώνα».
Πώς εκσυγχρονίστηκε και αναπτύχθηκε το Νοσοκομείο
Ο ¨μαέστρος¨ της χειρουργικής ιατρικής, συνεχίζοντας την… απογραφική του εξιστόρηση, τονίζει: «Έτυχα δυστυχώς… να ζήσω από ¨κοντά¨ το σεισμό του ’95 μέσω των περιστατικών που ανέλαβα μεν, αλλά ταυτόχρονα ένιωσα και αρκετά υπερήφανος που είχα συμβάλει τα μέγιστα στην μεταφορά του Νοσοκομείου εκείνη την εποχή στο σημερινό του σημείο, διότι αν ήμασταν στην κλινική ¨Καλαμπόκα¨ ακόμα, τα πράγματα θα ήταν τραγικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ δε, το… ευχαριστήριο τηλεφώνημα του υφυπουργού Υγείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για την κινητοποίησή μου και την αμέριστη συμβολή, στο άνοιγμα του ¨νέου¨ εκείνη την εποχή νοσοκομείου. Βρεθήκαμε δύο άνθρωποι τότε, ο κ. Διαλούπης κι εγώ, που πραγματικά με κόπο αλλά και με το απόλυτο ενδιαφέρον, πετύχαμε μαζί το καλύτερο και ήμασταν πολύ υπερήφανοι. Το Νοσοκομείο εκσυγχρονίστηκε και αναπτύχθηκε ραγδαία τα επόμενα επί της παρουσίας μου χρόνια και πάρα πολύς κόσμος από όλη την Ελλάδα (είναι γνωστό πια αυτό…) προτιμούσε το δικό μας Νοσοκομείο. Μάλιστα… είχα φτάσει κάποια εποχή, που έκανα έως και 10 χειρουργεία ημερησίως!»
«Πρέπει να ξέρει πότε είναι να σταματήσει κάποιος… να φεύγει με το κεφάλι ψηλά»
«Απέχω οικειοθελώς από την ενεργό δράση. Θεωρώ, πως όταν φτάνει η στιγμή… ο καθένας πρέπει να ¨τελειώνει¨ την όποια πορεία του. Είπα ¨αρκετά¨ και έχω την εντύπωση, ότι οφείλει να καταλαβαίνει ο καθένας πότε έχει κλείσει πια ο κύκλος της προσφοράς του. Ήταν και… ψυχικό βεβαίως το θέμα, στην περίπτωσή μου. Ένιωσα ότι έφτασε η ¨στιγμή¨ μου και από τότε, αποσύρθηκα. Η γυναίκα μου ακόμα θυμάται πόσες εκατοντάδες φορές είχα μείνει… άυπνος τη νύχτα, σκεπτόμενος τα διάφορα περιστατικά της επόμενης ημέρας!», θυμάται ο ιατρός, ο οποίος σπεύδει να συμπληρώσει: «Έχω δει υπερήλικες συναδέλφους, θα τολμήσω να χρησιμοποιήσω την έκφραση… ¨ραμολιμέντα¨, να πηγαίνουν μπροστά και να ¨διδάσκουν¨ σε διάφορους μικρούς ιατρούς που ακολουθούν. Όχι, αυτό δεν το ήθελα για μένα και δεν το έκανα. Κάποιος, πρέπει να ξέρει πότε είναι να σταματήσει. Να φεύγει με το κεφάλι ψηλά. Στο pick της προσφοράς του».
«Δεν υπάρχει επάρκεια αναισθησιολόγων και πνευμονολόγων»
Ερωτώμενος ο κ. Ανδρικόπουλος, για το πώς βλέπει την λειτουργία των Νοσοκομείων σήμερα και το αν τα προβλήματα που υπάρχουν είναι αξεπέραστα, λέει: «Δεν ξέρω τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στο Γ.Ν. Αιγίου, διότι απέχω. Δεν γνωρίζω τις ανάγκες που μπορεί να υπάρχουν και πώς ακριβώς δουλεύει το σύστημα τώρα. Το Νοσοκομείο του Ρίου, έχει πολλά προβλήματα λόγω covid και τεράστιες ανάγκες, αυτό το γνωρίζω καλά. Ως ενεργός ιατρός, ήμουν υπέρ της κινητικότητας γενικά και πάντοτε πίστευα ότι τα νοσοκομεία μεταξύ τους πρέπει να συνδέονται και να συνεργάζονται, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή ¨χειρίζονται¨ τα του νοσοκομείου στο Αίγιο, είναι ικανοί να φέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Όμως, λόγω της οικονομικής κρίσης που ζούμε, όλα τα νοσοκομεία έχουν ελλείψεις και προβλήματα. Φεύγουν με σύνταξη οι παλαιοί ιατροί και δεν υπάρχει επάρκεια στην αντικατάστασή τους. Ειδικά για το τμήμα της χειρουργικής κλινικής, αν κάποιος δεν χειρουργεί τακτικά και παραμένει εκτός για πολύ καιρό, χάνει την ¨επαφή¨ και δεν εξελίσσεται σωστά ως χειρουργός. Μόνο η ¨επαφή¨ με το αντικείμενο, φέρνει την σιγουριά και την εμπειρία. Στο Ρίο υπάρχουν τρομερές ελλείψεις ένεκα του κορωνοϊού. Το ¨αγκάθι¨ εστιάζεται γενικά, στις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Πολλοί νέοι και ταλαντούχοι ιατροί, φεύγουν στο εξωτερικό για μία καλύτερη τύχη και ζωή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν υπάρχει επάρκεια αναισθησιολόγων και πνευμονολόγων. Τα νέα παιδιά, οι καινούριοι ιατροί φεύγουν και έτσι, δημιουργείται απίστευτα μεγάλο κενό. Όσοι έχουν απομείνει, κάνουν την… διπλάσια δουλειά και είναι απολύτως αξιέπαινοι γι’ αυτό».
«Κάποια πράγματα με στεναχωρούν… Ας υπάρχει συνεργασία, όχι σκοπιμότητες»
Σε άλλη ερώτηση του protionline.gr για το αν και κατά πόσο, παρακολουθεί τα δρώμενα του τόπου και τις εξελίξεις στα δημοτικά πράγματα, ο κ. Ανδρικόπουλος, που είναι και εκλεγμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας, αναφέρει: «Είμαι πολιτικό πρόσωπο και έχω πολιτικό λόγο, αλλά δεν είμαι πολιτικός.
Ο κόσμος με τίμησε με την ψήφο του και είμαι Περιφερειακός Σύμβουλος, όχι μόνο για την ιατρική μου πορεία… αλλά και για την κοινωνική μου προσφορά. Αυτό που πραγματικά με θλίβει αυτή την στιγμή, είναι αυτή η κατάσταση με τις αγωγές, τις εκατέρωθεν κατηγορίες για σκοπιμότητες, τους απίστευτους διαξιφισμούς στα Δημοτικά Συμβούλια, τις προσφυγές του δημάρχου, δημοτικοί σύμβουλοι εναντίον του δημάρχου, η αποχή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτές οι καταστάσεις δεν είναι υγιείς, δεν είναι σωστά πράγματα. Χρειάζεται η συνεργασία και η σύμπνοια πιο πολύ από ποτέ. Έχω απογοητευτεί από ορισμένα πράγματα και δεν θέλω να μην το αναφέρω.
Το θέμα της ¨Παπανικολούς¨ παραδείγματος χάριν, έπρεπε να έχει τελειώσει ήδη, να μην υπάρχει η χρονοβόρα διαδικασία που συμβαίνει με τα δεκάδες προβλήματα που ακόμα υπάρχουν.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει και ούτε και θέλω να πάρω θέση. Αλλά με στεναχωρούν κάποια πράγματα και δε μπορώ να μην τα πω! Αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι πως δεν βγαίνει άκρη να υπάρχουν μονίμως στρατόπεδα σε συμβούλια, με βολές εκατέρωθεν και διαξιφισμούς. Έτσι, η πόλη δεν πάει μπροστά. Οφείλουν και η αντιπολίτευση και η συμπολίτευση, να κοιτούν πρωτίστως την Αιγιάλεια και το κοινό καλό, όχι τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες. Να σταματήσουν να αποτυγχάνουν» καταλήγει ο κ. Ανδρικόπουλος.
