Η 21ΧΡΟΝΗ ΑΙΓΙΩΤΙΣΣΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Την Γλυκερία Παπακωνσταντίνου τη γνωρίσαμε ως αθλήτρια και μετέπειτα πρωταθλήτρια στο taekwondo, ένα άθλημα το οποίο ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία και ήδη έχει πετύχει σημαντικές διακρίσεις. Ήταν 10 χρονών, μαθήτρια της Δ΄ Δημοτικού όταν γνώρισε για πρώτη φορά το άθλημα, πάντα όμως της άρεσε και το ποδόσφαιρο και ήθελε να ασχοληθεί ως παίκτρια, αλλά η απουσία – τότε – γυναικείας ομάδας στην Αιγιάλεια δεν της έδωσε τη δυνατότητα να εκπληρώσει και αυτή της την επιθυμία. Όμως, έστω και μετά από καθυστέρηση λίγων χρόνων η Γλυκερία αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι του “μαγικού” κόσμου του ποδοσφαίρου, έστω και από διαφορετικό πόστο.
Αυτό της διαιτησίας στο συγκεκριμένο άθλημα, έχοντας ξεκινήσει δυναμικά και όπως λένε όσοι τη γνωρίζουν το μέλλον της στο συγκεκριμένο χώρο προμηνύεται “λαμπρό” καθώς διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να κάνει καριέρα σε υψηλό επίπεδο. Σήμερα διευθύνει αγώνες στο πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣ Σερρών σε αντρικό επίπεδο αλλά και στο πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής γυναικών. Στις Σέρρες βρίσκεται λόγω σπουδών τα τελευταία χρόνια, όπως μας εξηγεί στη συνέντευξη που ακολουθεί, και ο στόχος είναι να συνεχίσει παράλληλα και τις δύο αθλητικές της δραστηριότητες έχοντας υψηλές βλέψεις για το άμεσο μέλλον.
Τέσσερα χρόνια μετά το αφιέρωμα που είχε γίνει στην 17χρονη – τότε – Γλυκερία μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας (με αφορμή τις διακρίσεις της στο taekwondo), σήμερα θα τη γνωρίσουμε μέσα από τη δεύτερή της ιδιότητα, αυτή της διαιτητή ποδοσφαίρου. Η 21χρονη Αιγιώτισσα (γεν. στις 25/7/2001) μας μιλάει για τη σχέση της με το ποδόσφαιρο, πως αποφάσισε να μπει στο χώρο της διαιτησίας και για τα μελλοντικά της σχέδια.
Γλυκερία πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την διαιτησία;
Η απόφαση μου για την ενασχόληση με τη διαιτησία στο ποδόσφαιρο, ήταν κυρίως απόφαση αντίδρασης. Αρχικά ήθελα να ασχοληθώ ως παίκτρια, βλέποντας και τον μικρότερο αδερφό μου να παίζει ποδόσφαιρο, όμως δυστυχώς δεν υπήρχε τότε γυναικεία ομάδα στο Αίγιο και έτσι τα σχέδια μου ανατράπηκαν. Μετά από λίγα χρόνια το έναυσμα μου έδωσε ένας άνθρωπος ο οποίος ακόμα και σήμερα με στηρίζει και είναι δίπλα μου σε κάθε ποδοσφαιρική στιγμή, ακόμα κι από μακριά. Είναι ο διαιτητής Γιώργος Παπαδόπουλος τον οποίο ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα.
Πως αντέδρασαν οι γονείς σου όταν τους το είπες;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ο μπαμπάς μου δεν ήταν τόσο θετικός και δεν με άφηνε να πάω στην σχολή διαιτησίας της ΕΠΣ Αχαΐας την περίοδο 2019-2020. Οι αντιρρήσεις όμως κάμφθηκαν και την επόμενη χρονιά αποφοίτησα επιτυχώς από την ίδια σχολή. Λόγω των καταστάσεων και των συνθηκών κορωνοϊού όμως δεν κατάφερα να έχω ενεργή δράση στα γήπεδα, μέχρι και τον Οκτώβριο του 2021 όταν πήρα μεταγραφή για την ΕΠΣ Σερρών, καθώς σπουδάζω εκεί και δεν ήθελα να περάσει κι άλλος χαμένος καιρός.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου στην διαιτησία;
Όταν κάποιος ακούει τον όρο “διαιτησία” , σίγουρα αν δεν γνωρίζει, το μυαλό του δεν μπορεί να καταλάβει πολλά. “Διαιτησία” είναι μια γενική έννοια. Πρέπει να τη ζήσεις από μέσα, να ασχοληθείς για να καταλάβεις και να νιώσεις τα συναισθήματα, τα οποία άρχισα να νιώθω μετά την πίεση και την παρότρυνση στις Σέρρες. Ο πρόεδρος της ΕΠΣ Σερρών κ. Νίκος Κατσαβάκης στάθηκε από την αρχή της μετεγγραφής δίπλα μου, με βοήθησε και με βοηθάει με κάθε τρόπο. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημόσια, καθώς με “πίεσε “ θα έλεγα για να καταλάβω τι πραγματικά σημαίνει ο όρος “διαιτησία”. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια αλλά στοχεύω ψηλά, αρκετά ψηλά. Ξέρω πως απαιτεί θυσίες και πολλές προσπάθειες αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο εάν το θες πραγματικά και εγώ το θέλω, γιατί συνειδητοποίησα πόσο πολύ μ αρέσει ο ρόλος του διαιτητή στο γήπεδο όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω για πρώτη φορά. Τα συναισθήματα, η ένταση, η αδρεναλίνη που ένιωσα και που νιώθω σε κάθε παιχνίδι δεν μπορώ εύκολα να τα περιγράψω σε κάποιον που δεν έχει έρθει σε παρόμοια θέση. Είναι τα ίδια συναισθήματα κάθε φορά σαν είναι η πρώτη φορά.
Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να διευθύνει αγώνα ποδοσφαίρου; Πως σε αντιμετωπίζουν οι παίκτες και οι φίλαθλοι;
Μια αντρική φιγούρα μέσα στο γήπεδο ίσως αποπνέει μεγαλύτερο κύρος, όμως πλέον στον χώρο της διαιτησίας εμφανίζονται όλο και πιο συχνά γυναίκες. Όταν με βλέπουν στο γήπεδο τα σχόλια ξεκινούν κάπως έτσι: “έχεις μαγειρέψει για τον άντρα σου;”, “έπλυνες τα πιάτα;” κι άλλα σεξιστικά, κατά την άποψή μου σχόλια καθώς οι περισσότεροι θεωρούν πως μια γυναίκα δεν μπορεί να έχει μια τέτοια θέση στο γήπεδο. Όμως πραγματικά κάνουν λάθος…μια γυναίκα μπορεί να παίξει τον ρόλο του διαιτητή όπως και ένας άντρας και γιατί όχι και να είναι καλύτερη. Θα ήθελα πολύ με την παρουσία μου στα γήπεδα να αποδείξω πως ότι κάνω δεν είναι τυχαίο, ξέρω τι κάνω, τι αποφάσεις παίρνω, ξέρω πως να χειριστώ ένα παιχνίδι. Ως τώρα θεωρώ πως είμαι σε καλό δρόμο και ανεβαίνοντας στην καριέρα μου θέλω να διατηρήσω αυτήν την απόδοση μου αλλά και να την βελτιώσω. Οι παίκτες αρκετές φορές δεν με παίρνουν στα σοβαρά και είναι πιο χαλαροί από ότι συνήθως. Με πλησιάζουν και κάποιοι ζητάνε το τηλεφωνό μου ή το όνομά μου στις διαδικτυακές πλατφόρμες αλλά αυτό σταματάει όταν καταλάβουν ποιος πραγματικά κάνει κουμάντο στο γήπεδο. Όσο αφορά στην κερκίδα και τους φιλάθλους, είναι κάτι που δεν ακούω σχεδόν ποτέ γιατί ξέρω πως τα σχόλια δεν θα είναι θετικά και πως το χειροκρότημα που θα λάβω δεν θα είναι ειλικρινές. Όπως μου λέει και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία, δεν πρέπει να με επηρεάζουν όλα αυτά. έχοντας μάθει και από το άθλημα μου πως η κερκίδα μπορεί να σε εμψυχώσει αλλά το ίδιο εύκολα να σε ρίξει ψυχολογικά, να σε κάνει να τα χάσεις.
Στο ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Εννοείται πως συνεχίζω να έχω υψηλούς στόχους και όνειρα στο άθλημα μου, τα οποία δεν σταματούν. Δεν έχω σταματήσει τις προπονήσεις, στις Σέρρες προπονούμαι στον σύλλογο <<North Elite>>, και λαμβάνω κανονικά μέρος σε αγωνιστικές δράσεις όπως πάντα. Συνδυάζω το Ταεκβοντο με την διαιτησία καθώς θα έλεγα πως το ένα με προπονεί για το άλλο σε αρκετά μεγάλο βαθμό αλλά και κατά κάποιο τρόπο… βοηθάει επιπλέον μέσα στο γήπεδο. Μου λένε πάρα πολύ συχνά και οι παίκτες ή οι παράγοντες των ομάδων “μη σε αγριέψουμε γιατί μπορεί να τις φάμε”.
Γνωρίζεις εάν στο Αίγιο υπάρχει άλλη γυναίκα διαιτητής στο ποδόσφαιρο;
Από όσο γνωρίζω στο Αίγιο δεν υπάρχει άλλη γυναίκα διαιτητής, αλλά στην ΕΠΣ Αχαΐας ναι, υπάρχουν και μάλιστα μερικές από αυτές βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και τις θαυμάζω. Σύντομα θα επιστρέψω και εγώ αφού πρώτα όμως ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) όπου βρίσκομαι στο τρίτο έτος και θα συνεχίσω την καριέρα μου η οποία ελπίζω να έχει φτάσει στο απόγειο της! Να προσθέσω ότι τώρα διαιτητεύω αγώνες Α΄ κατηγορίας τοπικού στο Αντρικό και Β΄ Εθνικής στο γυναικείο ποδόσφαιρο.
Οι γυναίκες διαιτητές δεν είναι αποδεκτές παντού
Σήμερα η FIFA έχει στις λίστες της συνολικά 720 γυναίκες διαιτητές, από τις οποίες οι 324 είναι πρώτες και οι 396 βοηθοί, όμως η γυναικεία διαιτησία σε ποδοσφαιρικούς αγώνες ανδρών δεν έχει γίνει αποδεκτή παντού. Ένα στοιχείο που δείχνει ότι η γυναικεία διαιτησία σε ποδοσφαιρικούς αγώνες ανδρών αυξάνεται και υποστηρίζεται, αλλά δεν έχει γίνει αποδεκτή παντού, είναι ότι από τις 209 εθνικές ομοσπονδίες οι 60 δεν χρησιμοποιούν γυναίκες διαιτητές. Οπωσδήποτε ζητούμενο αποτελεί η αποδοχή τους τόσο από τους ποδοσφαιριστές όσο και από τους φιλάθλους, οι οποίοι συχνά θεωρούν το γήπεδο τόπο εκτόνωσης και απόδειξης υπεροχής. FIFA και UEFA ενθαρρύνουν όλο και περισσότερο την ενασχόληση των κοριτσιών (και) με τη διαιτησία. Το θέμα είναι αν και κατά πόσον η κοινωνία του ποδοσφαίρου είναι ώριμη να δεχτεί γυναίκες ρέφερι σε αγώνες ανδρικών ομάδων, και μάλιστα σε διοργανώσεις στις οποίες διακυβεύονται εκατομμύρια.
