-Γράφει ο Παναγιώτης Βάγιας, Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Κυριακή πρωί, στα τέλη Φεβρουαρίου, στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Διακοπτού. Δεκάδες παιδιά από σχολείο της Ρόδου μαζί με πολλούς Έλληνες και ξένους τουρίστες περιμένουν υπομονετικά να σφυρίξει και να φτάσει το μαγικό τρενάκι που θα τους ανεβάσει ως τα Καλάβρυτα. Είναι ο Οδοντωτός, ένα από τα ιστορικότερα και πιο εντυπωσιακά μικρά τρένα του κόσμου. Φέτος κλείνει 128 χρόνια ζωής και τα γενέθλιά του ήταν στις 10 Μαρτίου, καθώς ήταν το μακρινό 1896 όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά. Ένας χαμογελαστός ηλικιωμένος κύριος με περιμένει στην αποβάθρα. Είναι ένας από τους παλαιότερους Μηχανοδηγούς αλλά και Μηχανικούς του ΟΣΕ στην Ελλάδα. Ο 84χρονος σήμερα κ. Νίκος Ταγαρούλιας έχει γράψει τη δική του ιστορία στα τρένα και έχει ταυτιστεί όσο λίγοι με τον Οδοντωτό.
Μου εκμυστηρεύεται ότι μικρός ήθελε να γίνει πιλότος. Η οικογενειακή του παράδοση όμως τον κέρδισε αφού και ο προπάππος και ο παππούς του δούλευαν στα τρένα. Αλλά και η κόρη του τα νεότερα χρόνια υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες οδηγούς στο μετρό της Αθήνας! Ανέβηκε λοιπόν στην αρχή ως θερμαστής, εκπαιδεύτηκε, εξελίχθηκε και το 1978 ήρθε στο Διακοπτό. Μαγεύτηκε από τον «Μουτζούρη» κι έτσι ξεκίνησε μια σχέση αγάπης ενώ ο ίδιος έγινε μόνιμος κάτοικος Διακοπτού.
«Ο θόρυβος της μηχανής για μένα ήταν τραγούδι. Ο Μουτζούρης μάλιστα σου μιλάει για το πρόβλημά του. Κι αν δεν τον ακούσεις σου ρίχνει καρπαζιά και σ’ αφήνει!» μου λέει με νόημα ο κ. Νίκος που ήξερε όχι μόνο τα μυστικά των παλιών μηχανών αλλά αφουγκραζόταν ακόμα και τις συνδέσεις του σιδηροδρομικού δικτύου! Όσο για τη διαδρομή του Οδοντωτού την περιγράφει με συναισθηματική φόρτιση και τονίζει ότι το τραγούδι του Βουραϊκού και η μοναδική φυσική ομορφιά του φαραγγιού και τις τέσσερις εποχές είναι κάτι το μαγικό.
Όσο ήταν οδηγός στη γραμμή ο κ. Ταγαρούλιας, με δική του πρωτοβουλία ξεναγούσε τους επισκέπτες σταματώντας μάλιστα το τρένο και προσφέροντας έτσι μια σπάνια εμπειρία. Οι δε Ιάπωνες επισκέπτες υποκλίνονταν σ’ αυτήν την προσφορά του! Κάποια χρονιά μάλιστα δεν δίστασε ν’ ανεβάσει με πολύ χιόνι και κίνδυνο το τρενάκι στα Καλάβρυτα για να παραλάβει μια έγκυο γυναίκα που ήταν ετοιμόγεννη και να τη μεταφέρει με ασφάλεια στο Διακοπτό!
Για τα σημερινά προβλήματα του τρένου ο κ. Ταραγούλιας δηλώνει ότι έπρεπε να έχουν ληφθεί μέτρα από χρόνια και θυμάται: «Ποτέ δεν είχε γίνει κάποιο ατύχημα. Φύλαγε ο θεός και μας προστάτευε από τα βράχια». Έχοντας ο ίδιος τη γνώση των παλαιών μηχανών, είχε βοηθήσει να φτιαχτεί και να ξαναλειτουργήσει η παλιά ατμήλατη μηχανή του Οδοντωτού που φιλοξενείται πια στα Καλάβρυτα. Και όνειρό του είναι να επιδιορθωθούν και άλλες τέτοιες ιστορικές μηχανές που θα κάνουν μοναδικά τουριστικά ταξίδια σε όλη την Ελλάδα! Με μεγάλη συγκίνηση έβαζε μπροστά την παλιά μηχανή στο Σταθμό των Καλαβρύτων, σφύριξε κι έκανε μια μικρή βόλτα τα παιδάκια που ενθουσιάζονταν!
«Η ζωή μου, η ψυχή μου και η οικογένειά μου είναι το τρένο» μας λέει και μας αποχαιρετά ο κ. Νίκος. Κρατήσαμε αυτή την αγάπη και το χαμόγελό του. Τα χρειάζεται ο Οδοντωτός. Για να συνεχίσει για αμέτρητες δεκαετίες ακόμη το μαγευτικό του ταξίδι στο Βουραϊκό και στο μέλλον.
