Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Υ.Ε.Μ. ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΛΑ ΣΤO PROTIONLINE.GR
Τους έχουν αποκαλέσει αγγέλους, σωτήρες αλλά και ήρωες. Συμμετέχουν σε δύσκολες επιχειρήσεις και έχουν έρθει αντιμέτωποι με μεγάλους κινδύνους, λειτουργούν ωστόσο με αυταπάρνηση πάντα στην υπηρεσία του πολίτη ή μάλλον πάντα… πάνω στον άνθρωπο. Τα πληρώματα των ελικοπτέρων του Πυροσβεστικού Σώματος, παρόντα εναερίως σε φωτιές, σεισμούς, πλημμύρες ωσάν άλλοι «φάροι ελπίδας», σώζουν ανθρώπινες ζωές. Ένας εξ αυτών, ο Αιγιώτης Χαράλαμπος Σπανόπουλος που φέρει τον βαθμό του Πυράρχου και υπηρετεί ως χειριστής ελικοπτέρων στην Υπηρεσία Εναερίων Μέσων του Πυροσβεστικού Σώματος (Υ.Ε.Μ.Π.Σ.), μιλά σήμερα στo protionline.gr.
Καταθέτοντας εικόνες και εμπειρίες της πορείας του, ο κ. Σπανόπουλος περιγράφει στιγμές διάσωσης που «κόβουν την ανάσα» αλλά και επεμβάσεις και δράσεις που τον πλημμύρισαν συγκίνηση και υπερηφάνεια. Έχει στο ενεργητικό του, συμμετοχές στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις για κατάσβεση πυρκαγιών, για απεγκλωβισμούς ανθρώπων από συντρίμμια σεισμών για διάσωση από πλημμύρες, αεροδιακομιδές και τόσα άλλα… Συγκινητική στιγμή γι’ αυτόν, η συμμετοχή του από αέρος, για άλλη μία χρονιά, φέτος με μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση, στη μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2021 για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
30 χρόνια στο Πυροσβεστικό Σώμα
Ο Χαράλαμπος Σπανόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αίγιο, κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1991 και το 2001 εισήχθη στη Σχολή Επαγγελματιών Χειριστών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Ο ίδιος αναφέρει πως από μικρό παιδί επιθυμούσε να γίνει ιπτάμενος και άδραξε την ευκαιρία να επιτύχει τον στόχο του. Συνολικά, απαριθμεί 30 χρόνια στο Σώμα και 18 στην Υπηρεσία Εναέριων Μέσων. Τονίζει πως είναι τιμή του που υπηρετεί το Πυροσβεστικό Σώμα και προτρέπει τους πολίτες να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί, να ενημερώνονται για τις καιρικές συνθήκες («ο καιρός μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μα και ο καλύτερος σύμμαχος» όπως λέει), να δίνουν βάση στην πρόληψη προφυλάσσοντας ο καθένας τον εαυτό του και τους άλλους. Υπενθυμίζει πως και οι διασώστες είναι άνθρωποι που προσπαθούν να σώσουν ανθρώπους και ότι όλοι μαζί οφείλουν να προσπαθούν για το καλύτερο. Είναι 55 ετών, είναι παντρεμένος με την συμβολαιογράφο Πολυξένη Ζούμπου και έχει δύο κόρες 10 και 15 ετών.
Πού υπηρετείτε; Ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενό σας; Πόσες συνολικά ώρες πτήσεις έχετε στο ενεργητικό σας;
Υπηρετώ στην Υπηρεσία Εναερίων Μέσων του Πυροσβεστικού Σώματος (Υ.Ε.Μ.Π.Σ.) η οποία εδρεύει στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Αντικείμενό μας είναι ο από αέρος συντονισμός και η ενίσχυση του έργου της Πυροσβεστικής, η συμμετοχή στην κατάσβεση πυρκαγιών, η διάσωση και ανεύρεση εγκλωβισμένων ή αγνοουμένων, η διακομιδή ασθενών. Στην Υπηρεσία αυτή υπηρετώ από το έτος 2002 αρχικά ως χειριστής αεροπλάνων και εν συνεχεία ως χειριστής ελικοπτέρων. Συνολικά στο ενεργητικό μου έχω περίπου δύο χιλιάδες εκατό (2100) ώρες πτήσης.
Έχετε λάβει μέρος σε διασώσεις, επιχειρήσεις πυρόσβεσης και σε έρευνες, πάντα… πάνω στον άνθρωπο. Με ποια συναισθήματα σας πλημμυρίζει η δουλειά σας;
Όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις στις οποίες συμμετέχουμε αφορούν τον άνθρωπο και τη φύση. Από τη στιγμή της απογείωσης έως και την ολοκλήρωση της επιχείρησης και την προσγείωση, βρισκόμαστε σε μία εγρήγορση η οποία δεν μας επιτρέπει να φορτιστούμε συναισθηματικά, εφόσον επικεντρωνόμαστε μόνον στον στόχο μας. Μετά το πέρας της αποστολής και έχοντας συμβάλλει σημαντικά π.χ. να διασωθεί ή να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που κινδυνεύει, η ικανοποίηση που νιώθουμε όλοι είναι πολύ μεγάλη. Από την άλλη πλευρά όμως μεγάλη είναι και η θλίψη μας όταν, παρά τις προσπάθειες που έχουμε καταβάλει, το αποτέλεσμα είναι δυσάρεστο.
Ποια ήταν η δυσκολότερη κατάσταση που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε; Υπήρξε στιγμή που κινδυνέψατε; Τι σκεφτόσαστε κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης, όταν γνωρίζετε πως κινδυνεύουν άνθρωποι;
Σε αρκετές πτήσεις έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με πολύ δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Όταν επιχειρείς με πολύ δυνατούς ανέμους ή μπαίνεις μέσα σε χαράδρες για να διασώσεις κάποιον ή να αναζητήσεις αγνοούμενους οι συνθήκες είναι δύσκολες και πάντα ο κίνδυνος μεγάλος. Ωστόσο, όπως προανέφερα, προσπαθούμε να μην φορτιζόμαστε συναισθηματικά και να διαχειριζόμαστε το άγχος και την πίεση που μπορεί να μας καταβάλουν, εδικά όταν ξέρουμε ότι κινδυνεύει κάποιος άνθρωπος και ότι πρέπει να δράσουμε άμεσα.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που χρειάστηκε να επέμβουμε. Θυμάμαι στην περίπτωση των πλημμυρών στην Εύβοια πρόπερσι, κατεβάζαμε τον διασώστη σε ταράτσα σπιτιού, τα πάντα είχαν καλυφθεί από ρέματα και δίπλα μας βλέπαμε από την κατολίσθηση το βουνό να πέφτει. Σε εκείνο το σημείο βρίσκονταν δύο οικογένειες. Εκείνη την ημέρα είχαν διασωθεί με τα εναέρια μέσα της Π.Υ. 21 άτομα.
Υπάρχουν κάποιες άλλες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης που σας έχουν «σημαδέψει» τη μνήμη;
Γενικά η δουλειά αυτή διαχειρίζεται περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, είτε αυτή είναι η διάσωση ανθρώπων που κινδυνεύουν ή έχουν εγκλωβισθεί σε δύσβατα σημεία, είτε η αντιμετώπιση πυρκαγιών και η προσπάθεια του συντονισμού ή της συμμετοχής στην πυρόσβεση μέσα σε αντίξοες συνθήκες (δυνατούς ανέμους, σύννεφα καπνών), είτε η άμεση μεταφορά ασθενών και ατόμων που κινδυνεύουν από κάποιο νησί ή ακριτικό μέρος της χώρας σε νοσοκομείο. Αυτή που θυμάμαι ωστόσο σαν μια «γλυκιά» ανάμνηση θα μπορούσα να πω ότι είναι το περιστατικό εκείνο κατά το οποίο κληθήκαμε να μεταφέρουμε επειγόντως μία έγκυο γυναίκα από ένα νησί των Κυκλάδων σε νοσοκομείο της Αθήνας και όταν φθάσαμε στο νησί μάς ενημέρωσαν ότι ο γιατρός έκρινε ότι δεν προλάβαινε να μεταφερθεί και έτσι αναγκάσθηκε να προχωρήσει στον τοκετό. Αμέσως μετά λοιπόν παραλάβαμε την μητέρα με το μόλις…..30 λεπτών εύθραυστο νεογέννητο και το μεταφέραμε επειγόντως στην Αθήνα. Ήταν ο νεότερος επιβάτης που είχαμε ποτέ μεταφέρει και μία ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή!
Λάβατε μέρος στη μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Πώς ήταν το θέαμα μέσα από το super puma που χειριζόσασταν και πώς νιώσατε που ήσασταν… μέρος μιας τόσο ιστορικής εθνικής στιγμής;
Στην στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου συμμετέχω με τα εναέρια μέσα τα τελευταία έξι χρόνια και κάθε φορά η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός. Η φετινή παρέλαση ωστόσο ήταν διαφορετική. Είχε άλλο γόητρο. Προφανώς για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Αισθανόμουν ότι συμμετείχα ενεργά σε μία τόσο ιστορική στιγμή για την Ελλάδα. Πετώντας πάνω από το Σύνταγμα και τον μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ήταν σαν να αποδίδαμε τον δικό μας φόρο τιμής. Είχε πολύ έντονα συναισθήματα!
Η από αέρος παρουσίαση των πτητικών μέσων ήταν ίσως το πιο εντυπωσιακό μέρος της παρέλασης. Τι μεταφέρατε αργότερα στην οικογένεια και τους δικούς σας ανθρώπους;
Κατά την διάρκεια της παρέλασης είχαμε επικοινωνία με όλο τον σχηματισμό των εναερίων μέσων καθώς και με το κέντρο επιχειρήσεων. Το πλήρωμα τράβηξε κάποια βίντεο και έβγαλε μερικές φωτογραφίες τις οποίες και μετά το τέλος της παρέλασης έστειλα στην οικογένεια μου και σε κάποιους φίλους και συναδέλφους.
Ποιο το επίπεδο των εναέριων σωστικών δυνάμεων της χώρας; Σε τι διαφέρουν οι Έλληνες χειριστές από τους υπόλοιπους ιπτάμενους;
Το επίπεδο και η οργάνωση της πολιτικής προστασίας και των εναερίων σωστικών δυνάμεων της χώρας είναι πολύ υψηλά και ιδιαίτερα εάν λάβει κανείς υπόψη την δύσκολη εδαφική μορφολογία της Ελλάδας. Οι εκπαιδεύσεις που περνάμε είναι υψηλού επιπέδου. Δεν ξέρω εάν διαφέρουμε από τους αντίστοιχους χειριστές άλλων κρατών, τουλάχιστον από άποψη εκπαίδευσης ή επιμόρφωσης. Αυτό που πιστεύω ωστόσο είναι ότι το πείσμα και η επιμονή μας είναι ίσως αυτά για τα οποία υπερτερούμε. Ίσως έτσι να συνεχίζουμε, με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, την ιστορία των προγόνων μας. Μάλλον είναι στο DNA μας.
Ποιους κινδύνους κρύβει η δουλειά σας αλλά και ποια τα πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά της; Θα συνιστούσατε σε νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτό το αντικείμενο;
Τη δουλειά αυτήν πρέπει να την αγαπάς πολύ για να μπορέσεις να την κάνεις και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερα. Πρέπει να σου αρέσει πολύ. Και σίγουρα δεν είναι μία δουλειά ρουτίνας. Ίσως αυτό να είναι και το ελκυστικό χαρακτηριστικό της, ότι κάθε μέρα, κάθε επιχείρηση είναι διαφορετική. Οι κίνδυνοι σαφώς και είναι μεγάλοι και παρόντες σε κάθε επιχείρηση, δεδομένου ότι οι συνθήκες που επικρατούν όταν καλείσαι σε κάποιο συμβάν, είναι κατά κανόνα αντίξοες. Εάν όμως σου αρέσει αυτό που κάνεις ξεπερνάς τις δυσκολίες. Αυτό λοιπόν που θα συνιστούσα σε κάθε νέο παιδί είναι, εάν του αρέσει να πετάει και θέλει να το κάνει επαγγελματικά, να ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο, να έχει επιμονή και να το αγαπήσει, γιατί και αυτό θα του προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις.
