-Γράφει ο Παν. Βάγιας – φιλόλογος δημοσιογράφος-
Κάθε φορά που, τους τελευταίους μήνες, περπατάω στους δρόμους του Αιγίου μία αρνητική έκπληξη με περιμένει. Τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η αγορά ερημώνει. Ειδικά η οδός Ερμού αποτελεί μία θλιβερή εικόνα ενώ θα μπορούσε να είναι ένας εμπορικός πεζόδρομος πρότυπο. Τώρα πια σκέφτομαι ότι οι καταστηματάρχες που έχουν απομείνει εκεί είναι ήρωες, καθώς η ψυχολογική πίεση που δέχονται από τα δεκάδες λουκέτα γύρω τους είναι μεγάλη. **
Τι συμβαίνει όμως και ο εμπορικός κόσμος της περιοχής συρρικνώνεται δραματικά; Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό και χρήζει μελέτης που θα αναδείξει τα αίτια αλλά και θα προτείνει λύσεις. Η καραντίνα λόγω του κορωνοϊού ήταν σίγουρα ένα ισχυρό πλήγμα για τους επιχειρηματίες, αφού διέλυσε τα σχέδια και τον οικονομικό τους προγραμματισμό. Νομίζω όμως ότι εδώ και χρόνια έχει χαθεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ εμπόρων και καταναλωτών. Η αγορά του Αιγίου έπαψε να είναι ελκυστική, παρέμεινε ακριβή, δεν προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, ενώ ο κόσμος έχασε την αγοραστική του δύναμη και παλεύει σ’ έναν αγώνα εξασφάλισης των βασικών αναγκών. Έτσι ακόμα και η βόλτα στο κέντρο της πόλης μοιάζει με πολυτέλεια ενώ η αναζήτηση των φθηνότερων προϊόντων μέσω των υπεραγορών ή του διαδικτύου είναι πλέον κανόνας.
Ήρωες όμως είναι και οι καταστηματάρχες της κεντρικής πλατείας που εξακολουθούν να ζουν υπό συνθήκες… πολέμου! Η «κλοπή» του τμήματος Φυσικοθεραπείας από την Πάτρα μοιάζει σαν ταφόπλακα σε ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας. Το Αίγιο δεν αναπτύσσεται ούτε και προσελκύει επισκέπτες. Η Παναγία Τρυπητή είναι κλειστή εδώ και τρία χρόνια, η μαρίνα παραμένει ένα μακρινό όνειρο, επενδύσεις δε γίνονται ενώ ακόμα κι αν έρχονταν τα τουριστικά λεωφορεία αδυνατούν να προσεγγίσουν το κέντρο της πόλης! Η εικόνα με τις γεμάτες παραλίες του καλοκαίρι δεν αρκεί για να σώσει την κατάσταση.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι κανείς δε δείχνει διάθεση να συνεργαστεί με κανέναν. Την ίδια ώρα ορισμένοι μοιάζουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει την επερχόμενη καταστροφή. Πριν λίγο καιρό έμπορος της πόλης, προσπαθούσε να με πείσει για τις ακριβές τιμές των προϊόντων του κι όταν του επισήμανα το πρόβλημα έγινε αγενής και απομακρύνθηκε!
Η αγορά σβήνει, ο κόσμος είναι απογοητευμένος και το γαϊτανάκι των λουκέτων μοιάζει να μην έχει τέλος. Ανάχωμα σε αυτόν τον οικονομικό κατήφορο δεν είναι ορατό. Η κατάσταση μοιάζει με την επανάσταση του 1821! Οι ήρωες έμποροι παλεύουν να σώσουν ότι μπορούν την ώρα που ο εχθρός μοιάζει ανίκητος. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο δεν πέθανε ακόμα. Απομένει μόνο ένα θαύμα για να γλιτώσει η τοπική αγορά. Θα γίνει όμως;
** Θαυμάζω αυτούς τους επαγγελματίες για την αγωνιστικότητά τους. Και στην υπόλοιπη αγορά όμως η εικόνα αλλάζει καθώς ακόμα και ιστορικά καταστήματα εξαφανίζονται από τη μία μέρα στην άλλη, προκαλώντας θλίψη και σκεπτικισμό.
