ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ
-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-
Ώρα 12.30 της Πρωτοχρονιάς του 2022, γράφονται αυτές οι γραμμές, υπό τους ήχους της περίφημης Πρωτοχρονιάτικης συναυλίας της Βιέννης! Δεν ξέρω ακριβώς τι θα γράψω αλλά ελπίζω να με εμπνεύσει η κλασσική μουσική και γι’ αυτό άρχισα το νέον έτος με «γράψιμο», παλιά αγαπημένη (αν και διακοπτόμενη κατά καιρούς) συνήθεια…
Έξω έχει έναν λαμπρό, χρυσό (πρωτοχρονιάτικο) ήλιο και μέσα μου σιγοτραγουδώ «χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά»! Ο Αιγιώτικος κόλπος είναι ήρεμος, λάδι η θάλασσα, σαν λίμνη και τα χιόνια στην πίσω πλευρά του Παρνασσού, που μοιάζει με «γυναίκα που κοιμάται με τα μαλλιά ριγμένα πίσω», όπως έλεγε ο πατέρας μου, φτιάχνουν ένα ανοιξιάτικο, σχεδόν, σκηνικό.
Φέτος, ιού μεταλλαγμένου …φοβερίζοντος δεν πήγα στην Δοξολογία, ίσως το απόγευμα πάω ν’ ανάψω ένα κεράκι στην «Φανερωμένη», καθώς βλέπω τον Άγιο Βασίλειο απέναντι μου στην εικονίτσα των Τριών Ιεραρχών, που μου χάρισε ένας ιερέας, προ ετών, από την Ανατολική Αιγιάλεια.
Το (κόκκινο) Αιγυπτιακό φυτό απέναντί μου προσδίδει μία …μεγαλοπρέπεια στο όλο «σκηνικό» της Τ.V., καθώς αυτή την ώρα βλέπω τον Δούναβη μ’ ένα μεγαλοπρεπές κάστρο, εναλλάξ με τις κινήσεις του μαέστρου, νομίζω είναι άλλος φέτος, σίγουρα είναι, τα μαλλιά του -αν και λιγοστά- είναι κάτασπρα σαν τα χιόνια των Άλπεων. Έλεγα μέχρι να φάμε (η μυρωδιά του «κοκκινιστού» περνάει την κουζίνα και φθάνει στο σαλόνι) να βγω μία κοντινή βόλτα, αλλά οι μαγικοί ήχοι με …προτρέπουν να συνεχίσω το γράψιμο, κι ας …χάνω τα υπέροχα τοπία της Αυστρίας, μόνον κλεφτές ματιές ρίχνω. Όσα για τους ήχους, σε γαληνεύουν.
Και τώρα τα δυσάρεστα: Σκέφτομαι μέσα στην …θαλπωρή μου, ότι αρκετοί συμπατριώτες μας –και πάμπολλοι άλλοι ανά την υφήλιο- βρίσκονται στα κρεβάτια του πόνου του φοβερού ιού και μελαγχολώ. Ένα τρενάκι μου θυμίζει από την T.V., τον «Οδοντωτό» μας, καθώς περνά πάνω από μία γέφυρα και μπαίνει σ’ ένα τούνελ ανάμεσα σε πράσινα βουνά, βέβαια …εμείς εδώ δεν έχουμε αυτές τις φοβερές λίμνες με τα τόσο όμορφα χωριά (άλλη ομορφιά έχουν τα ελληνικά), και διακόπτει τις δυσάρεστες σκέψεις, προς στιγμήν.
Αλλά πώς να μην σκεφθείς τους διασωληνωμένους και μη ασθενείς αυτήν την μέρα την χρονιάρα; Μπήκε και το 2022 κι το μικροσκοπικό …τέρας ακόμα δεν λέει να μας …εγκαταλείψει! Ο Θεός να δώσει… Όμως ας ελπίσουμε ν’ αυξήσουμε την προσοχή μας, γιατί χθες παραμονή Πρωτοχρονιάς –ένα παράδειγμα λέω- πολλοί κυκλοφορούσαν «χαζοχαρούμενα» ξεμάσκωτοι!!! Με τη νέα χρονιά δεν πρέπει να κυκλοφορεί κανείς χωρίς μάσκα και μάλιστα αυτήν της υψηλής προστασίας!
Ας κυκλοφορούν και κάποιοι με τις παλιές «μάσκες» της υποκρισίας, αλλά όχι –με τίποτα- χωρίς τις …αντιϊκές. Και ας μη …βήχουν κάποιοι, που δεν είναι και λίγοι δυστυχώς, στον δρόμο δίπλα σου (!!!) κυριολεκτικά και μάλιστα χωρίς να βάζουν μπροστά το χέρι (!). Επίτηδες το κάνουν, τόση ανευθυνότητα και εξοργιστική …θρασύτητα πια;
Οι μουσικοί και η μουσική της Συναυλίας της Βιέννης με …καλούν να σταματήσω την –αναγκαία έστω- γκρίνια, πρώτη μέρα του χρόνου. Ο ρυθμός του συγκεκριμένου κομματιού είναι …ξεσηκωτικός και μολονότι ταυτόχρονα σε καθηλώνει στον καναπέ, σηκώνομαι να πάρω ένα ποτηράκι κρασί για ν’ ευχηθώ νεορά σ’ όλους μας «Καλή χρονιά», καθώς η οσμή του κοκκινιστού σπάει μύτη!
Α και τώρα που είπα «μύτη» προσοχή και στα μεταλλαγμένα …συνάχια! Και φτερνίσματα…
Καλή χρονιά σε όλους λοιπόν, κι ας ευχηθούμε όλοι μαζί οι …Αποκριές να μας βρουν χωρίς αυτόν…. Εξαρτάται κι από εμάς…!
