ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ ΜΕΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ 8ΧΡΟΝΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ
Αποτέλεσε μέλος της ομάδας του Παναιγιαλείου για οκτώ ολόκληρα χρόνια, από το 1994 μέχρι το 2002. Από τους παίκτες με μεγάλη προσφορά στην ομάδα, ο Σωτήρης Ζαβογιάννης ήρθε από τα Γιάννενα το καλοκαίρι του ΄94 και αγαπήθηκε από τον κόσμο όσο λίγοι μη γηγενείς ποδοσφαιριστές, έχοντας μεγάλη συμβολή σε δύο ανόδους της «Μαύρης Θύελλας. Το 1995 στη Γ΄ και το 1999 στη Β΄ Εθνική.
Ο Σωτήρης Ζαβογιάννης γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 21 Ιουλίου 1966. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στους ερασιτέχνες του ΠΑΣ και αφού πέρασε από τη β΄ ομάδα, μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα την περίοδο 1988-89 αγωνιζόμενος σε 10 παιχνίδια της σεζόν στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής. Το 1989 πήγε στην ΑΕ Μεσολογγίου στην οποία για τρεις σεζόν αποτέλεσε αναντικατάστατο στέλεχος παίζοντας συνολικά 93 ματς (5 γκολ).
Επόμενος «σταθμός» ήταν ο Παναιτωλικός και η Β΄ Εθνική την περίοδο 1992-93 (28 αγώνες-1 γκολ) επιστροφή για μία σεζόν στην ΑΕΜ που είχε υποβιβαστεί στη Δ΄ Εθνική και την περίοδο 1994-95 έρχεται στο Αίγιο και αποτελεί ακρογωνιαίο «λίθο» της ομάδας που ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική επικρατώντας με 2-0 της Αχαϊκής στο μπαράζ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Παρέμεινε στον Παναιγιάλειο μέχρι το 2000 πανηγυρίζοντας και την άνοδο στη Β΄ Εθνική το 1999 και «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια την επόμενη χρονιά έχοντας καταγράψει με τη «μελανόλευκη» φανέλα περισσότερες από 150 συμμετοχές σε έξι συνολικά σεζόν. Τη συνέχεια μας την εξιστορεί ο ίδιος. Από την ημέρα που σταμάτησε το ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα…
Με τη φανέλα του ΠΑΣ σε αγώνα παλαιμάχων με τον ΠΓΣ όταν αγωνίστηκε και με τις δύο ομάδες
Παρέμεινες όμως στο Αίγιο και την ομάδα υπηρετώντας την από άλλο πόστο. Για πόσα χρόνια;
Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο έμεινα στο Αίγιο για δύο ακόμη χρόνια και το 2002 επέστρεψα οριστικά στα Γιάννενα. Βοηθός του Μάκη Λιάτου, σε μία δύσκολη εποχή οικονομικά και διοικητικά για την ομάδα που είχε ως επίλογο τον πικρό υποβιβασμό της λόγω χρεών. Σε κάποια παιχνίδια κάθισα στον πάγκο και ως πρώτος προπονητής και ο Παναιγιάλειος λειτούργησε για μένα σαν σχολείο για την μετέπειτα προπονητική μου πορεία.
Με τον προπονητή του, Δημήτρη Θεοφάνη στους πανηγυρισμούς για την άνοδο
στη Β΄ Εθνική
Ποια είναι η πορεία σου από τη στιγμή που επέστρεψες στα Γιάννενα; Και τι κάνεις σήμερα;
Τα δύο πρώτα χρόνια ήμουν προπονητής στη β΄ ομάδα του ΠΑΣ και για άλλα δύο χρόνια διετέλεσα βοηθός των Πέτερσον και Σμιλέφσκι στην πρώτη ομάδα. Στη συνέχεια δούλεψα σε τρεις ομάδες Δ΄ Εθνικής της Ηπείρου, τη Θύελλα Κατσικά, την Πίνδο Κόνιτσας και την Αναγέννηση Άρτας. Ξανά στον ΠΑΣ Γιάννενα για μία χρονιά, αυτή τη φορά στους ερασιτέχνες και έπειτα στις Ακαδημίες του Ατρομήτου Ιωαννίνων και του ΠΑΣ, πριν δημιουργήσω τη δική μου ακαδημία ποδοσφαίρου με την ονομασία «Ταύροι Ιωαννίνων» την οποία διατηρώ μέχρι σήμερα.
Με Κώστα Φουσέκη και Μάκη Λιάτο
Τι θυμάσαι πιο έντονα από όλα αυτά τα χρόνια στον Παναιγιάλειο; Και ως παίκτης και ως προπονητής;
Δύο είναι οι πολύ δυνατές στιγμές και έχουν να κάνουν με αγώνες μπαράζ. Εκείνο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας φυσικά, στην πρώτη μου χρονιά όταν κερδίσαμε 2-0 την Αχαϊκή και ανεβήκαμε μετά από 10 χρόνια στη Γ΄ Εθνική. Θυμάμαι όλη την πόλη στο πόδι αλλά δυστυχώς ο μεγάλος σεισμός που ακολούθησε λίγες ημέρες μετά επισκίασε τη χαρά όλων μας. Και οι αγώνες μπαράζ με τον Ναυπακτιακό Αστέρα μέσω των οποίων παραμείναμε στη Β΄ Εθνική. Φυσικά υπάρχουν κάποια μεγάλα ακόμη ματς που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου, όπως το 1-1 στον αγώνα κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στο Αίγιο, η πολύ μεγάλη νίκη με 3-2 επί του ΠΑΣ με το γκολ του Καραπίτσου στις καθυστερήσεις, τα δύο γκολ του Τσακουμάκου με την Προοδευτική που μας κράτησαν στην κατηγορία και αρκετά ακόμη. Ζήσαμε μεγάλες χαρές, όπως και λύπες βέβαια, αλλά στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή υπάρχουν και τα δύο.
Σε αγώνα με τον Α.Ο. Πάτραι
Επισκέφτηκες ξανά το Αίγιο από τότε που αποχώρησες οριστικά; Διατηρείς επαφές με πρώην συμπαίκτες σου;
Βέβαια. Αρκετές φορές. Τα πρώτα χρόνια πιο συχνά, κυρίως τα καλοκαίρια και τα τελευταία πιο περιστασιακά. Αλλά ακόμη και μερικές φορές που για κάποιο λόγο περνούσα πηγαίνοντας προς άλλον προορισμό, πάντα σταματούσα στο Αίγιο για να δω φίλους. Με τον Μάκη Λιάτο περισσότερο έχουμε συχνή επικοινωνία αλλά έχω επαφές και με άλλους πρώην συμπαίκτες και όχι μόνο, αλλά και ανθρώπους που γνώρισα στο Αίγιο.
Παρακολουθείς – έστω και από απόσταση – την πορεία του Παναιγιαλείου τα τελευταία χρόνια;
Εννοείται, όχι μόνο παρακολουθώ αλλά ενημερώνομαι πλήρως για τα πάντα. Ο Παναιγιάλειος είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό κομμάτι της ζωής μου. Μία φορά Παναιγιάλειος για πάντα Παναιγιάλειος. Και σε αυτή την πόλη μεγάλωσαν τα παιδιά μου, πήγαν σχολείο έκαναν τους πρώτους τους φίλους. Η καρδιά μου χτυπάει πάντα και στο Αίγιο και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Όσο για την ομάδα, θα ξαναβρεί τον δρόμο της και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ο Παναιγιάλειος πάντα είχε «σκαμπανεβάσματα» αλλά αποτελεί κεφάλαιο στο ποδόσφαιρο. Ο κόσμος, το πάθος, η αγάπη των Αιγιωτών για αυτή την ομάδα της δίνουν ζωή και δεν πρόκειται να «σβήσει» ποτέ.
Προσωπικά πως βιώνεις την πανδημία και την αγωνιστική απραξία;
Όπως όλος ο κόσμος. Αναγκαίο κακό και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να περιμένουμε; Φυσικά δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα ούτε εδώ, εκτός βέβαια από τον ΠΑΣ, παρότι τα Γιάννενα είναι από τις περιοχές της Ελλάδας με τα λιγότερα κρούσματα. Όσο για τις χαμηλότερες κατηγορίες, δεν ξέρω πλέον αν και οι ομάδες, οι περισσότερες τουλάχιστον, επιθυμούν να επαναρχίσουν τα πρωταθλήματα. Οι διοικήσεις εννοώ. Το οικονομικό πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορούμε καν να συζητάμε για το αν θα αναλάβουν το κόστος των τεστ. Εδώ δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα λειτουργικά έξοδα. Υπομονή και ελπίδα για τη νέα σεζόν. Πάνω από όλα υγεία και όλα τα υπόλοιπα έπονται…
