ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ» ΣΤΟ «ΜΕΛΑΝΟΛΕΥΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ»
Σπουδαίο όνομα σαν τερματοφύλακας, με τις καλύτερες συστάσεις ως προπονητής τερματοφυλάκων, ο Γιάννης Μπαλτιμάς έχει μοιράσει απλόχερα το μεγαλείο του όπου κλήθηκε να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του.
Πιστός πάντα στον τόπο που μεγάλωσε και την «μελανόλευκη» από το 2003 που συνεργάστηκε, έβαλε …ωτοασπίδες στις «σειρήνες» που κατά καιρούς τον πλησίαζαν, να αλλάξει φανέλα και στρατόπεδο, με ευνοϊκές προτάσεις για άλλες πόλεις κι άλλες ομάδες.
Η επιμονή του στο σύμβολο με τους παλαιστές, μπορεί να μην ικανοποίησε τα οικονομικά του συμφέροντα, κράτησε όμως ψηλά τις συναισθηματικές του αξίες, χωρίς να μετανιώνει για τις αποφάσεις καρδιάς που είχε λάβει.
Ξεκίνησε από το ΤΑΔ ’93, μετακόμισε στη συνέχεια στους Νέους Πατραϊκού, στον Άρη Π., στον Πατραϊκό (Β΄ Εθνική) και από το 2003 με μια μικρή παρένθεση στις Καμάρες, είναι Παναιγιάλειος.
Σαν προπονητής τερματοφυλάκων ο Γιάννης Μπαλτιμάς συνεργάστηκε με Εθνικό Αιγίου, Παναιγιάλειο, με παράλληλη απασχόληση σε Ακαδημίες πέρσοναλ.
Ανέλαβε διοικητικό πόστο στον Παναιγιάλειο, ήταν το «κλειδί» στην απόκτηση δυο σπουδαίων ποδοσφαιριστών: Του κουμπάρου του Βαγγέλη Γκάτση και του φίλου του Χρήστου Αθανασόπουλου.
Επαγγελματικά μαζί με τον μπατζανάκη του Χρήστο Σωτηρόπουλο συμπληρώνουν ένα χρόνο λειτουργίας στο αρτοποιείο πρώην «αφοί Ψύχα», παίρνοντας ένα ρίσκο, που εξελίσσεται σε καλό.
Αγαπήθηκες από τον πρώτο σου προπονητή Στάθη Μακρίδη στο ΤΑΔ ’93, όπως επίσης απ’ όλους που παρακολουθούσαν από κοντά το ταλέντο και το μεγαλείο σου. Ποιο ήταν το πρότυπό σου; Ποια όνειρά σου σε συνέδεαν με την εστία που υπεράσπιζες;
Σαν πρότυπο είχα τον εξαδελφό μου Γιάννη Μπαλτιμά τον οποίο παρακολουθούσα από κοντά αγωνιζόμενο στην Παναχαϊκή, ενώ την ίδια εποχή …βασίλευε ο Πίτερ Σμάιχελ.
Σαν τερματοφύλακας περισσότερο θα έλεγα σκεφτόμουν την ηθική ικανοποίηση. Να αποκρούσω ένα πέναλτι, να πάρω το χειροκρότημα του κόσμου και την αγκαλιά των συμπαικτών μου.
Τα προσόντα σου χωρούσαν σε επαγγελματικές κατηγορίες. Πως αισθάνεσαι που ποτέ δεν άρπαξες τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν;
Σίγουρα υπάρχει μια πικρία, αφού στην ουσία δεν πήρα τις ευκαιρίες να το αποδείξω. Πάντοτε βρισκόμουν στη σκιά των μεταγραφόμενων στην θέση μου που τύχαιναν πρώτης επιλογής, άσχετα από τις πολύ καλές μου εμφανίσεις που είχαν προηγηθεί.
Δεν με ξεχνούσαν όμως και με υπολόγιζαν (έλεγαν) για την επόμενη σεζόν, για να επικρατεί έτσι τελικά το συναίσθημά μου και η αγάπη μου για την ομάδα, αδιαφορώντας για τις πολύ καλές προτάσεις που μου είχαν τύχει.
Τι σημαίνει για σένα ο Παναιγιάλειος; Τι είναι αυτό που θες να θυμηθείς και τι να ξεχάσεις από τη συνεργασία σου;
Αισθανόμουν αυτή την ομάδα σαν δεύτερο σπίτι μου. εκεί περνούσαμε με τα άλλα παιδιά τον περισσότερο χρόνο μας. Είναι το μαγικό …χαρμάνι που συμπληρώνεται από την φανέλα, το έμβλημα τον κόσμο τα μεταβαλλόμενα ανάμικτα συναισθήματα.
Αυτό που περισσότερο θέλω να ξεχάσω είναι το τελευταίο παιχνίδι με την Επισκοπή, όπου χάσαμε την ευκαιρία στα μπαράζ να διεκδικήσουμε την άνοδο. Καθώς και την χρονιά που μας …υποβιβάσανε, όταν χάσαμε στην έδρα μας από την Θύελλα Πατρών και αδίκως υποβιβαστήκαμε στην Δ΄ Εθνική.
Μου αρέσει να θυμάμαι όταν ήμουν εγώ η πρώτη επιλογή στο βασικό σχήμα της ομάδας, επίσης την πανηγυρική υποδοχή του κόσμου ύστερα από κάποιες επιτυχίες.
Πως αποφάσισες να συμμετέχεις στο φετινό ΔΣ του Παναιγιάλειου;
Είχα μια πρώτη προσέγγιση από τον Μάριο Βαλαβάνη. Άκουσα το πλάνο που είχε τεθεί, για τα άλλα πρόσωπα που συμπλήρωναν το νέο Δ.Σ., ζύγισα και τις μεγάλες ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί εκείνη την εποχή στην ομάδα. Θεώρησα ότι ο Παναιγιάλειος είχε ανάγκη τη βοήθειά μου, ήθελα να είμαι αρωγός σ’ αυτή την προσπάθεια, συμφώνησα αμέσως.
Λέγεται ότι έπαιξες καθοριστικό ρόλο στον ερχομό των Γκάτση, Αθανασόπουλου;
Εκτός από το γεγονός ότι είχαμε υπάρξει συμπαίκτες σε Παναιγιάλειο και Πατραϊκό, αλλά και συγκατοικούσαμε, είχε αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη φιλική σχέση μεταξύ μας. Έτσι έγινε και η …κουμπαριά με τον Βαγγέλη, ενώ με τον Χρήστο διατηρούμε μια στενή φιλία χρόνων που δεν φθείρεται.
Με ήξεραν, με εμπιστεύτηκαν, βάλαμε δυο σπουδαίους και αναγνωρισμένους παίκτες στους φετινούς ψηλούς στόχους μας.
Πως σε βρίσκει η νέα σου επαγγελματική απασχόληση με το αρτοποιείο, που σε θέλει να καλύπτεις τις σημερινές αυξημένες απαιτήσεις του κοινού;
Ήταν μια πρόταση του μπατζανάκη μου Χρήστου Σωτηρόπουλου. Το μάθαμε καλά, το …ξενυχτάμε, το προχωράμε. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι το βραβείο μας.
Διατηρούμε μια παράδοση ετών με τα βασικά της στοιχεία, διευρύνοντας παράλληλα την γκάμα των προϊόντων σε πολλά είδη άρτου, όπως απαιτεί η εξέλιξη και οι σημερινές απαιτήσεις του καταναλωτικού κοινού.
