Η ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΜΙΛΑ ΣΤO PROTIONLINE.GR ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΕ … ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΣΚΑΡ» ΤΗΣ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ Θ.Ε.Α.
Την Παρασκευή 5, το Σάββατο 6 και την Κυριακή 7 Μαΐου, κάτι όμορφο ανατέλλει για το θέατρο και τα πολιτιστικά δρώμενα της Αιγιάλειας. Παρουσιάζεται το πρώτο θεατρικό εγχείρημα της Εφηβικής Σκηνής της Θεατρικής Έκφρασης Αιγίου, με το έργο του Έρικ Εμάνουελ Σμιτ, «Αγαπητέ Θεέ… με λένε Όσκαρ». Η Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου, η χαρισματική ηθοποιός της Θ.Ε.Α. που έχει χαρακτηρίσει για χρόνια ρόλους με το παίξιμό της, ανέλαβε να καθοδηγήσει παιδιά και εφήβους. Αρχικά να τα μυήσει στη μαγεία του θεάτρου και εν συνεχεία να προετοιμάσει μαζί τους μία παράσταση που είναι βέβαιο πως θα μας… ακολουθεί για καιρό.
Σήμερα, μία ημέρα πριν την πρεμιέρα (Παρασκευή 9.00μ.μ. Πολύκεντρο Συνεδριακό Κέντρο), η Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου εξηγεί στο protionline.gr το πώς η πρώτη προσέγγιση, το θεατρικό παιχνίδι και η μελέτη ενός έργου, έγιναν… πρόβες και εν τέλει μία παράσταση που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Μιλήστε μας για τα Θ.Ε.Α.τράκια. Πώς γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας της εφηβικής ομάδας της Θεατρικής Έκφρασης Αιγίου; Ποιος ο δικός σας «ρόλος» σε αυτό το εγχείρημα;
Ασχολούμαστε πολλά χρόνια με το θέατρο, κατά συνέπεια τα παιδιά μας, τα ανίψια μας και τα παιδιά των φίλων μας έχουν μεγαλώσει αρκετά και βιώνουν μαζί μας την ενασχόλησή μας αυτή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τους έχουμε μεταδώσει- χωρίς να το καταλαβαίνουμε- και την αγάπη μας για το θέατρο. Όλα αυτά τα παιδιά λοιπόν που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον μας και κάποιοι από τους φίλους τους θέλησαν με μεγάλο ενθουσιασμό να μπουν σε αυτή τη διαδικασία πιο ενεργά. Η ιδέα μού δημιουργήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι βλέποντας τα δικά μου παιδιά να σπαταλούν τον χρόνο τους με ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πρότεινα στην ομάδα μας λοιπόν να κάνουμε ένα κάλεσμα σε παιδιά και εφήβους προκειμένου να τους δείξουμε ότι υπάρχουν πολύ πιο διασκεδαστικά παιχνίδια και σαφώς πιο δημιουργικά. Ανέλαβα κάθε Κυριακή από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα να «παίζω» με τα παιδιά και δε θέλαμε να χάσουμε ούτε μια Κυριακή ούτε αυτά, ούτε εγώ, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ…
Με ποια κριτήρια επελέγη το έργο; Τι μπορούμε να διδαχτούμε από την ιστορία του «Αγαπητέ Θεέ… με λένε Όσκαρ»;
Το έργο «Αγαπητέ Θεέ ….με λένε Όσκαρ» του Έρικ Εμάνουελ Σμιτ, μου άρεσε προσωπικά πάρα πολύ και στη διαδικασία των θεατρικών παιχνιδιών ενέταξα και την ανάγνωσή του. Δεν άφησε κανένα παιδί ασυγκίνητο και το γεγονός ότι τους ταρακούνησε θεώρησα ότι ήταν αρκετό για να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε μαζί του. Άλλωστε τα νοήματά του είναι υπέροχα και ήθελα να «περάσουν» στα παιδιά: «Η μόνη λύση για τη ζωή είναι το να ζεις! » λέει ο πρωταγωνιστής μας , ο Όσκαρ.«Κοίτα κάθε μέρα τον κόσμο σαν να είναι η πρώτη φορά!» λέει η κυρία που τον φροντίζει, η θεία Ροζ. Φυσικά διασκευάστηκε ώστε να μοιραστούν όλα τα παιδιά ρόλους, δεδομένου ότι στο πρωτότυπο έργο μιλάει μόνο ένα παιδί και απευθύνεται στο Θεό και στη Θεία Ροζ. Αυτό που διδαχτήκαμε από αυτό το υπέροχο κείμενο είναι ότι, παρ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής, πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να ζούμε και όχι μόνο να ζούμε, αλλά να ζούμε καλά και να μοιράζουμε ό,τι καλό έχουμε μέσα στην ψυχή μας ώστε να ζουν καλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αυτό θέλουμε με την παράστασή μας να διδάξουμε σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε.
Τα παιδιά αναμετρώνται με ένα δύσκολο κείμενο, παρότι πρόκειται για την πρώτη τους παράσταση. Πόσο δεκτικοί είναι οι έφηβοι; Πώς αντιλήφθηκαν το έργο; Τι περιελάμβαναν η προετοιμασία και οι πρόβες; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε; Τι να περιμένουμε στις παραστάσεις του τριημέρου;
Οι έφηβοι δεν είναι δεκτικοί σε τίποτα. Αυτός είναι ο ρόλος τους άλλωστε. Η πρώτη ανάγνωση τους συγκίνησε και υπήρχαν κάποιες αντιδράσεις περισσότερο επειδή μοιάζει εξ αρχής να μην έχει happy end. Όμως επέμεινα να ασχοληθούμε λίγο πιο πολύ ώστε να καταλάβουμε όσα ανέφερα προηγουμένως. Μπροστά στα νοήματα αυτού του έργου δεν είχαν τίποτα να αντιπαραθέσουν και δεν αντιτάχθηκαν καθόλου όταν τα συνειδητοποίησαν. Το έργο το αγάπησαν και αυτό φαίνεται όταν βρίσκονται στη σκηνή.
Οι πρόβες στην αρχή περιελάμβαναν μόνο θεατρικά παιχνίδια, ασκήσεις εμπιστοσύνης, αυτογνωσίας, γνωριμίας, αναπνοής και όσα χρειάζονταν για να δημιουργηθεί μια ομάδα, μια ομάδα που έπαιζε ασταμάτητα και γελούσε με τη ψυχή της. Μην ξεχνάμε ότι οι ηλικίες των παιδιών που συμμετέχουν είναι από 9 έως 16 χρονών και προσπάθησα πολύ για να τους ενδιαφέρει όλους αυτό που κάνουμε. Σταδιακά η ώρα των παιχνιδιών μειωνόταν και αυξανόταν η διαδικασία «στησίματος» της παράστασης. Νομίζω πως εκεί ήταν το πιο δύσκολο σημείο όλης της φετινής πορείας μας. Οι πρόβες για μια παράσταση απαιτούν λίγη περισσότερη πειθαρχία και προσοχή σε σχέση με τα παιχνίδια και το στοίχημα ήταν να ισορροπηθούν σωστά αυτά ώστε να περνούν τα παιδιά όμορφα και παράλληλα να ολοκληρωθεί το εγχείρημά μας. Νομίζω τα καταφέραμε.
Οι θεατές που θα παρακολουθήσουν αυτή την παράσταση θα πρέπει να περιμένουν πάρα πολλά. Τους προτείνω να έρθουν με απαιτήσεις. Απαίτηση για το κείμενο που θα ακούσουν, για τις ερμηνείες που θα δουν , για τη συνοχή της ομάδας και για αυτό που θα πάρουν σπίτι τους εν τέλει.
Πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει η Θεατρική Έκφραση Αιγίου, μέσω της εφηβικής σκηνής, κοιτίδα ανάδειξης νέων ταλέντων στο θέατρο;
Δεν ξέρω, δεν ήταν αυτός ο στόχος της δημιουργίας αυτής της ομάδας των μικρών φέτος. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει καθόλου αυτό. Άλλωστε, ταλέντο στο ερασιτεχνικό θέατρο έχει όποιος θέλει με την καρδιά του να παίξει θέατρο.
Αλήθεια, τι μπορεί να προσφέρει το θέατρο σε έναν νέο άνθρωπο που ασχολείται με αυτό, αλλά και τι μπορεί να κερδίσει ο νεαρός θεατής από μία παράσταση;
Το θέατρο προσφέρει πάρα πολλά, όχι μόνο στους νέους ανθρώπους αλλά και στους μεγαλύτερους. Η μαγεία είναι ότι στα προσφέρει χωρίς να το καταλαβαίνεις. Είναι το πιο ομαδικό παιχνίδι που μπορεί κάποιος να παίξει. Δίνεις και παίρνεις αμέτρητες φορές ζεστά βλέμματα, αγγίγματα ενθάρρυνσης… Μαθαίνεις να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι… Αναμετράσαι με τα όρια σου σε σχέση με την υπομονή σου, την επιμονή σου και τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις σου… και το πιο σημαντικό: Καταλαβαίνεις πολύ έντονα πόσο ανάγκη έχουμε ο ένας τον άλλον…
Η συγκεκριμένη παράσταση δεν απευθύνεται μόνο σε νεαρούς θεατές. Μπορούν να την παρακολουθήσουν παιδιά από περίπου 9 ετών και άνω χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ακατάλληλη για μικρότερους, απλώς ίσως λίγο δυσνόητη. Όμως θα έλεγα ότι απευθύνεται κυρίως σε ενήλικες που στην πορεία της ζωής τους μπέρδεψαν τις προτεραιότητές τους, έχασαν τον στόχο τους και σπατάλησαν άσκοπα πολλές στιγμές από την πολύτιμη ζωή τους. Απευθύνεται δηλαδή σε όλους εμάς και είναι μαγικό που θα μας το διδάξουν αυτό μικροί πρωταγωνιστές.
