ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΒΕΡΙΝΟ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από την εις Κύριον εκδημία τού μακαριστού Γέροντα π. Ευσεβίου Γιαννακάκη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Βερίνο Αιγιαλείας, και το μεσημέρι, κατόπιν πρωτοβουλίας του Μητροπολίτου κ. Αμβροσίου, 25μελής αντιπροσωπεία ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας μετέβη στην Ιερά Μονή όπου επί του μνήματός του τελέστηκε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι ο Μητροπολίτης και οι ιερείς έφθασαν στην Ιερά Μονή, όπου τους υποδέχθηκαν η Καθηγουμένη Μοναχή Επιστήμη και η Μοναστική Αδελφότητα. Αμέσως μετέβησαν στο μνήμα του αειμνήστου κτήτορος, το οποίο βρίσκεται πλάι στο Ιερό του Καθολικού, όπου και τελέστηκε το τρισάγιο σε κλίμα συγκίνησης, παρουσία δεκάδων επισκεπτών – προσκυνητών.
Ακολούθως οι Μοναχές, με πολλή αγάπη και ευγένεια, προσέφεραν καφέ και γλυκίσματα στην αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητροπόλεως, με τον σεπτό Ποιμενάρχη να εκφράζει τις ευχαριστίες του προς την Αδελφότητα για την εγκάρδια υποδοχή και φιλοξενία που επεφύλαξαν σε όλους τους προσκυνητές. Σημείωσε δε το σπουδαίο πνευματικό και ιεραποστολικό έργο που επιτελεί η Αδελφότητα και ευχήθηκε ο Θεός να τις ενισχύει στη Διακονία τους.
Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στον μακαριστό Γέροντα, ο οποίος, όπως είπε, είχε όλες τις αρετές του Θεού. «Επρόκειτο για έναν έμπειρο στη μοναχική ζωή και ηγιασμένο Γέροντα, που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να οργανώσει το Ιερό Κοινόβιο σύμφωνα με τις αρχές του γνήσιου Ορθόδοξου Μοναχισμού και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Ο ίδιος με την οσία ζωή του ήταν κανών και τύπος αληθινού Μοναχού και με τις άγιες νουθεσίες του καλλιεργούσε και καθοδηγούσε ακάματα τις Μοναχές. Η ψυχή του είχε αγγελική καθαρότητα.
Άδολος, αθώος, απλός. Επειδή είχε σπλάγχνα οικτιρμών και συμπονούσε πολύ τους αρρώστους και προσευχόταν γι’ αυτούς, έλαβε από τον Θεό το χάρισμα των ιαμάτων. Η έμπονη προσευχή του άλλαζε τις βουλές του Θεού. Εκατοντάδες είναι τα περιστατικά θαυματουργικής θεραπείας ασθενών. Η αρετή όμως που κυρίως διέκρινε τον π. Ευσέβιο ήταν η βαθιά ταπείνωσή του. Ζούσε στην αφάνεια και εργαζόταν αθόρυβα για την δόξα του Θεού, τον Οποίο αγαπούσε εξ όλης ψυχής, διανοίας και ισχύος», σημείωσε ο κ. Αμβρόσιος.
