-Του Ηλία Ασπρούκου -Περιβαλλοντολόγου-
Καθώς απολαμβάνω τις διακοπές μου στην όμορφη Χαλκιδική, ρίχνω που και που τα μεσημέρια καμιά ματιά στο κινητό μου. Βλέπω και διαβάζω τα ευτράπελα ενόψει δημοτικών εκλογών και δοξάζω τον Θεό που δεν συμμετέχω στο πανήγυρι αυτό του κάθε πικραμένου.
Όσο περνά ο καιρός και πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο βγαίνει προς τα έξω μία εικόνα από απαράδεκτη έως αισχρή, που σε τίποτα δεν θυμίζει πολιτικό πολιτισμό. Από που να το πιάσω και που να το αφήσω βρε παιδιά;
Κατ’ αρχάς να πούμε πως η πολιτική έτσι όπως διαμορφώνεται περισσότερο μοιάζει με πασαρέλα και λιγότερο με εκλογές ουσίας. Οι υποψήφιοι μένουν στην εικόνα των πραγμάτων και όχι στην ουσία. Άνθρωποι που επί πολλές δεκαετίες διαδραμάτισαν ρόλο και είχαν λόγο στα πολιτικά και αυτοδιοικητικά δρώμενα της Αιγιάλειας, σήμερα φοράνε το κοστούμι ή ακόμα το μανδύα του σωτήρα και μπαίνουν στο παιχνίδι. Άλλοι πάλι αυτοδιοικητικοί επί μία τετραετία έλαμψαν δια της απραξίας τους και σήμερα θυμήθηκαν πως πρέπει να τσιμεντώσουν δρόμους, να βάλουν μπουλντόζες στις πλατείες και να επιδιορθώσουν παιδικές χαρές στις ράχες, τις ραχούλες και στα χωριουδάκια. Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή…
Σα να μην μας έφταναν όλα αυτά, διαβάζω πως το δημοτικό συμβούλιο Αιγιαλείας μετατράπηκε σε αυλή κουτσομπολιού, πήγε το ξεκατίνιασμα σύννεφο, ποιος είπε τι, πότε, που, και γιατί; Σκηνές απείρου κάλλους, από ανθρώπους που μέχρι χθες ήταν αγκαλιά με την υπάρχουσα δημοτική αρχή σήμερα την εγκαταλείπουν και βγάζουν στην φόρα τα λερωμένα, άπλυτα, τα παρατεταμένα.
Λες και λίγο πολύ όλοι δεν είχαμε υποπτευθεί όλα όσα λέχθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο. Η διάθεση κάποιων ανθρώπων φαίνεται στο βλέμμα, στο πρόσωπο, στον τρόπο που σε κοιτάνε. Αυτό συνέβη πρόσφατα, κοινό μυστικό ήταν, πως η υπάρχουσα δημοτική αρχή δεν ήθελε να εμφανίζεται πουθενά ο Γούτος και η Ψυχράμη και να υπάρχουν μόνο αυτοί. Σιγά το νέο που μάθαμε.
Μόνο που τόσο ο Χρήστος Γούτος όσο και η Βασιλική Ψυχράμη μαζί με τους συμβούλους τους που τώρα είναι μαζί τους, ήταν πανταχού παρόντες καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας τους, άκουγαν, οσφραίνονταν, ζούσαν την πραγματικότητα των δημοτών. Παρίσταντο σε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, όχι για να δείξουν παρουσία αλλά γιατί ένιωθαν την ανάγκη να βρεθούν δίπλα στους δημότες. Ο κόσμος έχει κριτήριο και νιώθει πραγματικά ποιος τον πλησιάζει από συμφέρον και ποιος από πραγματικό ενδιαφέρον.
Οπότε εκείνο που ενοχλούσε και ενοχλεί περισσότερο δεν ήταν η παρουσία τους, αλλά η στάση του κόσμου απέναντι τους, αφού κάποιοι φαίνονται ουσιαστικά και άλλοι κάνουν πασαρέλα και επίδειξη.
Σήμερα συμβαίνουν πολύ τραγικά πράγματα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δήμαρχος κατευθύνει τα σκουπίδια του Δήμου στην αυλή του ανταγωνιστή του.
Άλλοι θυμούνται να αποχωρήσουν από την παράταξή τους λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και απαιτούν να διατηρήσουν τα οφίτσια που είχαν και μετά την δημοσίευση της αποχώρησης τους επικαλούμενοι διάφορες αστειότητες. Δεν φτάνει δε όλο αυτό το σκηνικό, αλλά προσφεύγουν και στα δικαστήρια για να μπορέσουν να αποφύγουν την καθαίρεση τους από το αξίωμα που κατείχαν.
Άλλος υποψήφιος Δήμαρχος δηλώνει δεν καλούμε τον κόσμο, πάμε στον κόσμο.Σίγουρα η ευαισθησία αυτή πρέπει να προέκυψε πρόσφατα γιατί λίγο πριν αρνιόταν να σηκώσει το τηλέφωνό του από την θέση που κατείχε σε ένα επώνυμο συντοπίτη του. Οι καλημέρες του στην ανηφόρα της Μητροπόλεως ήταν μηδενικές. Υπάρχουν φίλοι μου δύο μαχητές που δεν μπορούν ποτέ να ηττηθούν. Το δίκιο και η αλήθεια και αυτοί πάνε σε αυτή τη μάχη με την αποτυχία στο πλευρό τους.
Και εσύ αθώε στρατιώτη της πόλης πιστεύεις ότι ο Φάρος έδειξε τον δρόμο του προορισμού…σου.
Και δεν φτάνουν όλα αυτά βλέπουμε και πρώην Δημάρχους να τους σιγοντάρουν εξοφλώντας παλιά γραμμάτια. Οι λεβέντες αυτοί άφησαν σήμερα την σκυτάλη των τελευταίων μέτρων της σταδιοδρομίας τους.
Έτσι ψηφίζεις αγαπητέ συμπολίτη για αυτό μη διαμαρτύρεσαι για αυτά που βλέπεις
Ευχαριστώ τον αγαπητό Χ. Γούτο για την πρόσκληση να συνταχτώ στην παράταξη του δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσω να συμμετέχω σε αυτό το γενικό κλίμα που μοιάζει με τρελοκομείο και το μόνο που τον συμβουλεύω προς το παρόν είναι να πλαισιωθεί – αν όλα πάνε καλά – με άτομα ποιοτικά και όχι με αυτούς που κυνηγάνε την δημοσιότητα και τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Και πάνω απ’ όλα όχι τους ίδιους στις ίδιες θέσεις.
Μου δημιουργεί ακόμα θυμηδία η στήριξη πολιτικών προσώπων που καταδίκασαν την πόλη μας και παρά τρίχα να την στείλουν στην Πάτρα ή άλλων αποτυχημένων πολιτικών που το κυριότερο προσόν τους ήταν το ψέμα και η αδιαφορία για τους πολίτες. Όλοι αυτοί έχουν όνομα και επίθετο και όλοι τους γνωρίζουμε.
Τώρα σε ότι αφορά την κεντρική πλατεία, πρόσφατα που πέρασα από εκεί με την εγγονή μου 16 ετών, μου είπε όταν την ρώτησα πως βλέπει το έργο « Αυτό το πράγμα μοιάζει με νεκροταφείο » παππού
Και καταλήγω με τις παρακάτω διαπιστώσεις που είναι και αυτές επίκαιρες και πολιτικές:
Κομμουνιστής είσαι μέχρι να γίνεις πλούσιος
Άθεος μέχρι να αρχίσει να πέφτει το αεροπλάνο
Πατριώτης μέχρι να βρεις πιο φτηνά τσιγάρα και βενζίνη στα Σκόπια,
Τα ράσα λοιπόν δεν κάνουν τον παππά, αντίθετα η ουσία βρίσκεται στην παρακάτω φράση όπως μου την είπε ένα φίλος καθώς, καθώς του έδειχνα τα των Αιγιαλέων δρώμενα. Ο αληθινός ηγέτης δεν πρέπει να κοιτάζει το δικό του συμφέρον αλλά των δημοτών του.
Αυτά και καλά μπάνια φίλοι μου !
