ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 2022
Θέση σε λευκώματα, λογοτεχνικά περιοδικά και φεστιβάλ κατέχουν δικαίως ποιήματα του Αιγιώτη Γιώργου Κατσανάκη, που με την ευαίσθητη ποιητική γραφή του, κεντρίζει το ενδιαφέρον και γεννά συναισθήματα.
Το ποίημα “στο πλάνεμα των λίγων ημερών” είναι η φετινή συμμετοχή στο υπέροχο ανθολόγιο της Ειρήνης Καββαδία, με θέμα την αγάπη και με τίτλο “The symphony of love poems”. Είναι σε ελεύθερο στίχο, περιγραφικό και αρκετά ίσως βιωματικά στοιχεία.
Η «εποχή των αστεριών» είναι η συμμετοχή στο “Panorama International Literature Festival 2022”. Μία συνάντηση που έφτασε τις 321 συμμετοχές από 56 χώρες με θέμα, ουράνιο κενό. ΄΄Η έμπνευση που βρίσκεται μπροστά στα μάτια της ανθρώπινης ύπαρξης αρκεί η καρδιά να μπορέσει να αφεθεί΄΄, όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής.
Τέλος, το ποίημα “ρωγμές” είναι η συμμετοχή στο κάλεσμα του Λογοτεχνικού Περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ της Κεφαλονιάς για την γιορτή της ημέρας ποίησης στις 21 Μαρτίου.
στο πλάνεμα των λίγων ημερών
Έμαθα να σε περιμένω σε μια τυχαία γωνιά
στα μάτια άγνωστών ανθρώπων
που κάποτε την είπαμε δικιά μας
κι ας μην ξέραμε ούτε καν το όνομα της
έμοιαζαν οικία πια τα σημάδια
που και η παραμικρή αλλαγή τους
ήταν θέμα συζήτησης
τόσες και τόσες αλλαγές των εποχών
και το χαμόγελο ήταν πάντοτε εκεί
ζεστός χαιρετισμός φιλιού
μια γοητευτική ματιά ομορφιάς
ένα σημείο εκκίνησης για μια ζωή ταξιδεύοντας
αχ αυτή η ξενοιασιά των μεγάλων δρόμων
αυτή η λάμψη στα φώτα των άγνωστων πόλεων
πρωτεύουσες, λιμάνια και νησιά
ένα πλάνεμα λίγων ημερών κάθε φορά
σφυρηλατώντας μια ζεστή καρδιά αναμνήσεων
χωρίς έδρα, σταθμό και περίγυρο
μια εσωτερική ζεστασιά
που βρήκε όλη της την γοητεία
στον ήχο της σιωπής και του φωτός
όταν πέφτει η μέρα
σε ένα σπίτι στην άκρη της θάλασσας
μιαν αφορμή μια ρίζα στον βράχο
ένα αγνάντιο στον κόσμο των συναισθημάτων
άνθρωποι περαστικοί στον χώρο του χρόνου
ιστορίες που πλέκουν γεγονότα
να θυμούνται τα κύτταρα των δεσμών της ύπαρξης
ιδέες να γεννούν από το τίποτα
ένα καινούργιο σύμπαν
στην σφαίρα του μυαλού όταν κλείνουν τα μάτια
ένα νοητό δίχτυ που μας κρατά σφιχτά αγκαλιά
κι όλο λάμπουν τα μάτια
γλυκά στο αντίκρισμα
εγώ κι εσύ μαζί
με τις χαρές τις αγωνίες τις επιλογές
και κυρίως με τις σιωπές συγκατάβασης
τις σιωπές που γεμίζουν τον χρόνο
σαν την απαλή μουσική
στην ταινία που αγαπήσαμε
έτσι νιώθω να κύλησε η ρόδα της ζωής
ο δίσκος στο γραμμόφωνο
που συλλαβίζει ακουστικά χρώματα
με κάποιες εξάρσεις ίσως
αλλά κυρίως με την δροσιά της αυγής
να κυλά στα τριαντάφυλλα
όταν η υφή τους να αναταράζεται
μοσχοβολώντας τον ήλιο
και τώρα να
στην αυλή την δικιά μας
με τα φαναράκια και τους βασιλικούς
στην μέση του δρόμου
να χαιρετάμε πια γνωστούς μας ανθρώπους
ίσως αυτή η γοητεία της γειτονιάς μας
να γίνει κι αυτή
η γωνιά της αρχής κάποιων άλλων
λέω να αφήσω το γραμμόφωνο να παίζει ασταμάτητα
εκείνη την μουσική και ας λείπουμε
δεν έχω σκοπό να μας σταματήσω
τα ταξίδια στο άγνωστο
στο πλάνεμα των λίγων ημερών
με την λαχτάρα όμως
της επιστροφής τώρα πια
στην μεριά την δικιά μας
Εποχή των αστεριών
Την εποχή που τα αστέρια κατέβαιναν χαμηλά στην γη
και τα χείλη των ανέμων ψιθύριζαν μαγεμένες ιστορίες
μια μαύρη σκέψη στην καρδιά του ανθρώπου
έσπασε τον κύκλο της γαλήνιας σιωπής
Μια σκέψη ότι θα μπορούσε
να αναγκάσει τη φύση να λειτουργεί για δικό του όφελος
Άρχισε να φτιάχνει αλυσίδες νομίζοντας ότι θα αιχμαλωτίσει τους πλανήτες
Προδόθηκε όμως από την χαρά της αλαζονείας του
και τα αστέρια έφυγαν μακριά στον ουρανό
Το κενό που δημιουργήθηκε από τότε έμελε να γίνει η έλλειψη
το κομμάτι που θα λείπει από την καρδιά του
Αλλά και ταυτόχρονα αυτό που θα υπάρχει μπροστά στα μάτια της ψυχής
Στο χάραμα της μέρας στην σιωπή των χρωμάτων
Η καρδιά ξεχειλίζει αγνή καλοσύνη έτοιμη να αγκαλιάσει την αγάπη όλου του κόσμου
Την ώρα του ηλιοβασιλέματος επίσης
Αγναντεύοντας το ταγκό της νύχτας με την μέρα
Ο ήλιος ροδίζει στις άκρες των ματιών μια ελπίδα
Όμως η απόσταση από το πρωί μέχρι το βράδυ, βυθισμένη στο όφελος
είναι το κενό της ζωής
Το τίμημα όταν η απληστία κυριαρχεί στην ανθρώπινη ύπαρξη
μια ζωή ρηχή χωρίς αξίες και ιδανικά
Όταν όμως κατορθώνουν να επικρατήσουν οι αξίες της αγάπης και του πολιτισμού
Το κενό είναι ο απέραντος χώρος άνθισης της ομορφιάς των συναισθημάτων
Καλοσύνης και προσφοράς
Ατενίζοντας ψηλά στον ουρανό το βλέμμα
φωτίζει βαθιά μέσα την καρδιά του ανθρώπου
Είναι στο χέρι σου λοιπόν να προσπαθήσεις
για το περιεχόμενο της ζωής σου
Και τότε ίσως μια μέρα τα αστέρια το δουν
και έρθουν πάλι για σένα στη γη
Ρωγμές
Δεν υπάρχουν ρωγμές στα σώματα
με τις σιωπηλές ανάσες
Ίσως μόνο μια αναστάτωση πίσω από το αυτί
Όταν μια δροσερή ζεστασιά
με δυο λέξεις τάχα μυστικές
φέρνει την σάρκα κοντά
Πολιορκία των χειλιών στον λαιμό
ψάχνοντας στις συλλαβές τις αντιδράσεις
Φτάνει ένα λίγο πιο βαθύ επιφώνημα
μια πιο υγρή αναπνοή
και η πύλη σχεδόν έτοιμη
Νησί παραδομένο στον κουρσάρο
Λαχταρά υποταγή του κορμιού ως τα όρια
ανομολόγητα πάθη
Μια ευθεία η γραμμή της ζωή
αρχίζει να συσπάται
κάθε που τα μάτια μου
μπαίνουν τόσο βαθιά στα δικά σου
Άσε με να φτάσω μέχρι την πηγή
της φύση σου που σπαρταρά
στα αγγίγματα του μυαλού
με την λάβα να ρέει
Άσε με έρθω την νύχτα που κοιμάσαι
να σε βρω τα χέρια απλωμένα
Μην ανοίξεις τα μάτια
κοίτα με τις αισθήσεις
να σε αγγίζω παντού
