Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ΄80 ο Παναιγιάλειος διαθέτει μία πολύ ισχυρή ομάδα σε Β΄ Εθνική (κυρίως) και Γ΄ Εθνική, με σπουδαίους Αιγιώτες ποδοσφαιριστές στη σύνθεσή του, που – άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο – άφησαν το στίγμα τους στη “Μαύρη Θύελλα”. Ανάμεσά τους φυσικά και ο σπουδαίος Μάκης Λιάτος. Ένα “βέλος” στο δεξί πλευρό της επίθεσης, ταχύτατος, ντριμπλέρ και με ευχέρεια στο σκοράρισμα, ήταν “φόβος και τρόμος” για τις αντίπαλες άμυνες.
Ο Μάκης Λιάτος γεννήθηκε το 1954 στο Αίγιο και μεταπήδησε στον Παναιγιάλειο από τον Εθνικό Αιγίου την περίοδο 1978 – 79. Αγωνίστηκε με τη μελανόλευκη φανέλα μέχρι το 1990 όταν η μεγάλη του καριέρα ολοκληρώθηκε μετά από σοβαρό τραυματισμό (ρήξη αχίλειου τένοντος).
Το 1992 ανέλαβε προπονητής τον Αιγιέα/Άρη και την περίοδο 1994-95 πήγε στον Παναιγιάλειο και τον οδήγησε στη Γ΄ Εθνική (ήταν ο προπονητής στο μπαράζ της Λεωφόρου με την Αχαϊκή). Έμεινε άλλα δύο χρόνια στον πάγκο, αλλά μέχρι το 2004 επέστρεψε άλλες δύο φορές, στην περίοδο Παλαιολογόπουλου για να βγάλει τα “κάστανα από τη φωτιά”, όταν του το ζήτησε ο αείμνηστος πρόεδρος. Ως προπονητής δούλεψε και στον Αχιλλέα Καμαρών το 2006 στη Δ΄ Εθνική, αλλά και στο τοπικό πρωτάθλημα με την Ακράτα και άλλες ομάδες.
Ο Μάκης Λιάτος αναφέρεται στο “χρυσό” γκολ στο 1-1 με τον ΟΦΗ την περίοδο 1980-81 που χάρισε την πρόκριση για τα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας. “Ήταν από τα πιο σημαντικά γκολ της καριέρας μου” λέει.
“Μεγάλη τιμή που είχα συμπαίκτη τον τεράστιο Κώστα Δαβουρλή”
Ο Μάκης Λιάτος θυμάται πολλές ακόμη όμορφες στιγμές από την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως προπονητής. “Φυσικά το γκολ της πρόκρισης στο Ηράκλειο απέναντι στον ΟΦΗ, το μπαράζ της Λεωφόρου με την Αχαική και τις μεγάλες στιγμές που έζησε τότε όλο το Αίγιο. Χάρηκα το ποδόσφαιρο, το έζησα και δεν ξεχνώ τους φίλους που απέκτησα μέσα από αυτό. Τους σπουδαίους συμπαίκτες αλλά και αντιπάλους που γνώρισα, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε έναν πολύ μεγάλο ποδοσφαιριστή αλλά και άνθρωπο, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή. Τον Κώστα Δαβουρλή. Παίξαμε μαζί 2 χρόνια στον Παναιγιάλειο και έμαθα πολλά από αυτόν. Ο χαρακτηρισμός “μαύρο διαμάντι” που του είχε αποδοθεί, νομίζω τα λέει όλα. Ανεπανάληπτος, ένας από τους κορυφαίους παίκτες που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο και ένας καταπληκτικός και ντόμπρος άνθρωπος”.
Με τον Σωτήρη Ζαβογιάννη
Με Στέλιο Σακελλαρίου και Νίκο Αντωνόπουλο
