-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-
Μου έλεγε ένας φίλος προ καιρού ότι «η εφημερίδα παραμένει στη σημερινή εποχή το σοβαρότερο μέσο ενημέρωσης…».
Συμφώνησα αμέσως και απολύτως. Τότε, με προέτρεψε να γράψω κάτι σχετικώς συμπληρώνοντας: «Θέλω να γράψω εγώ, αλλά εσύ έχεις άλλη… πένα».
Σήμερα που άκουσα στις 6 το πρωί πάλι τα χαζά και εκνευριστικά ταυτόχρονα γελάκια σε αθηναϊκό ραδιόφωνο, τον θυμήθηκα. Πάμε… λοιπόν. Ο άνθρωπος αυτός συνηθίζει να ξυπνά στις 6 με 6.30 και αμέσως ανοίγει το ραδιόφωνο που έχει δίπλα στο κρεβάτι του. Αλλά δυστυχώς… πέφτει συνήθως σε ανούσια γελάκια δημοσιογράφων, που κατά τα άλλα έχουν εκείνες τις ώρες σοβαρές ενημερωτικές εκπομπές. Χα, χα και χου, χου κάθε λίγο και λιγάκι άνευ λόγου και ουσίας!
Ακόμα και όταν λένε κάτι σοβαρό… χασκογελάνε μερικές φορές. Δε μπορώ ούτε εγώ να το κατανοήσω αυτό!!! Άσε που γελάνε δυο ή και τρεις μαντράχαλοι ο ένας… απάνω στον άλλο (!), χειρότερα απ’ όταν μιλάνε ο ένας πάνω στον άλλο, πράγμα, ως γνωστόν, πολύ εκνευριστικό για τον ακροατή που δεν… ακούει, δεν καταλαβαίνει τίποτα… πού τη βρίσκουν αυτή την «όρεξη»; Τους είπε κανείς ότι οι ακροατές… παρακολουθούν θέατρο, επιθεώρηση, ή έστω χιουμοριστική εκπομπή (γιατί υπάρχουν και τέτοιες). Ποιος τους είπε ότι οι ακροατές θέλουν ν’ ακούν «κακέκτυπα» του Λαζόπουλου ή του Σεφερλή;
Θυμάμαι τώρα και μια άλλη… τακτική: την …γκαρίλα! Φωνή και αντάρα από τα χαράματα παλιότερα, αλλά και τώρα το φαινόμενο από κάποιους συνεχίζεται εν μέρει. Κάποτε, πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, σε μια παρέα στην πλατεία Κολωνακίου, συνάντησα έναν «πρωινό» δημοσιογράφο της τηλεόρασης- γιατί κι εκεί μερικές φορές έχουμε φωνές με ένταση, αλλά ιδίως σήμερα «ηλίθια» γέλια- και τον ρώτησα ευγενικά «γιατί φωνάζετε τόσο πολύ κύριε τάδε;» Μου απάντησε ευθέως, ότι αυτή τη γραμμή πέρναγε ο αρχισυντάκτης της εκπομπής!…
Πάμε πάλι στα… γελάκια και στα χου, χου που δεν ταιριάζουν με όσα λένε οι παρουσιαστές (ή και οι εκφωνητές) σε T.V. και ραδιόφωνο: Δεν… χασκογελάνε μόνο οι μαντράχαλοι, αλλά και ευειδείς και μη γυναίκες, μικρές ή και μεγαλύτερες, και- δυστυχώς- το ανούσιο γελάκι τους είναι πιο εκνευριστικό, πιο… κακαριστό από των ανδρών! Κι όλα αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που του αρέσει το γέλιο (και η πλάκα), αλλά το αυθόρμητο και το πηγαίο. Και όταν πρέπει, όχι παντού και πάντα… χαχανητά, που έλεγε και ο φίλος. Και μ’ αυτόν θα κλείσω, όπως και ξεκίνησα: «Γιάννη- μου είπε ο γνωστός Αιγιώτης, άνθρωπος των γραμμάτων και τεχνών- το γέλιο δεν είναι συνεχές και χαζοχαρούμενο, γράψ’ το: Η χαρουμενιά… δεν είναι κατάσταση»…
