ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΙΟ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ
Είναι νέες, όμορφες, ταλαντούχες και πολλά υποσχόμενες. Η κάθε μία στον τομέα της. Η Σοφία στο τραγούδι και η μεγαλύτερη αδελφή της, Γεωργία, στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στα σπορ. Η εξαμελής οικογένεια Ευγενοπούλου…. γυναικοκρατείται αφού και τα τέσσερα παιδιά είναι κορίτσια, με την 24χρονη Γεωργία να είναι τρίτη στη σειρά και τη 19χρονη Σοφία τελευταία. Οι δυο μεγαλύτερες αδελφές τους είναι 39 και 27 χρονών αντίστοιχα.
Η Γεωργία Ευγενοπούλου γεννήθηκε στις 11/5/1996 και ξεκίνησε τον αθλητισμό όταν ήταν 14 χρονών με ενόργανη γυμναστική. Συνέχισε για 2 χρόνια ξεκινώντας ταυτόχρονα να παίζει και handball, αρχικά στον Πήγασο και μετέπειτα στο Σεριφάτο.
“Έπαιξα handball συνολικά 6 χρόνια, όταν σε μια κοινή παρέα γνώρισα έναν – μετέπειτα – καλό φίλο ο οποίος έκανε χρόνια ποδήλατο και μου πρότεινε να ξεκινήσω και εγώ. Έτσι, σταμάτησα την ενόργανη και το handball και άρχισα ποδηλασία που κράτησε 3 χρόνια. Μετά από μεγάλες προσπάθειες και προοπτική για επιτυχίες στο άθλημα της ποδηλασίας, δεν μπόρεσα να συνεχίσω λόγω των σπουδών μου και επειδή ήθελα να τελειώσω τη σχολή μου”, τονίζει.
Με τους γονείς τους
Και οι τέσσερις αδελφές μαζί
Γεωργία, το ποδόσφαιρο πως και πότε μπήκε στη ζωή σου;
“Πριν από 4 χρόνια έμαθα για το γυναικείο ποδόσφαιρο στην περιοχή μας και τις Λύκαινες Αιγιάλειας. Ότι έχουν φτιάξει ομάδα και έψαχναν κοπέλες να ασχοληθούν με το άθλημα. Πάντα μου άρεσε το ποδόσφαιρο και χρόνια αναρωτιόμουν γιατί δεν υπήρχε και στο Αίγιο μία γυναικεία ομάδα. Μόλις το έμαθα, πήγα και παρακολούθησα μια προπόνηση, μου άρεσε το κλίμα και γενικά όλο αυτό που είδα και δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά”.
Η Γεωργία στον Πήγασο το 2013
Σε ποια θέση παίζεις;
“Νομίζω ότι μπορώ να αγωνιστώ σε περισσότερες από μία θέσεις, αλλά καθιερώθηκα σαν πλάγια μπακ. Μου ταιριάζει η θέση γιατί είμαι γρήγορη και μου αρέσει να κάνω κούρσες από τα πλάγια. Φέτος μάλιστα πέτυχα και το πρώτο μου γκολ και μάλιστα με κεφαλιά και ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα. Η χρονιά δυστυχώς δεν τελείωσε όπως περιμέναμε λόγω του κορωνοϊού και της διακοπής του πρωταθλήματος. Θα μπορούσαμε να είχαμε ανέβει εμείς στη Β΄ Εθνική αν συνεχιζόταν και κερδίζαμε στο Αίγιο τη Νίκη Τραγανού”.
Υπάρχει προκατάληψη στην Ελλάδα με το γυναικείο ποδόσφαιρο;
”Σίγουρα υπάρχει διαφορά και προκατάληψη ανάμεσα στο ανδρικό και το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ενώ σε αρκετές χώρες του εξωτερικού είναι πολύ ανεπτυγμένο. Οι γυναίκες όμως μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο το ίδιο καλά με τους άνδρες και αυτό έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις. Οι ομοσπονδίες άλλων χωρών πλέον αλλάζουν και δημιουργούν συνθήκες και περιβάλλον που ευνοεί την επαφή της γυναίκας με το ποδόσφαιρο και ελπίζουμε να γίνει το ίδιο και εδώ κάποια στιγμή. Θα είναι τα πρώτα ουσιαστικά βήματα για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου των γυναικών στη χώρα μας”.
Οι “Λύκαινες”
“Τραγουδώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου”
Η Σοφία Ευγενοπούλου παρότι δεν έχει συμπληρώσει ακόμη τα 20 της χρόνια (γεν. στις 12/1/2001) “μετράει” περίπου 5 χρόνια εμπειρίας στο τραγούδι! Ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μαγαζιά μόλις 15,5 χρονών και έχει συνεργαστεί με αρκετά τόσο στο Αίγιο, όσο και την ευρύτερη περιοχή. Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει όλα τα είδη του λαϊκού τραγουδιού, καθώς και δημοτικά. Ξεχωρίζει τη Γλυκερία, την Ελένη Βιτάλη, τη Χαρούλα Αλεξίου και από το χώρο του δημοτικού τραγουδιού, τη Φιλιώ Πυργάκη και τη Γιώτα Γρίβα. Αλλά και αρκετούς ακόμη καλλιτέχνες, γυναίκες και άνδρες.
Η Σοφία με τον Χάρη Κωστόπουλο
Που εμφανίστηκες για πρώτη φορά;
“Το πρώτο μαγαζί που εμφανίστηκα ήταν το “Έπρεπε” και το τελευταίο, μέχρι το επόμενο, η “Κοσμοθεωρία”. Τώρα είμαι στο στάδιο της αναζήτησης εν όψει του χειμώνα και ήδη μελετώ 2-3 προτάσεις. Δυστυχώς και η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πάρα πολύ τον κλάδο, από ότι λένε οι παλαιότεροι. Από το 2009 μέχρι και σήμερα έχουν κλείσει αρκετά μαγαζιά έχουν μειωθεί τα μεροκάματα και υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες άνεργοι”, μας λέει η Σοφία.
Έχεις συνεργαστεί και με γνωστούς καλλιτέχνες απ΄ ότι γνωρίζω.
“Με αρκετούς. Οι συνεργασίες μου σε αυτά τα πέντε περίπου χρόνια με γνωστούς καλλιτέχνες της λαϊκοδημοτικής μουσικής είναι πολύτιμο δώρο για μένα. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, χωρίς αμφιβολία θα σταθώ σε εκείνες με τον Ματθαίο Γιαννούλη, τον Χάρη Κωστόπουλο, τον Γιώργιο Μπέκιο, τον Κώστα και τον Μάκη Αριστόπουλο, τον Άρη Μουγκοπέτρο, τον Κώστα Μεντζελόπουλο, τη Γωγώ Ρωμαίου, τη Λούλα Παππά”.
Σοφία πως αντέδρασαν οι δικοί σου όταν 15 χρονών παιδί θα πήγαινες να τραγουδήσεις σε μαγαζί;
“Μα και εκείνοι το ήθελαν όσο και εγώ! Ο πατέρας μου με παρότρυνε και ξεκίνησε τις πρώτες επαφές, γιατί πάντα πίστευε σε εμένα. Φυσικά ήταν και είναι πάντα δίπλα μου, “άγρυπνος φρουρός”. Το ήθελα από πολύ μικρή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπαιρνα ένα ψεύτικο μικρόφωνο, φορούσα… γόβες και τραγουδούσα. Είχα βέβαια και άλλες δραστηριότητες. Επίσης, από 5 χρονών κάνω χορό και άθληση και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την πυγμαχία στον Άτλαντα. Το τραγούδι όμως είναι η προτεραιότητά μου. Ήμουν και στη χορωδία στο δημοτικό σχολείο και στη χορωδία Αιγίου αργότερα. Με το δημοτικό είχα πάει και σε δύο διαγωνισμούς, στην Ιταλία και στην Καρδίτσα. Μέσα στους στόχους μου είναι να μπω κάποια στιγμή και στη δισκογραφία. Προς το παρόν ετοιμάζω και ένα δικό μου τραγούδι που θα είναι το πρώτο και ελπίζω να πάει καλά”.
