Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΛΑΓΚΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ “ΣΤΙΓΜΑ” ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ 4 ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ
Σήμερα φιλοξενούμε έναν άνθρωπο από τον χώρο των Γραμμάτων, της Εκπαίδευσης και της Τέχνης (λάτρης του θεάτρου), ο οποίος για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αφήνει το δικό του “στίγμα” στα πολιτιστικά, καλλιτεχνικά και κοινωνικά δρώμενα της Αιγιάλειας. Για τον Κώστα Κλάγκο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Γεννήθηκε το 1951 στα Γιάννενα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και κατέχει δύο πτυχία (Κλασσικής και Νεοελληνικής Φιλολογίας), ενώ είναι τελειόφοιτος και του Νομικού τμήματος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι παντρεμένος με την τ. πταισματοδίκη Αιγίου, Γιάννα Στασινοπούλου και έχουν δύο κόρες.
Από πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αιγιάλειας και κυρίως το θέατρο;
Ενεργά ασχολούμαι από το 1978 και έχω “ανεβάσει” συνολικά 150 θεατρικές παραστάσεις με πολιτιστικούς και θεατρικούς συλλόγους, όχι μόνο στο Αίγιο αλλά και σε ολόκληρη την Αιγιάλεια. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ μαθήματα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών. Από τον Αύγουστο 2011 μέχρι το Σεπτέμβριο 2013 ορίστηκα πρώτος Πρόεδρος του νεοσύστατου ΝΠΔΔ «Πολιτισμός, Παιδεία, Αθλητισμός και Κοινωνική Προστασία του Δήμου Αιγιάλειας», ενώ από τον Οκτώβρη του 2013 μέχρι τον Απρίλη του 2014 διετέλεσα και πρόεδρος της ΔΗΚΕΠΑ αλλά εξακολουθώ μέχρι και σήμερα να συμμετέχω ενεργά σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα.
Πείτε μας δυο λόγια για τη διαδρομή σας στην εκπαίδευση
Διορίστηκα και εργάστηκα ως Φιλόλογος στο 1ο Λύκειο Αιγίου, ενώ διετέλεσα Διευθυντής στα παρακάτω σχολεία: Από το 1987 μέχρι το 1992 στο 1ο Λύκειο Αιγίου, από το 1997 – 2002 στο Λύκειο Ακράτας, από το 2002 – 2009 στο 2ο Λύκειο Αιγίου. Το 2009 έγινα σχολικός σύμβουλος Φιλολόγων με έδρα τον Πύργο. Συνταξιοδοτήθηκα τον Ιούλιο του 2011, Επίσης δίδαξα τη σχολική χρονιά 2012 – 13 στο Κοινωνικό φροντιστήριο του Δήμου Αιγιαλείας.
Γεννηθήκατε στα Γιάννενα αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής σας τα περνάτε στο Αίγιο. Τι σας οδήγησε στην πόλη μας και πότε ήρθατε για μόνιμη εγκατάσταση;
Το 1981 η γυναίκα μου πήρε μετάθεση από το Ειρηνοδικείο της Πάργας για το Πταισματοδικείο Αιγιαλείας. Ακολούθησα και εγώ. Η γεωγραφική θέση του Αιγίου αλλά και κυρίως το κλίμα του, αυτός ο υπέροχος συνδυασμός της αύρας της θάλασσας με τον αέρα του βουνού που προσφέρει και η σχεδόν ίδια απόσταση από τους τόπους καταγωγής μας, μας έκαναν να το επιλέξουμε για μόνιμη εγκατάσταση.
Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης; Έχετε σπουδάσει ή είστε αυτοδίδακτος;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια, στα Γιάννενα, έπαιζα σε φοιτητικές παραστάσεις. Πολύ γρήγορα όμως ανακάλυψα πως ήθελα να έχω άποψη όχι μόνο για το ρόλο αλλά και για ολόκληρη την παράσταση και καθώς μου άρεσε να παρατηρώ τη ζωή και να την παρουσιάζω πλαστικά, πέρασα στη σκηνοθεσία. Την πρώτη μου παράσταση την έκανα με το Λύκειο της Πάργας, το 1978. Έχω παρακολουθήσει Επιμορφωτικά Σεμινάρια στο ΠΕΚ Πατρών, περιφερειακά σεμινάρια θεατρικής παιδείας διοργανωμένα από τη ΝΕΛΕ σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Λαϊκής Επιμόρφωσης και θεατρικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς διοργανωμένα από το ΥΠΕΠΘ και άλλους φορείς καθώς και πληθώρα άλλων συνεδρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παρακολουθώ, ως ακροατής φοιτητής, μαθήματα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πάτρας. Ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό θέατρο από το 1978. Έχω ανεβάσει, μέχρι σήμερα, 150 παραστάσεις ( από τις οποίες 20 με μαθητές, 10 με ΑμΕΑ και τις υπόλοιπες με ενήλικες ερασιτέχνες). Τιμήθηκα με βραβεία σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Ιθάκης το 1983 και 1991, στο Φεστιβάλ Κορίνθου το 1983, στους Θεατρικούς Αγώνες του Δήμου Ζωγράφου το 1991 και το 2000, στο Θεατρικό Φεστιβάλ ερασιτεχνικών θιάσων Άρτας το 2000 και με βραβείο Διδασκαλίας Ρόλων στους Πανελλήνιους Θεατρικούς Αγώνες Ερασιτεχνικών Θιάσων του Δήμου Ζωγράφου το 1997 .
Από πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αιγιάλειας και κυρίως το θέατρο;
Από το 1981 που ήρθα στο Αίγιο. Το 1982 έκανα την πρώτη μου παράσταση με το 1ο Λύκειο Αιγίου, στη συνέχεια δημιούργησα το Θεατρικό τμήμα της ΕΦΑ Αιγίου, άρχισα να συνεργάζομαι και με άλλες θεατρικές ομάδες, από το 1995 δημιουργήθηκε η Θεατρική Ομάδα των Αποφοίτων και όλα πήραν το δρόμο τους. Ταυτόχρονα διοργάνωνα πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Αίγιο και στην περιφέρεια, σε συνεργασία και με άλλους πολιτιστικούς συλλόγους.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι χωρίς τον Κώστα Κλάγκο ίσως να μην υπήρχε θέατρο στην Αιγιάλεια. Τι έχετε να πείτε;
Κολακευτική και κατανοήσιμη μια τέτοια άποψη, πλην όμως υπερβολική. Και να μην ήμουν εγώ θα υπήρχε κάποιος άλλος. Το Αίγιο είχε ανέκαθεν μια πολιτιστική-καλλιτεχνική κίνηση και ανάπτυξη καθώς και αξιόλογους ανθρώπους για να τη δημιουργήσουν και να την υποστηρίξουν.
Μπορείτε να θυμηθείτε όλες τις πολιτιστικές, θεατρικές και σχολικές ομάδες της Αιγιάλειας με τις οποίες συνεργαστήκατε; Ακόμη και τις παραστάσεις που σκηνοθετήσατε;
Συνεργάστηκα ή και δημιούργησα θεατρικά τμήματα σε πολιτιστικούς συλλόγους του Αιγίου (ΕΦΑ, Θεατρική Ομάδα Αποφοίτων, ΕΚΑΜΕ, Ένωση Εργαζομένων της ΠΕΣ, ΚΕΚ Αιγίου), της Αιγείρας (Πολιτιστικός Σύλλογος, Θεατρικό Εργαστήρι), της Ακράτας (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ), των Καμαρών (ΑΠΟΛΛΩΝ), του Διακοπτού (Θεατρική Ομάδα Διακοπτού), των Καλαβρύτων (Εκπολιτιστικός Σύλλογος Σκεπαστού), της Μεσσηνίας (Πολιτιστικός Σύλλογος Μουζακίου) με σχολεία (1ο Λύκειο Αιγίου-Λύκειο Ακράτας) και ΑμΕΑ (ΕΚΑΜΕ/ΑμΕΑ Αιγίου). Τις παραστάσεις μου τις αγαπώ όλες το ίδιο. Ωστόσο θα έκανα κατάχρηση του χώρου της εφημερίδας σας, αν τις ανέφερα όλες.
Υπάρχουν ταλέντα στην υποκριτική από την περιοχή μας;
Δυσκολεύομαι κάπως να απαντήσω, επειδή όλους αυτούς που δίνουν νόημα στη ζωή τους μέσα από το Θέατρο και προσπαθούν να υπάρξουν στη σκηνή, να αρθρώσουν λόγο θεατρικό και να κινηθούν στο χώρο, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, σε πείσμα των καιρών και των ανθρώπων, τους θεωρώ ιδιαίτερα προικισμένους. Βέβαια, από τους χίλιους και πάνω συνεργάτες μου μέχρι σήμερα, ο Γιώργος Ρούφας, ο Τάκης Δορλής, ο Νίκος Βασιλάκης, η Άρτεμις Ορφανίδου, η Βαρβάρα Σεφέρη, η Ντόρα Μακρυγιάννη και η Γιάννα Στεφανάτου έχουν πάρει το δικό τους δρόμο. Κι ακόμη, ο Γιάννης Καυκάς και ο Ανδρέας Σπυρόπουλος έχουν ήδη ξεχωρίσει, τόσο καλλιτεχνικά όσο και οργανωτικά, με τη Θεατρική Ομάδα των Αποφοίτων αλλά και με τις συνεργασίες τους με τις άλλες ομάδες.
Στα προγράμματα των παραστάσεών σας αναφέρεστε σε «σκηνοθετική καθοδήγηση» και όχι «σκηνοθεσία». Γιατί; Ποια η διαφορά;
Ο τρόπος δουλειάς μου είναι εμπειρικός και εργαστηριακός. Χωρίς να παραβλέπω καθόλου το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, προτιμώ τον όρο «σκηνοθετική καθοδήγηση» από τον όρο «σκηνοθεσία» για να καταδειχθεί ουσιαστικότερα ο διαλεκτικός, αμφίδρομος και εμψυχωτικός τρόπος της δουλειάς μου με τους ηθοποιούς στο στήσιμο της παράστασης με βάση ένα κείμενο…
Καλές και κακές στιγμές από τη συνεργασία σας με τις ομάδες και την εμπειρία που έχετε αποκτήσει στο θέατρο;
Έχω μόνο καλές στιγμές να θυμάμαι από τη συνεργασία μου με τις διάφορες Θεατρικές Ομάδες. Αν εννοείτε ως κακές στιγμές τις διαφωνίες, τις εντάσεις και τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της περιπέτειας για το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης, αυτές είναι αναπόφευκτες και θα έλεγα και απαραίτητες, γιατί όταν λυθούν, χαλυβδώνουν τη συνεργασία ανάμεσα στους συντελεστές της παράστασης. Αν δε λυθούν τότε τη λύση τη δίνει το ίδιο το Θέατρο… Με δεδομένο ότι ουσιαστικά ο ρόλος του θεάτρου είναι η συνάντηση με τον εαυτό μας μέσω ενός τρίτου, κατά τη διάρκεια της σκηνικής μας περιπέτειας όλοι μας παλεύουμε με το κείμενο, τους άλλους συντελεστές της παράστασης αλλά και με τους… δαίμονές μας.
Όσο για μένα, παρόλη την 40ετή εμπειρία μου, μπροστά σε κάθε καινούριο έργο, έχω την αίσθηση της πρώτης φοράς∙ αισθάνομαι πάντα το ίδιο γυμνός, το ίδιο άοπλος, έχω πάντα τις ίδιες ανησυχίες και ανασφάλειες, τις ίδιες αυτοαναιρέσεις-αυτοακυρώσεις και ελπίδες. Απλώς, σήμερα γνωρίζω κάποια πράγματα καλύτερα από τότε που ξεκινούσα και μπορώ να λύνω ευκολότερα κάποια προβλήματα…
