Σχεδόν µισό τρισεκατομμύριο δολάρια χάνουν οι χώρες από τη φοροαποφυγή των πολυεθνικών και των βαθύπλουτων και το ύψος των διαφυγόντων φορολογικών εσόδων βαίνει διαρκώς αυξανόμενο. Στη διάρκεια του τρέχοντος έτους έφτασε στα 483 δισ. δολάρια από τα 427 δισ. δολάρια στα οποία ανερχόταν το 2020. Η εικόνα προκύπτει από έρευνα τεσσάρων φορέων που διεξάγουν ένα είδος εκστρατείας για τη δίκαιη φορολογία, οι οποίοι είναι οι State of Tax Justice 2021, το δίκτυο Tax Justice Network (TJN), η Παγκόσμια Συμμαχία για τη Φορολογική Δικαιοσύνη (Global Alliance for Tax Justice) και η διεθνής ένωση Public Services International. Στα πορίσματά τους υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων, ότι τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα θα επαρκούσαν για να εμβολιαστεί πλήρως κατά του κορωνοϊού το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού. Παράλληλα, όμως, προτείνουν το θέμα της διεθνούς φορολογίας να παραπεμφθεί στα Ηνωμένα Εθνη, κρίνοντας τουλάχιστον αναποτελεσματικές τις σχετικές ζυμώσεις στους κόλπους του ΟΟΣΑ.
Σύμφωνα, πάντα, με την εν λόγω έρευνα, οι λίγες, ως επί το πλείστον μικρές νησιωτικές χώρες που εμφανίζονται στη μαύρη λίστα της Ε.Ε. δεν ευθύνονται παρά μόλις για το 1,1% της παγκόσμιας φοροαποφυγής. Επιπλέον, οι συντάκτες της έρευνας υπογραμμίζουν πως σε παγκόσμιο επίπεδο η φοροαποφυγή πλήττει βαρύτατα τις φτωχές χώρες και πολύ περισσότερο από τις πλούσιες χώρες. Εξηγεί συγκεκριμένα πως το ύψος των διαφυγόντων εσόδων στις πλούσιες χώρες είναι σαφώς υψηλότερο, καθώς φθάνει στα 443 δισ. δολάρια ετησίως. Αντιπροσωπεύει, ωστόσο, σαφώς μικρότερο μερίδιο των εσόδων των πλούσιων χωρών και μόλις το 9,7% αθροιστικά των προϋπολογισμών τους για την Υγεία. Στις φτωχές χώρες τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα είναι πολύ μικρότερα σε απόλυτους αριθμούς, καθώς υπολογίζονται σε μόλις 39,7 δισ. δολάρια ετησίως. Αντιπροσωπεύουν, όμως, πολύ μεγαλύτερη μερίδα των φορολογικών εσόδων τους και των δημόσιων δαπανών τους. Συνολικά οι φτωχές χώρες χάνουν σχεδόν το 48% του αθροίσματος των δαπανών τους για τη δημόσια υγεία. Οπως τονίζουν, άλλωστε, οι ερευνητές, σε αντίθεση με τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, οι φτωχές χώρες δεν συνδιαμορφώνουν τους κανόνες που αποφασίζονται σε διεθνές επίπεδο.