ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ Ο ΜΑΚΗΣ ΛΙΑΤΟΣ
Ο Μάκης Λιάτος γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1954. Ξεχωρίζοντας στις αλάνες της περιοχής των Εισοδίων που ήταν και το πατρικό του, δεν άργησε να τραβήξει τα βλέμματα των ομάδων που δραστηριοποιούνταν στην Αιγιάλεια. Σε ηλικία 15 ετών, κλήθηκε να αγωνιστεί με τον Εθνικό Αιγίου, ομάδα που αποτέλεσε τον πρόλογο στην δράση και στο ποδοσφαιρικό μεγαλείο του Αιγιώτη ηγέτη Μάκη Λιάτου.
Στον Παναιγιάλειο αγωνίστηκε μια ολόκληρη και γεμάτη 12ετία, από το 1977 έως το 1989, αφού αν και του δόθηκαν οι ευκαιρίες να φύγει για τα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου, του στάθηκε αδύνατο να αποχωριστεί τη γενέτειρά του και περισσότερο τον Παναιγιάλειο.
Μνήμες δόξας και μεγαλείων με τα «μελανόλευκα», περιορίζουν την εγωιστική και γεμάτη ευαισθησία απόφασή του, να μην περάσει τα σύνορα της πόλης του, για άλλες πολιτείες, άλλα πρωταθλήματα, άλλη αίγλη και μεγαλύτερη καριέρα.
Έχοντας καταγράψει στη μνήμη του μεγάλες στιγμές και δόξες από την ποδοσφαιρική αλλά και την προπονητική του καριέρα, καμαρώνει τώρα τον «διάδοχο» γιο του Παύλο, με την ευχή να δει τον Παναιγιάλειο σε μεγαλύτερες κατηγορίες.
Ποιες οι διαφορές του τότε, από το σημερινό επαγγελματικό ποδόσφαιρο;
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην εποχή μου, ήταν πολύ καλύτερης ποιότητας από το σημερινό. Μεγάλης αξίας ποδοσφαιριστές παρέλασαν, σε συνάρτηση με σπουδαίους προπονητές, η βαθιά γνώση των οποίων βελτίωσε κατά πολύ το θέαμα και την ποιότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Το να φτάσεις να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ήταν τεράστια επιτυχία, αντίθετα από ότι ισχύει σήμερα.
Είσαι από τα μεγαλύτερα ονόματα που πέρασαν από Παναιγιάλειο ποιες άλλες ομάδες ενδιαφέρθηκαν για να σε αποκτήσουν; Πως τελικά με το πλούσιο ταλέντο σου, δεν χτύπησες την πόρτα της Α΄ Εθνικής;
Από την Α΄ Εθνική αρχικά υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από ομάδες που με είχαν παρακολουθήσει από κοντά, όπως: ΑΕΚ, Πανιώνιο, Λάρισα, Αιγάλεω…
Οι προτάσεις τους ήσαν αξιόλογες, αλλά και το κόστος μεταγραφής μου ιδιαίτερα υψηλό. Θεωρώ ότι η καλύτερη μεταγραφή μου θα ήταν στην Λάρισα, τότε στην καλή εποχή της. Ο προπονητής Γιάτσεκ Γκμοχ με είχε δοκιμάσει στις προπονήσεις και στο εσωτερικό διπλό, με ήθελε με …χίλια, έφτασα μια ανάσα από την υπογραφή του συμβολαίου με την Θεσσαλική ομάδα.
Γέννημα θρέμμα Αιγιώτης και η μεγάλη μου αγάπη για τον Παναιγιάλειο, στάθηκαν εφιάλτης στο όνειρο της μεταγραφής μου για τη Λάρισα, τόσο που με γύρισαν πίσω να υπογράψω και να συνεργαστώ πάλι με την αγαπημένη ομάδα της πόλης μου.
Σαν απόφαση συμφέροντος, αντικειμενικά μπορώ να πω ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην ποδοσφαιρική μου ζωή και την καριέρα μου. Από την άλλη όμως, σαν ποδοσφαιριστής στο Αίγιο ζούσα μεγάλες και απίστευτες στιγμές και ελάχιστες πίκρες.
Ποιο παιχνίδι έχει χαραχτεί στη μνήμη σου;
Το παιχνίδι που με συγκλόνισε και θα το θυμάμαι σε όλη μου το ζωή, ήταν το ΟΦΗ – Παναιγιάλειος για το κύπελλο Ελλάδας στην Κρήτη, όταν και πέτυχα το γκολ που μας έδωσε την πρόκριση. Στη μνήμη μου έρχονται νοσταλγικά πολλές άλλες όμορφες στιγμές, τη …μάχη της Κρήτης όμως την έχω πάντα ψηλά.
Σε ποιο παιχνίδι είχες την καλύτερη απόδοση;
Για να μην βάλω αποκλειστικά τη δική μου κριτική και ίσως κάποιο εγωισμό, επιλέγω να σας πω σαν το καλύτερό μου ίσως παιχνίδι, αυτό που …τρέλανε τον αντίπαλο προπονητή.
Ήταν η αναμέτρηση Παναιγιάλειος – Αιγάλεω στο Αίγιο. Ένα παιχνίδι που πήρα τον τίτλο του MVP, σημειώνοντας το πρώτο γκολ και δημιουργώντας το δεύτερο, στο οποίο η μπάλα είχε κατεύθυνση προς τα δίχτυα, την προώθησε όμως στην αντίπαλη εστία ο Δωματιώτης.
Θυμάμαι λοιπόν στο φινάλε του αγώνα τον προπονητή του Αιγάλεω Νταν Γεωργιάδη να αναφωνεί: «Ωωω τι παίκτης θεέ μου.
Το πιο όμορφο γκολ;
Και γι’ αυτή την απάντηση, θα παραμείνω στο παιχνίδι με το Αιγάλεω. Σημείωσα το 1-0 με εκπληκτικό αριστερό βολέ από τα πλάγια της περιοχής, με την μπάλα να καταλήγει στο δεξί παραθυράκι της εστίας. Θυμάμαι ότι πάνω από 5000 φίλαθλοι, για αρκετή ώρα παραληρούσαν.
Ποιους από τους συμπαίκτες σου είχες ξεχωρίσει;
Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου κατά καιρούς μεγάλα ονόματα. Παίκτες άλλης πάστας, ξεχωριστοί και μπαλαδόροι. Ανάμεσα σ’ αυτούς, είχα την τιμή να παίξω δυο χρονιές μαζί με τον αείμνηστο Κώστα Δαβουρλή. Προσωπικά τον τοποθετώ ανάμεσα στους τρεις κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Ο δυσκολότερος αντίπαλος που ξεχώρισες στα παιχνίδια του Παναιγιάλειου;
Δεν θυμάμαι να δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα από κάποιον αντίπαλο. Αντίθετα δυσκολότερο θα χαρακτήριζα τον συμπαίκτη μου Κώστα Καραγιαννάκη, στη διάρκεια των προπονήσεων και το «οικογενειακό» διπλό.
Ποια έχεις χαρακτηρίσει δυσκολότερη έδρα και γιατί;
Ήσαν κάποιες ιδιαίτερα εχθρικές έδρες, που δεν μπορώ να τις ξεχάσω για την …φιλοξενία και το ξύλο που έπεφτε. Στον Κορυδαλλό έδρα της Προοδευτικής και του Ιωνικού, η κλωτσιά πήγαινε …σύννεφο. Επίσης …αξέχαστα ματς είχαμε στην Κρήτη με τα Χανιά. Φοβερά πράγματα και μεγάλη έχθρα από τους φιλάθλους, που έφταναν σε ακρότητες, όπως για παράδειγμα το κάψιμο με τσιγάρο στο στήθος του Μιχάλη Δωματιώτη. Κι όμως σ’ αυτές τις δύσκολες έδρες ο Παναιγιάλειος έπαιζε με τσαμπουκά και πείσμα. Ήταν σπουδαία ομάδα και δεν έχανε.
Μίλησέ μας για την πορεία σου σαν προπονητής. Πως ξεκίνησες και πως σταμάτησες
Σαν προπονητής ξεκίνησα από τον Αιγιέα /Άρη με σπουδαίες επιτυχίες. Άνοδο κατηγορίας και τελικός κυπέλλου Αχαΐας. Ύστερα από δυο χρόνια, έκανε την εμφάνισή του στο Αιγιώτικο ποδόσφαιρο, ο μεγαλύτερος ίσως πρόεδρος του Παναιγιάλειου, ο αείμνηστος Πέτρος Παλαιολογόπουλος. Με κάλεσε κοντά του και μου είπε να κάνουμε τον Παναιγιάλειο «μεγάλο». Με το αξέχαστο μπαράζ στην Λεωφόρο, κερδίσαμε την άνοδο στην Γ΄ Εθνική. Μεγάλη ομάδα, σπουδαίο ποδόσφαιρο. Μαζί με τον Παλαιολογόπουλο, συνεργάστηκα αρκετά χρόνια, μέσα στα οποία …χρεώθηκα και πάλι το μπαράζ των Ιωαννίνων, για την παραμονή στην Β΄ Εθνική κατηγορία.
Καταγράφηκαν έτσι στην προπονητική μου καριέρα δυο καθοριστικά και νικηφόρα μπαράζ.
Σταμάτησα να ασχολούμαι με την προπονητική όταν έκανα οικογένεια. Το ποδόσφαιρο είναι ψυχοφθόρο, κουραστικό, κρύβει μεγάλες ευθύνες και πολύ χρόνο δουλειάς, αποφάσισα έτσι να διακόψω την προπονητική μου καριέρα.»
Πως βλέπεις τον σημερινό Παναιγιάλειο;
Προσωπική μου άποψη και ενθαρρυντικό είναι ότι διαθέτει πολύ ταλέντο σε νεαρές ηλικίες. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό σε μια ομάδα, αφού εκτός από τις αξίες, στο ποδόσφαιρο είναι απαραίτητο και το χρήμα. Χρειάζονται επενδυτές να βοηθήσουν τον ιστορικό μας σύλλογο και με προσθήκη 3-4 έμπειρων ποδοσφαιριστών, ο Παναιγιάλειος μπορεί να διεκδικήσει και άλλη άνοδο κατηγορίας.
Ποια είναι η εικόνα και τα αισθήματα που εισπράττεις από τον γιο σου Παύλο, ο οποίος επίσης ντύθηκε στα «μελανόλευκα»;
Προς το παρόν με χαροποιεί ιδιαίτερα στο ξεκίνημα της καριέρας του, καθώς και το γεγονός ότι είναι ένα κομμάτι στην μεγάλη ομάδα της πόλης μας. Τα συναισθήματά μου ξεχειλίζουν από αγάπη και περηφάνια. Ο Παύλος διαθέτει αξιοζήλευτο ταλέντο, θα χρειαστεί όμως για να φτάσει ψηλά, πολύ δουλειά και τύχη. Αγαπά το ποδόσφαιρο, γνωρίζει τους κόπους, την δουλειά και τον χρόνο που χρειάζεται να θυσιάσει, για να φτάσει κάποια στιγμή να αγωνίζεται σε τοπ επίπεδο.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες από τον Παναιγιάλειο;
Εύχομαι όπως και κάθε αγνός φίλαθλος, να βρει την βοήθεια που χρειάζεται, τον δρόμο και τον τρόπο να κερδίσει μια ακόμα άνοδο. Είτε αυτό συμβεί με τον γιο μου Παύλο, είτε χωρίς αυτόν.
